บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 3 หน้า 5

หม่อมเจ้าหญิงภรณีหวนนึกแล้วให้ตกใจ “ใครทำหุ่นกระบอกคอขาดจะเกิดอาเพศ !” ภาพเมื่อครั้งตอนที่เธอเข้ามาเห็นหม่อมเจ้าหญิงรัมภาฟันแขนริ้วทองผุดขึ้นในความทรงจำ 

หม่อมเจ้าหญิงภรณีสะดุ้งกลัวแล้วถอยเท้าไปชนกับโต๊ะ ทำให้ของบนโต๊ะตกแตก   

เกล้ามาศกับอาร์มหันขวับมามอง เห็นหม่อมเจ้าหญิงภรณียืนหน้าซีดอยู่ที่ประตูห้องนอน   

“ท่านทวด เกิดอะไรขึ้นคะ” เกล้ามาศปราดเข้าไปหาหม่อมเจ้าหญิง อาร์มปิดเพลงบนมือถือแล้วค่อยลุกตาม   

หม่อมเจ้าหญิงภรณีเห็นเกล้ามาศตรงปรี่เข้ามาหาตนก็กลัว เธอเห็นภาพหลอนของหม่อมเจ้าหญิงรัมภาถือมีดเข้ามาหา “ใครยุ่งกับเรื่องของกู มันต้องตาย !” 

หม่อมเจ้าหญิงภรณีกลัว “น้องรัมภา น้องรัมภาจะทำอะไรพี่ พี่เป็นพี่สาวของน้องนะ”  

เกล้ามาศมองหน้ากับอาร์มอย่างแปลกใจว่าท่านทวดเกิดอาการประหลาด แล้วเกล้ามาศก็ขยับเข้าไปหาภรณี

“ท่านทวดคะ นี่มาศเองค่ะ”  

แต่หม่อมเจ้าหญิงภรณีปัดป่ายมือเกล้ามาศออกและถอยหนี ร้องไห้โฮกลัวเกล้ามาศสุดชีวิต “ออกไป! อย่าทำอะไรพี่! พี่กลัวแล้ว!” 

เกล้ามาศเข้าไปหาหม่อมเจ้าหญิงภรณีอีก “ท่านทวดคะ มาศไม่ทำร้ายท่านทวดหรอกค่ะ”     

เกล้ามาศจับที่ข้อมือของหม่อมเจ้าหญิงภรณี เธอยิ่งกลัวเพราะคิดว่าเกล้ามาศจะตัดข้อมือเธอเหมือนในอดีต “อย่าตัดมือของพี่! อย่า !!!!!!!” 

เกล้ามาศนิ่วหน้าแปลกใจ ดังนั้นพอหม่อมเจ้าหญิงภรณีผลัก เธอจึงไม่ทันตั้งตัวกระเด็นล้มไปกองกับพื้น...หัวฟาดกับขอบโต๊ะ...สีหน้าเหยเกด้วยความเจ็บ  

อาร์มตกใจ “มาศ !” หม่อมเจ้าหญิงภรณีวิ่งหนีออกไปจากเรือน ส่วนอาร์มปราดเข้าไปดูเกล้ามาศ “มาศ มาศเป็นอะไรหรือเปล่า” 

“ชั้นไม่เป็นอะไร รีบไปดูท่านทวดเถอะ”  

อาร์มประคองเกล้ามาศลุกขึ้น แล้วทั้งสองก็วิ่งตามภรณีพร้อมตะโกนเรียก “ท่านทวด !  ท่านทวดคะ !” 

อินทวงศ์กับอินทนิลกำลังเดินไปที่เรือนภรณี เสียงร้องเรียกภรณีของเกล้ามาศและอาร์มดังขึ้น “ท่านทวด! ท่านทวดค่ะ/ครับ !”

อินทวงศ์กับนิลหันไปมองทางเสียง เห็นหม่อมเจ้าหญิงภรณีวิ่งหวาดกลัวมาจากทางเรือนมุ่งหน้าไปทางริมสระน้ำ “ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!” เกล้ามาศกับอาร์มวิ่งตาม 

อินทวงศ์กับอินทนิลตกใจ “เกิดอะไรขึ้น !”

หม่อมเจ้าหญิงภรณีวิ่งพร่ำร้องด้วยความหวาดกลัวมาถึงริมสระน้ำ “ช่วยด้วย! ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย ! น้องรัมภาจะฆ่าชั้น! น้องรัมภาจะตัด...” 

หม่อมเจ้าหญิงภรณียังไม่ทันพูดจบ เกล้ามาศกับอาร์มวิ่งตามมาจับตัวว้ได้ทัน ทั้งสองช่วยกันจับแขนคนละข้างของหม่อมเจ้าหญิงภรณี แต่เธอดิ้นพล่านและหวีดร้องกลัวเกล้ามาศ