บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 8
บทประพันธ์ของ : ภราดร ศักดา บทโทรทัศน์ : ยิ่งยศ ปัญญา / สรรัตน์ จิรบวรวิสุทธิ์
บรรยากาศในร้านอาหาร ชยุตินั่งอยู่ที่โต๊ะ ชะเง้อรอบัวอย่างใจจดจ่อ บัวก้าวเข้ามา ชยุติดีใจมากรีบลุกขึ้นขยับเก้าอี้ให้บัวนั่ง “ผมนึกว่าคุณจะไม่มาซะแล้ว...”
“ต้องมาซิ เพราะฉันก็มีเรื่องต้องทำความเข้าใจกับคุณเหมือนกัน”
“เรื่องอะไรเหรอครับ?”
“ฉันให้คุณพูดก่อนค่ะ”
“ผมสั่งอาหารไว้บ้างแล้ว บัวอยากจะสั่งอะไรเพิ่มมั้ยครับ?” ชยุติส่งเมนูให้บัว บัวตัดบท
“พูดธุระของคุณมาเลยดีกว่าค่ะ ฉันยังไม่หิว” ชยุติชะงัก วางเมนูลงอย่างเก้อๆ บัวมองหน้าชยุตินิ่งๆ
ร้านอาหารเดียวกัน กนกวิภาเปิดประตูร้านเข้ามาอย่างหงุดหงิดสุดๆ เพื่อนๆกนกวิภาโบกมือให้ กนกวิภาเดินตรงมาที่โต๊ะนั่งลงอย่างไม่สบอารมณ์
“มาสายเอาป่านนี้ มัวแต่ช้อบปิ้งเพลินเหรอยัยหนก”
“ช้อบบ้าช้อบบออะไรกันละ!!!”
เพื่อนกระเซ้า “วันนี้ไปกินรังแตนที่ไหนมา หงุดหงิดตั้งแต่หัววัน”
“ก็อีพวกงิ้วในซอยบ้านฉันน่ะสิ ตามมากวนประสาทฉันถึงที่นี่ เกลียดขี้หน้าพวกมันจริงๆ”
เพื่อนอยากรู้ “มันทำอะไรเธอเหรอหนก?” กนกวิภาหงุดหงิด
ชยุติยังคงนั่งมองหน้าบัว อยากรู้ว่าบัวจะว่ายังไง บัวเร่ง
“มีอะไรก็รีบพูดมาเถอะค่ะ ฉันต้องรีบกลับบ้าน มีงานต้องทำเยอะแยะ”
“คือ...ผมอยากขอแก้ข่าวกับบัว..ผมยังไม่มีแฟน” บัวนิ่งเก็บความรู้สึก “แล้วคุณมาบอกฉันทำไม”
“ผมกลัวบัวจะเข้าใจผิด คิดว่าผมกันยิ่งจันทร์เป็นแฟนกัน”
“คุณจะเป็นแฟนหรือไม่ได้เป็นแฟนกับใครก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของฉัน”
“เป็นซิครับ เพราะผมอยากให้บัวรู้ว่า...ผม...ผมรู้สึก...” ชยุติตัดสินใจจะบอกว่ารู้สึกดีๆกับบัว แต่จังหวะนั้นบัวพูดแทรกขึ้นก่อน “มาถึงเรื่องของฉันบ้างดีกว่าค่ะ..”
“ครับ” ชยุติตั้งใจฟัง