บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 19 หน้า 3
“ซี้ซั้วต่า! ไม่มีทางที่อาบัวจะทำอย่างนั้นแน่!”
“พวกแกเลิกใส่ร้ายบัวซะที !!!”
“ใส่ร้ายหรือไม่ แกควรจะรู้อยู่แก่ใจนะ”
“เธอพูดอะไร?”
“ทำมาตีหน้าซื่อ ก็แกไม่ใช่เรอะ ที่เล่นชู้กับนังบัว มั่วกันในโรงพยาบาล จนทำให้พี่ติต้องถูกคนหัวเราะเยาะทั่วเมืองที่ถูกเมียสวมเขา”
“ไอ้หยา!!!”
“อาเกิ่ง!!”
“ป๊า! ฉันกับบัวไม่เคยทำแบบนั้น”
“ตาติกับพวกฉันเห็นกับตา ยังจะมาว่าพวกเราโกหกอีกเหรอ? พวกชั้นต่ำ มันก็ต้องใฝ่ต่ำอยู่วันยันค่ำ มันสมควรแล้วที่ต้องโดนตาติเฉดหัวออกจากบ้านนี้ไป!!!”
“พอทีนะ บัวไม่ใช่คนแบบนั้น!!”
“ลื้อนั่นแหละพอ อาเกิ่ง!!” เจียงบอกวลี “พวกเราต้องขอโทษด้วยที่มารบกวนคุณๆนะครับ”
“ป๊า!!”
“อาเกิ่ง กลับบ้าน!!” เจียงพูดจบก็เดินกลับออกไปเลย ซินแสหลอรีบตาม
“ไปซิ๊!!! ไอ้หมาบ้า!!! นี่เห็นแกว่าแกทำผลงานได้ดีนะ เลยไม่เอาน้ำสาดไล่ อิๆๆๆ”
กนกวิภาไล่พลางยิ้มเยาะ ดำเกิงเข่นเขี้ยว รู้ว่าตัวเองโดนกนกวิภาหลอกใช้แน่นอน วลี วลัย ไชโย จ๊าดมองตามอย่างไม่พอใจ
โถงบ้านเจียง เจียงตำหนิดำเกิงอย่างแรง
“อั๊วะเตือนลื้อแล้วใช่มั้ยอาเกิ่ง แต่ลื้อไม่เคยฟัง เห็นผลของมันรึยัง?!!”
“คนบ้านนั้นมันตั้งแง่กับบัวอยู่แล้ว!!”
“ยังจะเถียงอีก ทำผิดแล้วยังดื้อด้านไม่ยอมรับ”
“ใช่! ฉันผิดเอง แต่จะให้ฉันนิ่งดูดาย ไม่ทำอะไรเลยไม่ได้หรอกนะป๊า ฉันเป็นห่วงบัว สงสารบัว!!!”
“อาบัวอีแต่งงานแล้ว ลื้อเข้าใจมั้ย อีเป็นคนตระกูลนั้นแล้ว ลื้อไม่มีสิทธิ์เข้าไปก้าวก่าย”
“แต่ฉันทนเห็นบัวเจ็บปวดไม่ได้นี่ ซินแส”