บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 8 หน้า 5
“เกิ่งแค่อยากแน่ใจ ว่า...”
บัวแทรกทันที “บัวไม่มีวันไปยุ่งอะไรกับเขาหรอก บัวรู้ตัวดี ว่าเราเป็นใคร แล้วเขาเป็นใคร เกิ่งไม่ต้องห่วง...”
บัวพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ดำเกิงยิ้มออก “ดีเลย! ต่อไปถ้าพวกบ้านนั้นมาหาเรื่องบัวอีก เกิ่งจะจัดให้หนักกว่านิ้ เอาให้วิ่งหนีหางจุกตูดกันไปเลยดีมั้ยบัว?!!”
บัวยิ้ม “ต่างคนต่างอยู่ดีกว่าเกิ่ง อย่าไปถือสาพวกเขาเลย เดี๋ยวบัวขึ้นไปซ่อมชุดงิ้วก่อนนะ”
บัวพูดจบก็เดินเข้าหลังเวทีงิ้วไป ดำเกิงมองตามยิ้มอย่างมีความหวัง
หลังเวทีงิ้ว บัวเดินขึ้นมา แล้วหยิบกระจกแต่งหน้าขึ้นมาส่อง “อย่าลืมนะบัว ว่าเราเป็นใคร แล้วเขาเป็นใคร...”
บัวมองเงาตัวเองในกระจกอย่างเจียมตัวที่สุด
ภายในร้านอาหารอีกแห่ง ชยุตินั่งครุ่นคิดถึงบัวอยู่ที่โต๊ะ
“ระหว่างเรามันมีเงื่อนไขอะไรเหรอบัว?” บัวสะอึก เจ็บเหมือนกันแต่ต้องพูดออกมา
“เราสองคนต่างกัน ทั้งฐานะทางสังคม และฐานะทางการเงิน ความคิดการใช้ชีวิตของเราทุกอย่างต่างกันหมด ฉันไม่อยากมีปัญหา”
“แต่ว่า...”
“เลิกตอแยฉันซะทีเถอะก่อนที่ฉันจะให้คุณเป็นไม่ได้ แม้กระทั่งคนรู้จัก” ชยุติสะอึก
ปัจจุบัน ชยุติมีแววตามุ่งมั่น “ผมไม่ยอมแพ้หรอกบัว...”
กนกวิภาก้าวเข้ามา “พี่ติคะ”
ชยุติสะดุ้ง “อ้าว! ยัยหนก ทำไมมาเร็วจังยังไม่ถึงเวลานัดเลย”
“วันนี้ไม่มีเรียน หนกก็เลยนัดเพื่อนๆมาเดินเล่นฆ่าเวลาก่อนดูหนังน่ะคะ พี่ติละคะทำไมมาก่อนเวลาตั้งเยอะ”
กนกวิภาแกล้งถาม “นัดใครไว้เหรอคะ?”
“เปล่าๆ...พอดีพี่กลัวรถติดหน่ะ ก็เลยออกมาก่อน”
“ดีค่ะ พี่ยิ่งจันทร์จะได้ไม่ต้องรอนาน ผู้หญิงดีๆอย่างพี่ยิ่งจันทร์ พี่ติต้องทำดีเอาอกเอาใจพี่เขาไว้ให้มากนะคะ อย่าปล่อยให้หลุดมือเชียว”
“แล้วทำไมพี่ต้องจับคุณยิ่งจันทร์ไว้ด้วยละ?”
“ก็เพราะไม่มีใครที่เหมาะสมกับพี่ติ เท่ากับพี่ยิ่งจันทร์อีกแล้วน่ะซิคะ ทั้งสวย ทั้งดี เพียบพร้อมไปซะทุกอย่าง”
“ความเพียบพร้อมของคน วัดกันที่อะไรยัยหนก?”
“ก็หน้าตา ฐานะ ชื่อเสียง เงินทองไงคะ พี่ยิ่งจันทร์มีครบทุกอย่างเลย”