บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 7
บทประพันธ์ของ : ภราดร ศักดา บทโทรทัศน์ : ยิ่งยศ ปัญญา / สรรัตน์ จิรบวรวิสุทธิ์
หลังเวที โรงงิ้ว ชุดงิ้วติดไฟลุกไหม้ลามไปทั่วทั้งราวแขวนชุดงิ้ว ดำเกิงนั่งยิ้มชื่นชมบัวเล่นงิ้วเป็นนางพญางูขาวอยู่ข้างเวทีเห็นควันพุ่งออกมาจากด้านหลัง ดำเกิงดมกลิ่นฟุดฟิด “กลิ่นอะไร แปลกๆ... ใครมาปิ้งไก่แถวนี้”
“เฮ้ย ไฟไหม้” เสียงนกขมิ้นดังแทรกเข้ามาเป็นคนแรก ดำเกิงวิ่งไปด้านหลังเวที เห็นไฟลุกราวแขวนชุดงิ้ว นกขมิ้นกำลังดับอยู่ ควันโขมง “อาเกิ่งไฟไหม้ มาช่วยกันดับเร็ว”
“ฉิบหายแล้ว” ดำเกิงพล่าน วิ่งหาน้ำมาดับไฟ
หน้าเวที บัวร่ายรำอยู่ก็ต้องชะงัก ควันโขมงโฉงเฉงลอยออกมา คนดูสำลักควัน ไอค่อกแค่ก โบกมือไล่ควันไฟ
“ควันอะไรวะเนี่ย”
ชยุติที่กำลังพายิ่งจันทร์เดินออกไป หันกลับมามองบนเวที เห็นควันลอยออกมา “เกิดอะไรขึ้นน่ะครับอาม่า?!”
“นั่นซิ ทำไมมีควันลอยออกมาเต็มเลย”
“ควันธูปมั้งคะอาม่า พวกคนจีนชอบจุดธูปกันเป็นกำๆอยู่แล้ว” ยิ่งจันทร์ออดอ้อนทำท่าจะเป็นลมให้ได้
“พี่ติขา พาจันทร์ออกไปซะทีเถอะค่ะ ไม่งั้นจันทร์ต้องตายแน่ๆเลย”
ชยุติจำใจ “ครับๆ”
“โอ้ย!! นี่มันคนหรือปลิงกันวะเกาะซะแน่น”
มาลัยเดินนำออกไป ชยุติประคองยิ่งจันทร์ที่เกาะติดหนึบออกไปอย่างทุลักทุเล บนเวที บัวยิ่งสำลักควันหนัก
“เกิดอะไรขึ้นน่ะซินแส?!!” ซินแสหลอสำลักควัน ทนไม่ไหว วิ่งเข้าไปดูหลังเวที บ่นอุบเป็นภาษาจีน
“ทำอะไรกันวะ เหม็นฉิบเป๋ง” ซินแสหลอเห็นไฟลุกท่วมชุดงิ้วที่ราวแขวน นกขมิ้นกับเกิ่งกำลังพยายามดับอยู่
ซินแสหลอตะโกนลั่น “ไอ๊หยา!! ไฟไหม้ !!!”
ชาวบ้านเซ็งแซ่ “ไฟไหม้ !!! / เฮ้ยไฟไหม้ / หนีเร็ว”
คนดูวิ่งแตกกระเจิงอลหม่านออกไป บัวเป็นห่วงเจียงรีบวิ่งเข้าไปหลังเวที ชาวคณะวิ่งกรู ช่วยกันดับไฟ บัววิ่งมาที่ด้านหลังเวทีเห็นไฟลุกท่วมราวแขวนชุดงิ้วก็ตกใจ “เกิ่งนี่มันเกิดอะไรขึ้น”
“ไม่รู้เหมือนกันน่ะบัว มาช่วยกันดับไฟก่อนเร็ว” บัวรีบเอาผ้าเปียกน้ำหมาดๆมาช่วยดับไฟ