บทละครโทรทัศน์ กำไลมาศ ตอนที่ 19 หน้า 4

ริมฝีปากของล้อมเพชรเผยอสั่ง “ฟัง !” พลังจากสีผึ้งมหาเสน่ห์จากริมฝีปากของล้อมเพชร  ทำให้หม่อมเจ้าหญิงถมยามีอาการมึนงงไปชั่วขณะ “หม่อมชั้นขอนำผ้าขึ้นไปไว้บนห้องนอนของริ้วทองกับท่านชายดิเรกด้วยตัวเองนะเพคะ” หม่อมเจ้าหญิงถมยาค้างนิ่ง  ล้อมเพชรแตะตัวหม่อมเจ้าหญิงถมยา ยื่นหน้าเข้าไปถามใกล้ๆ “ได้ไหมเพคะ”

หม่อมเจ้าหญิงถมยาสะดุ้งรู้สึกตัว  หันมามองล้อมเพชร  แล้วยิ้มออกมาต่างจากเมื่อสักครู่ราวฟ้าดิน “ได้สิจ๊ะ   เชิญตามสบาย ถือเสียว่าที่นี่บ้านของคุณ” 

ล้อมเพชรหันมาสบตากับเหมยกุย...สำเร็จ ! 

ล้อมเพชรเปิดประตูเดินนำเหมยกุยเข้ามาในห้อง เหมยกุยปิดประตู ล้อมเพชรก้าวเข้ามายืนกวาดสายตามองความหรูหราโอ่อ่าของห้องด้วยแววตาเป็นประกาย   

“อย่าเพิ่งละเมอไปไกล ช่วยกันหาของรักของหวงของท่านชาย ก่อนที่จะมีใครเข้ามา” เหมยกุยนำผ้าไปวางไว้บนโต๊ะ แล้วค้นหาของไปรอบห้อง  

จนกระทั่งล้อมเพชรไปเปิดที่หมอนบนเตียงแล้วพบผ้าคาดเอว “เหมยกุย อะไรก็ไม่รู้  แต่ต้องเป็นของสำคัญนะ  เขาถึงเอาไว้ใต้หมอน”  

เหมยกุยรับผ้ามากำแล้วหลับตาเพ่งจิตไปยังที่มาของของสิ่งนี้    

ริ้วทองยื่นผ้าคาดเอวให้หม่อมเจ้าดิเรก หม่อมเจ้าดิเรกยื่นมือไปรับแล้วมือแตะโดนกัน มองตากันวิบวับ 

เหมยกุยลืมตาขึ้น “ชั้นเคยบอกแล้วว่าดวงล้อมจะต้องได้สมหวังกับคนมียศมีศักดิ์ โชคถึงเข้าข้างให้เราเจอสิ่งนี้”   

ล้อมเพชรยังไม่เข้าใจ แต่เหมยกุยยิ้มกระหยิ่มใจ   

ที่วังติณชาติ  หม่อมเจ้าอรรถรัตน์นั่งกินเหล้าอยู่บริเวณท่าน้ำข้างตึก บรรยากาศรอบตัวมีฝนพรำ ดูเหงาเศร้าสร้อย

จู่ๆ มีก้อนหินปามากระทบโต๊ะของหม่อมเจ้าอรรถรัตน์  เขาหันไปมอง รู้สึกเหมือนมีคนหลบอยู่ “ใครวะ!” หม่อมเจ้าอรรถรัตน์รีบเดินไปที่พุ่มไม้นั้น 

หม่อมเจ้าอรรถรัตน์เดินเข้ามาที่หลังพุ่มไม้ แต่ไม่พบใคร จึงมองหาไปรอบๆ ทันใดนั้น คนที่พรางตัวอยู่ก็ย่องเข้ามาทางด้านหลังของหม่อมเจ้าอรรถรัตน์ ในมือกุมท่อนไม้มาด้วย เมื่อได้ระยะ เขาก็เงื้อไม้ขึ้น ก่อนจะฟาดเข้าไปที่ท้ายทอยของหม่อมเจ้าอรรถรัตน์อย่างแรง หม่อมเจ้าอรรถรัตน์ทรุดล้มลงสลบเหมือด จึงได้เห็นว่าคนที่ฟาดคือปรุง !