บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 15
บทประพันธ์ของ : ภราดร ศักดา บทโทรทัศน์ : ยิ่งยศ ปัญญา / สรรัตน์ จิรบวรวิสุทธิ์
เช้ามืดวันใหม่ ห้องชยุติ กนกวิภานอนห่มผ้าครองเตียงนอนอย่างสบายอารมณ์ ชยุติฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะ ส่วนบัวนั่งหลับตาอยู่บนเก้าอี้ บัวค่อยๆลืมตาขึ้นมองกนกวิภากับชยุติ ก่อนจะค่อยเดินไปเปิดประตูและก้าวออกไปอย่างแผ่วเบา
กะละมังเคลือบขนาดพอดี ถูกยื่นเข้าไปที่ก๊อกรองน้ำ บัวปิดน้ำ ก่อนหยิบผ้าขนหนูผืนใหม่ กับแปรงสีฟันที่ยังไม่ได้ใช้ไว้ในมือ แล้วยกกะละมังใส่น้ำออกจากห้องน้ำไป หน้าห้องน้ำ จี๊ดกับจ๊าดตื่นมาเตรียมของในครัวพอดี เห็นบัวเดินยกกะละมังน้ำขึ้นชั้นสองไป จ๊าดมองตามอย่างอยากรู้ “นังบัวนั่นทำอะไรแต่เช้า?”
จี๊ดเอาตระกร้ามายัดใส่มือจ๊าด “หยุดแส่เรื่องเจ้านาย แล้วไปจ่ายตลาดซะ ฉันจะทำกับข้าวแล้ว!!”
“เอ๊ะ!! นังจี๊ดนี่!!” จี๊ดแขวะจ๊าดเสร็จก็ไปเตรียมของสำหรับทำอาหารเช้าต่อ ไม่สนจ๊าด จ๊าดฮึดฮัดมองตามอย่างอยากรู้อยากเห็นสุดๆ
หน้าห้องนอนวลี บัวก้าวเข้ามาอย่างช่างใจ แต่แล้วก็ตัดสินใจเคาะประตูห้องของวลี ขณะมืออีกข้างถือกะละมังใบเล็กใส่น้ำไว้ด้วย วลีประตูเปิดผลัวะออกมา พอเห็นบัวยืนถือกะละมังใส่น้ำอยู่ก็ตกใจแปลกใจ
“แกเองนี่เอง มาเคาะห้องฉันทำไมแต่เช้า?”
“บัวยกน้ำมาให้อาม้าล้างหน้าล้างตาตามประเพณีน่ะค่ะ”
“ใครม้าแก!! เมื่อคืนฉันไม่มาส่งตัวเจ้าสาว ยังไม่รู้อีกเหรอว่าฉันไม่รับแกเป็นลูกสะใภ้หน้าด้านจริงๆ!!!”
“ด่าใครแต่เช้าคุณ?” ไชโยโผล่มาอีกคน พอเห็นบัวก็อารมณ์เสียขึ้นมากะทันหัน
“อ่อ ลูกพวกโรงงิ้วนี่เอง ต้องการอะไร?”
“มันยกน้ำมาให้ฉันล้างหน้าค่ะ...”
“เป็นแค่คนชั้นต่ำ บังอาจมีธรรมเนียมซะด้วย”
“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้า...เอ่อ...อาม้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร...” บัวหันหลังจะเดินกลับไป วลีเอ่ยขึ้น
“ใครว่าฉันไม่สะดวก เอามาซิ...” บัวรู้สึกดีขึ้นหันกลับมาคุกเข่าแล้วยื่นกะละมังใบเล็กให้วลี วลียิ้มแล้วยื่นมือไปรับกะละมังจากบัว “คุณวลี คุณไปรับของมันมาทำไม?”
“ก็เอามาล้างหน้าไงคะ แต่ไม่ใช่ล้างหน้าฉันนะ ฉันจะล้างหน้ามันต่างหาก”