บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 15 หน้า 5
“ไม่ได้นะคะม้า ห้ามมันร่วมโต๊ะกับเราเด็ดขาด ม้าเคร่งครัดเรื่องประเพณีไม่ใช่หรือคะ เพราะงั้น ให้มันรอจนเราทานเสร็จก่อนค่ะ”
“ไม่ครับ บัว...มานั่งกินข้าวด้วยกัน”
“ถ้าอยากให้คนเขาด่าเมียว่าไม่รู้จักธรรมเนียมไร้วัฒนธรรมก็ตามใจนะไอ้ตี๋” ชยุติอึ้ง บัวรีบตัดบท
“คุณติ อาม่าคะ บัวกินทีหลังดีกว่าค่ะ” บัวพูดจบก็เดินเข้าหลังบ้านไปเลย
กนกวิภาหัวเราะสะใจ “เฮ่อ ค่อยกลืนลงหน่อย” วลี วลัย ไชโย และกนกวิภาเริ่มทานอาหารกันอย่างมีความสุข
มาลัยกับชยุติรู้สึกสงสารบัวจับใจ
หน้าบ้านเจียง เจียงกับซินแสหลอเดินกลับมา ซินแสหลอบ่นอุบ
“อั้วบอกแล้วว่าเสี่ยธานีอีไม่มีวันยอมปล่อยอาไหมฟ้า เฮียก็ไม่เชื่อ...”
“อั้วรู้ แต่ทางไหนที่พอจะช่วยอีได้ อั้วก็อยากทำ”
“เฮีย...อั้วไม่เข้าใจเฮียจริงๆ อาไหมฟ้าอีทำร้ายคณะไซป้อ ทำร้ายจิตใจเฮียขนาดนี้ ทำไมถึงยังอยากช่วยอีนัก?”
“ยังไงซะ อาไหมฟ้าอีก็นับเป็นลูกสาวอีกคนของอั้วนะซินแส”
“เฮ้อ...งั้นเฮียก็คงต้องเอาสินสอดที่ได้มาไปประกันตัวอีนั่นแหละ”
“อั้วไม่อยากยุ่งกับสินสอดทองหมั้นของอาคุณตี๋เลยนะซินแส อยากจะเก็บไว้ แล้วเอาคืนอีไปในวันหนึ่ง”
ทันใดนั้นเสียงของวลีก็ดังแทรกขึ้น “ไม่ต้องคืนหรอก!”
เจียงกับซินแสหลอหันขวับไปมอง เห็นวลียืนอยู่กับไชโยสีหน้าไม่เป็นมิตรสักนิด
“เพราะฉันจะแถมเงินอีกก้อนให้ด้วย ถ้าพวกแกยอมทำตามข้อเสนอของฉัน!”
เจียงกับซินแสหลอมองหน้าวลีกับไชโยอย่างไม่เข้าใจ
โถงบันไดบ้านชยุติ บัวเดินมาส่งชยุติไปทำงาน “ผมไปโรงงานก่อนนะบัว”
“ค่ะ”
“แล้วนี่คุณกินข้าวหรือยัง?”
“ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันดูแลตัวเองได้”
“คุณอยู่ได้ใช่มั้ย?” บัวยิ้ม “บอกแล้วไงคะว่าไม่ต้องห่วง”
“งั้นผมจะรีบกลับมานะ” ชยุติออกไป บัวมองตาม แล้วกลับเข้าบ้านไป กนกวิภากับวลัยยืนแอบดูอยู่มุมหนึ่งด้วยแววตาหมั่นไส้สุดๆ “ดูแลตัวเองได้งั้นเหรอ...!!”