บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 15 หน้า 2
สิ้นคำวลีก็คว่ำกะละมังน้ำราดใส่หัวบัวทันที
บัวตกใจ “ว้าย!!” บัวตัวเปียกปอน วลีขว้างกะละมังลงพื้นดัง เพล้ง!! ด้วยความสะใจ
ห้องชยุติ ชยุติผวาตื่น เพราะเสียงโครมคราม ไม่เห็นบัวก็ยิ่งเอะใจ “บัว!!”
กนกวิภาที่นอนอยู่บนเตียงงัวเงียตื่นขึ้นมา “อะไรกันแต่เช้าเนี่ย?!!!”
หน้าห้องนอนวลี บัวยังคงนั่งคุกเข่าตัวเปียกอยู่ตรงหน้าวลีกับไชโย ชยุติเปิดประตูออกมา เห็นสภาพบัวก็ตกใจวิ่งเข้ากอด “บัว ทำไมตัวเปียกอย่างนี้?!! นี่ป๊าม้าทำอะไรบัวครับ?”
“ฉันก็แค่ช่วยให้มันตาสว่าง ตื่นจากความฝันเน่าๆที่คิดว่าจะได้ชูคอเป็นสะใภ้เกียรติกำจรง่ายๆน่ะซิ”
วลีประชดบัว “เป็นยังไงตื่นหรือยัง?” จังหวะนั้นกนกนวิภาก็ก้าวออกมา พิงประตูยืนดูอย่างสะใจ
“ม้าทำเกินไปแล้วนะครับ?!!”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันทนได้...”
“หน้าด้านจริงๆ!!”
“ยัยหนก!!!”
“ไม่ต้องไปเอาเรื่องน้องนะไอ้ตี๋ ที่เรายอมให้นังนี่มาอยู่บ้านเรา มันก็เกินจะทนไหวแล้ว เพราะฉะนั้น อย่าเสนอหน้าให้มากนัก!”
“ค่ะ...บัวจะทำในสิ่งที่ป๊ากับม้าต้องการ”
“บอกแล้วไง ว่าไม่ต้องมาเรียกฉันว่าอาม้า ถ้าอยากอยู่บ้านหลังนี้เรียกฉันว่า คุณวลีซะ!!”
“ค่ะ...คุณวลี คุณไชโย” วลียิ้มหยันก่อนจะกลับเข้าห้องไปพร้อมกับไชโย แล้วปิดประตูดัง ปั้ง!!
กนกวิภาก้าวเข้ามาบัว
“เรียกฉันว่าคุณกนกวิภาเหมือนกันนะ เพราะฉันก็ไม่อยากนับญาติกับแก ให้มันรู้จักที่ต่ำที่สูงซะบ้าง!!”
กนกวิภาพูดจบก็เดินออกไปเลย ชยุติจะเอาเรื่อง “ยัยหนก!!!”
บัวคว้าชยุติไว้แล้วตัดบททันที “คุณไปอาบน้ำเถอะค่ะคุณติ ฉันจะเอาของไปเก็บ แล้วเอาผ้ามาเช็ดพื้น...”
บัวพูดจบก็เก็บกะละมัง ที่ตกอยู่อย่างอดกลั้นแล้วเดินลงข้างล่างไป ชยุติมองบัวสงสารจับใจ
บัวเปิดประตูเข้าห้องน้ำมาแล้วปิดลง ก่อนยืนพิงประตู สะกดน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
ห้องครัว บ้านเจียง ดำเกิงกำลังคนข้าวต้มในหม้อที่กำลังเดือดอย่างเศร้าใจ โดยมีซินแสหลอเป็นลูกมือช่วยทำ