บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 19 หน้า 2
หม่อมเจ้าหญิงภรณีในสภาพเยิน...หลังมือเลือดซิบ...เนื้อตัวเปื้อนแกงวิ่งมาถึงหน้าตึกใหญ่มองไปที่ถนน...มองตามรถที่เพิ่งวิ่งออกไป “เจ้าพี่อย่าเพิ่งไป ! เจ้าพี่กลับมาก่อน !” หญิงสาววิ่งตามรถของหม่อมเจ้าดิเรก แต่สะดุดเท้าตัวเองล้มลงกับพื้น “โอ๊ย !”
หม่อมเจ้าหญิงรัมภากับเจิมอยู่หน้าตึกมองไปที่หม่อมเจ้าหญิงภรณีแล้วตกใจ “พี่หญิงณี !”
หม่อมเจ้าหญิงภรณีล้มกองอยู่กับพื้น...พยายามจะลุกขึ้น...และตะโกนเรียก “เจ้าพี่ เจ้าพี่กลับมา น้องมีเรื่องจะบอกเจ้าพี่ !”
หม่อมเจ้าหญิงรัมภากับเจิมวิ่งเข้ามาหา เห็นสภาพยับเยินของหม่อมเจ้าหญิงภรณีก็ยิ่งตกใจ “พี่หญิงณี! พี่หญิงเป็นอะไรไปคะ!” เธอจับมือพี่สาวที่มีเลือดมาดู “ทำไมพี่หญิงถึงเป็นเช่นนี้”
หม่อมเจ้าหญิงภรณีร้องไห้ฟูมฟาย “ น้องรัมภาเรียกเจ้าพี่กลับมา พี่มีเรื่องจะบอกเจ้าพี่”
“แต่เจ้าพี่ไปแล้ว พี่หญิงมีเรื่องอะไรจะบอกเจ้าพี่หรือคะ”
“ริ้วทอง ริ้วทองมันแพศยา มันคบชู้กับปรุงของพี่ !”
เจิมได้ยินไม่ถนัด “ปรุงของท่านหญิง ? หมายความเช่นไรมังคะ”
หม่อมเจ้าหญิงภรณีหยุดโวยวายทันทีเพิ่งจะรู้ตัวว่าเผลอพูดมากเกินไป หม่อมเจ้าหญิงรัมภาเองก็ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องหม่อมเจ้าหญิงภรณีกับปรุง จึงหาทางไล่เจิมไปจากตรงนั้น “เจิมอย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้ รีบไปหายากับสำลีมาทำแผลให้พี่หญิงเร็วเข้า”
“แต่ว่า..” เจิมอิดออด
“เจิม!”
“มังคะ รีบไปแล้วมังคะ” เจิมวิ่งออกไป
หม่อมเจ้าหญิงรัมภาคุยกับหม่อมเจ้าหญิงภรณี “เจ้าพี่บอกหญิงสิคะ ว่าเกิดอะไรขึ้น”
หม่อมเจ้าหญิงภรณีสีหน้าโกรธแค้นริ้วทอง
ที่ห้องนอนหม่อมเจ้าหญิงรัมภา หม่อมเจ้าหญิงภรณีด่าริ้วทองด้วยความคับแค้นใจให้น้องสาวฟัง หม่อมเจ้าหญิงรัมภาฟังด้วยสีหน้าเครียด “นังผู้หญิงแพศยา! นังงูพิษ! ทำตัวไม่ต่างจากหญิงโคมเขียว พี่น่าจะเชื่อน้องหญิงตั้งแต่แรกว่าริ้วทองเลว”
“แต่เรื่องแบบนี้จะโทษริ้วทองฝ่ายเดียวก็ไม่ถูก เพราะถ้าชายไม่โฉด หญิงคงจะชั่วไม่สำเร็จ”
“ไม่จริง! ปรุงเป็นคนดี ที่ปรุงเผลอตัวเผลอใจไปก็เพราะว่าริ้วทองยั่วยวนปรุงให้ปรุงหลงเสน่ห์เหมือนที่เจ้าพี่อรรถเคยหลง”
“เจ้าพี่เข้าข้างปรุงมากเกินไป”