บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 3
บทประพันธ์ของ : ภราดร ศักดา บทโทรทัศน์ : ยิ่งยศ ปัญญา / สรรัตน์ จิรบวรวิสุทธิ์
บนรถสามล้อถีบ บัวนั่งเบียดติดไปด้านหนึ่งของสามล้อ ขณะที่ชยุตินั่งชิดบัวอย่างสบายใจ
“เชื่อมั้ย บัวเป็นคนแรกเลยนะที่พาผมขึ้นสามล้อแบบนี้”
“ฉันไม่ได้พา! นายขึ้นมาเองต่างหาก”
“โถ...บัวจะใจร้าย ให้ผมเดินกลับบ้านเองได้ลงคอเหรอ?”
“คุณจะกลับยังไงมันก็เรื่องของคุณ”
“งั้นผมจะกลับกับคุณนี่แหละ”
“คุณนี่มันดื้อจริงๆ ดื้อตาใสไม่เคยเปลี่ยน” บัวพูดจบก็คิดถึงอดีต
โรงงิ้วใน อดีต กลางวัน ชยุติ บัว ดำเกิง นั่งวาดรูปด้วยสีเทียนอยู่ด้วยกัน ชยุติวาดได้สวยสุด ดำเกิงวาดได้แย่สุด ชยุติวาดภาพพ่อไก่เกาะอยู่บนคอนสวยมาก บัววาดรูปแม่ไก่กกไข่ ดูเรียบๆ ไม่สวยมาก แต่ดูออกว่าเป็นรูปอะไร ดำเกิงวาดรูปลูกเจี๊ยบที่ดูกลมๆ มีขาออกมา ต้องใช้จินตนาการอย่างสูงถึงจะรู้ว่าเป็นตัวอะไร ชยุติถาม “ตัวอะไรน่ะเกิ่ง”
“ลูกเจี๊ยบ” ชยุติหัวเราะ “ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ยนึกว่าสัตว์ประหลาดซะอีก”
ดำเกิงเคือง “ใช่สิ ฉันไม่ได้วาดรูปเก่งเหมือนนายนี่”
ชยุติเปลี่ยนไปคุยกับบัว “แม่ไก่กำลังฟักไข่ วาดเก่งเหมือนกันนี่แล้วบัวรู้หรือเปล่าว่าไก่กับไข่อะไรเกิดก่อนกัน”
“ไก่มั้ง ไม่มีไก่ แล้วไข่จะมาจากไหน”
“ก็มาจากไข่ไง ฉะนั้นไข่ต้องเกิดก่อนไก่”
“แต่ก่อนไก่จะออกลูกเป็นตัวก็ได้ ใครจะไปรู้”
“ฮ่าๆๆๆ มีที่ไหนไก่ออกลูกเป็นตัว ตลกชะมัด แล้วเกิ่งล่ะ คิดว่าอะไรเกิดก่อน”
ดำเกิงเข้าข้างบัวออกนอกหน้า “ไก่สิเกิดก่อน ดูอย่าง ก.ไก่สิ ยังมาก่อน ข.ไข่เลย จริงมั้ยบัว”
“ใช่ เกิ่งยังคิดเหมือนฉันเลยว่าไก่ต้องเกิดก่อนไข่”
“ไม่มีทาง ยังไงไข่ก็ต้องเกิดก่อน”
“ไก่เกิดก่อน”