บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 15 หน้า 3
เจียงเดินเข้ามาหยุดตรงประตูครัว มองดำเกิงอย่างเห็นใจ “ป่านนี้ไม่รู้ว่าบัวจะเป็นยังไงบ้าง”
“อีคงไม่เป็นไรหรอก แต่ลื้อนี่สิที่จะเป็น ...”
ดำเกิงเหมอลอยจนไม่ทันระวังทำให้ข้าวต้มเดือดล้นหม้อลงมาโดนเท้าตัวเอง “โอ๊ย! ร้อน!!!!”
“นั่นไง พูดไม่ทันขาดคำ..” เจียงมองดำเกิงอย่างเป็นห่วง จังหวะนั้น ตรึงจิตกับนกขมิ้นก็ปรี่เข้ามา
“อาป๊า! ซินแส มีข่าวดีมาบอก!!”
“อะไรของลื้อ เสียงดังโหวกเหวก”
“ก็อีไหมฟ้าน่ะสิป๊า ตอนนี้มันได้รับผลกรรมที่มันทำไว้แล้วนะ”
“ผลกรรมอะไรวะ?”
“ก็ผลกรรมจากการทำชั่วของมันไง ตอนนี้มันเข้าไปห้อยโหนเกาะลูกกรงร้องเป็นชะนีหาผัวอยู่ที่สถานีตำรวจโน่น ฉันล่ะสะใจจริงๆ”
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมอาไหมฟ้าถึงต้องเข้าตะรางด้วย?”
“ก็น้องไหมฟ้าน่ะซิดันดอดเข้าไปขโมยของในบ้านเสี่ยธานี แล้วโดนจับได้แบบคาหนังคาเขา เสี่ยธานีเลยส่งเข้าซังเตไปเมื่อคืนนี้”
“เวรกรรม!!” ซินแสหลออุทาน ขณะทุกคนสะใจ แต่เจียงกลับรู้สึกเห็นใจไหมฟ้า
โถงบ้านธานี เสี่ยธานีโวยวายใส่เจียงกับซินแสหลอที่มาขอร้องให้ปล่อยไหมฟ้า ขวดยืนอยู่ข้างๆ
“ทำไมอั้วต้องถอนแจ้งความด้วย ในเมื่ออีไหมฟ้ามันยกเค้าอั้วจริงๆ”
“อาไหมฟ้า อีคงไม่ได้ตั้งใจหรอกเสี่ย...”
“ไม่ได้ตั้งใจอะไรกัน ขโมยทั้งของทั้งเงินยัดใส่ชั้นในจนทะลัก แบบนั้น”
“ก็คิดซะว่า เห็นแก่ที่เสี่ยกับอีเคยเป็นผัวเมียกันซิ...”
“โอ้ย!! อั้วไม่คิดหรอกเว้ย เมียอะไรวะ ทั้งมีชู้ ทั้งขี้ขโมย มีเมียเลี้ยงไม่เชื่องแบบนี้ อั้วเลี้ยงหมาอย่างไอ้ขวดยังดีกว่า”
“เสี่ย! ฉันเป็นคนไม่ใช่หมา!!”
“ก็เหมือนกันนั่นแหละ...”
เจียงขอร้อง “แต่ว่าเสี่ย...”