บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 15 หน้า 4
ปรุงมองใบหน้าสวยงามของเธอ “ท่านหญิง...” ปรุงอดใจไม่อยู่เชยคางของหม่อมเจ้าหญิงภรณีขึ้นแล้วประทับจูบลงไปบนริมฝีปากของเธออย่างนุ่มนวล หญิงสาวหลับตาพริ้มมีความสุขอย่างที่สุด ปรุงได้สติ ถอนริมฝีปากออก “ท่านหญิง กระหม่อมขออภัย..” หม่อมเจ้าหญิงภรณีมีสีหน้าเสียดายผิดหวัง อารมณ์ของเธอพุ่งพล่าน ไม่สามารถระงับได้ หญิงสาวจับมือปรุงแล้วพาเดินออกไป “ท่านหญิง !”
ที่เรือนของหม่อมเจ้าหญิงภรณี ประตูเปิดออก หม่อมเจ้าหญิงภรณีดึงมือปรุงเข้ามาแล้วปิดประตูอย่างเร็ว ข้างในมืดสนิท มีเพียงเฟอร์นิเจอร์คลุมผ้าไว้ไม่กี่ชิ้น “เรือนนี้เป็นเรือนส่วนตัว ไม่มีใครผ่านมาเห็นแน่”
“แต่...”
หม่อมเจ้าหญิงภรณียกนิ้วแตะที่ปากของปรุง “ปรุง ชั้นรักปรุง” หม่อมเจ้าหญิงภรณีมองปรุงด้วยสายตาเชิญชวน
ปรุงอดใจไม่ไหวจับมือเธอมาจูบ แล้วดันร่างภรณีชิดติดกับกำแพง ปล้ำจูบทันที...ทั้งสองได้เสียกัน
หม่อมเจ้าหญิงภรณีนอนสลบอยู่บนเตียงแล้วค่อยๆ รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เกล้ามาศนั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง พอเห็นหญิงชราฟื้นก็รีบเข้าไปใกล้และจับมือ “ท่านทวดตื่นแล้ว ท่านทวดรู้สึกยังไงบ้างคะ” หม่อมเจ้าหญิงภรณีมองหน้าเกล้ามาศนิ่งๆ “ท่านทวดจำมาศได้ไหมคะ”
“มาศ กี่โมงแล้ว พระไปหรือยัง ทวดจะใส่บาตร”
เกล้ามาศ อินทวงศ์ นุชโล่งใจ ก่อนที่อินทวงศ์จะหันไปบอก “บ่ายโมงแล้วครับ”
หม่อมเจ้าหญิงภรณีตกใจ ผุดลุกขึ้นจากเตียง “หา! ทวดนอนตื่นสายขนาดนี้เลยรึ ถ้าาท่านพ่อรู้นะจะ ต้องกริ้วมาก เป็นแน่” เธอเห็นอินทวงศ์นั่งอยู่ก็ถาม“อ้าว..แล้วนี่ใคร”
อินทวงศ์ยกมือไหว้ “ผมอินทวงศ์เป็นเหลนของท่านทวดดิเรก ศุภมาศครับ”
“เหลนเจ้าพี่? เจ้าพี่มีลูกกับใคร ริ้วทองเหรอ ?”
เกล้ามาศสนใจ
“ไม่ใช่ครับ”
“ไม่ใช่ริ้วทองก็ต้องเป็นน้องรัมภา งั้นคุณก็เป็นเหลนของทวดด้วยสิ!” เธอสวมกอดอินทวงศ์แน่น “เหลนทวด! หายไปไหนมาทำไมไม่มาหาทวดบ้าง โตเป็นหนุ่มหล่อเชียว มาให้ทวดหอมแก้มหน่อย” หม่อมเจ้าหญิงภรณีดึงอินทวงศ์ไปหอม
เกล้ามาศจะห้าม “ท่านทวดคะ คุณต๊ะไม่ใช่..”
อินทวงศ์โบกมือบอกเกล้ามาศว่าไม่เป็นไร แล้วอินทวงศ์ก็ปล่อยให้หม่อมเจ้าหญิงภรณีหอมแก้มซ้ายขวา หอมหน้าผากเหมือนเด็กๆ เกล้ามาศอมยิ้มนิดๆ และมองอินทวงศ์อย่างรู้สึกดี
อินทวงศ์ปล่อยให้หม่อมเจ้าหญิงภรณีหอมแก้มจนหนำใจ แล้วจึงจับมือหญิงชรามาลูบเบาๆ และเอ่ยอย่างอ่อนโยน “ท่านทวดณีครับ ท่านทวดดิเรกไม่ได้มีลูกกับท่านทวดรัมภาหรอกครับ”
หม่อมเจ้าหญิงภรณีประหลาดใจ