บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 3 หน้า 5
“เอ้า!นังจี๊ด แกจะมาโยนให้ฉันคนเดียวได้ยังไง ฉันก็ไม่อยากเสี่ยงถูกคุณผู้หญิงหักเงินเดือนเหมือนกัน”
ชูดวงโผล่เข้ามาในครัว “เค้กวันเกิดเซอร์ไพร้ส์คุณชยุติจัดไว้เรียบร้อยหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้ว เหลือแค่ตั้งโต๊ะ”
“เอ้า! เร็วๆเข้าสิ เดี๋ยวคุณผู้หญิงกลับมา ยังไม่เรียบร้อย ก็โดนเอ็ดกันหรอก”
“อยากให้เร็วกว่านี้ก็มาช่วยกันสิ เอาแต่ชี้นิ้วสั่งเป็นเจ้านายอีกคนไปได้”
“จะให้ช่วยอะไรก็บอกมาสิ แม่คู๊ณ...”
ทั้งสามช่วยกันยกจาน ช้อน ส้อม มีด แก้วน้ำ ออกไปตั้งโต๊ะข้างนอก มาลัยอยู่ในครัวเพียงลำพัง มองชามเค้กก้อนใหญ่ตรงหน้าอย่างมีแผนร้าย มาลัยหยิบขวดเกลือมาเหยาะเม็ดเกลือลงหน้าเค้กไม่ยั้ง แล้วตามด้วยพริกไทจนหมดขวด มาลัยหัวเราะชอบใจ
บรรยากาศร่มรื่น เด็ก ๆ นั่งล้อมฟังบัวเล่านิทานอย่างสนอกสนใจ บางคนกินขนม บางคนกินไอติม ชยุตินั่งเอกเขนกดูบัวอยู่มุมหนึ่งห่างออกมา บัวเล่านิทานสนุก ในท่ามกลางกลุ่มเด็ก ๆ ดูสดใสสวยงามและอบอุ่น
ชยุติเกิดแรงบันดาลใจกะทันหัน หยิบสมุดบันทึกเล่มเล็กออกมาจากกระเป๋าเสื้อ พร้อมดินสอ แล้วเริ่มวาดลายเส้นรูปบัวในท่ามกลางกลุ่มเด็ก ๆ ตาชยุติจับจ้องที่บัว แต่มือถ่ายทอดลายเส้นลงบนหน้ากระดาษ
ภาพลายเส้นที่กำลังเป็นรูปเป็นร่างขึ้นทีละน้อย บัวเงยหน้าขึ้นมาเห็นชยุติแล้วชะงัก บัวหลบสายตาชยุติ เสเล่านิทานต่อ
รูปสเก็ตของบัวถูกร่างจนเสร็จ ชยุติเงยหน้ามา เห็นเด็กบางคนเดินมาดูเค้าวาดรูป “พี่ชายวาดพี่บัวสวยจังเลย”
บัวได้ยินที่เด็กพูดเลยหันมา ชยุติรีบปิดสมุด เขินที่ถูกจับได้ “อยากเห็นจังเลยค่ะ บัวขอดูบ้างได้ไหมคะ”
“ยังวาดไม่เสร็จเลยครับ นางแบบดันรู้ตัวเสียก่อน”
“ก็ไม่ขอกันดีๆ ล่ะ จะได้เป็นแบบนิ่งๆ ให้สองสามชั่วโมงเลย”
“ผมว่าตอนคุณเฉิดฉายเป็นนางพญางูขาวบนเวทีสิ มีเสน่ห์กว่ากันเยอะเลย”
ทั้งคู่เขินกันและกัน เด็กคนหนึ่งถือนกที่ประดิษฐ์จากขวดพลาสติกมาให้บัว เด็กอีกคนสะกิดที่เสื้อชยุติ
“พวกเราให้คุณเป็นของขวัญครับ” เด็กยื่นนกให้ชยุติ ชยุติยิ้มก้มลงไปรับนกจากเด็กขึ้นมามองอย่างพอใจ
“ขอบใจนะ” บัวมองชยุติยิ้มๆ ชยุติเดินตามบัวออกมา
“ขอบคุณบัวด้วยเหมือนกัน”
“ขอบคุณฉัน..เรื่องอะไรคะ”
“บัวทำให้ผมรู้ว่าการได้ให้อะไรกับใคร ทำให้ผมมีความสุขมากแค่ไหน” บัวอึ้ง และเข้าใจความรู้สึกชยุติดีขึ้น