บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 1
บทประพันธ์ของ : ภราดร ศักดา บทโทรทัศน์ : ยิ่งยศ ปัญญา / สรรัตน์ จิรบวรวิสุทธิ์
โรงงิ้ว ศาลเจ้าพ่อเสือ 12 ปีที่แล้ว การฉลองศาลเจ้าใหญ่ เห็นการเชิดสิงโตเร้าใจ การแห่รูปปั้นเทพจ้า ผู้คนจุดธูปไหว้เจ้า ร้านค้าขายของกิน ของเซ่นไหว้ บัว ชยุติ ดำเกิงในวัยเด็ก ทั้งสามวิ่งปร๋อเข้ามาภายในโรงงิ้ว สีหน้าตื่นเต้น มีความสุข เสียงดนตรีงิ้วโหมโรงดังสนั่นใกล้จะเริ่มการแสดงแล้ว นักแสดงงิ้วกำลังแต่งหน้าแต่งตัวอยู่หลังเวที บัววิ่งเข้ามาหยิบจับเครื่องแต่งกายส่งให้อย่างรู้งาน บัววิ่งลอดราวผ้าที่อยู่ภายในโรงงิ้ว
ปีฉลู พุทธศักราช 2517 บัวกลายเป็นสาวแล้ว เสียงซินแสหลอตะโกนส่งภาษาจีนดังล้งเล้ง
“อาบัว เร็วเข้า การแสดงใกล้จะเริ่มแล้ว” บัวที่กำลังสาละวนจัดชุดงิ้วให้นักแสดงอยู่รีบไปที่แท่นทำพิธีทันที
แท่นพิธี หลังเวทีโรงงิ้ว เห็นรูปปั้นฉั่งหง่วงส่วย และตุ๊กตาไม้แกะสลักไท้จื่อเทพประจำโรงงิ้วหลังเวที พร้อมเครื่องเซ่นได้แก่ขนมเปี๊ยะกลมใหญ่ และสิงโตน้ำตาล ระหว่างที่เจียงอธิษฐาน นักแสดงงิ้วนั่งคุกเข่าเป็นระเบียบ ตั้งแต่ ฉาง (พระเอก) ตรึงจิต (นางรอง) ดำเกิง(ตัวตลก) ไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงบัวที่ไม่ได้แต่งงิ้ว ดูแปลกแยกกว่าคนอื่น และขาดไหมฟ้า (นางเอก) เจียงเริ่มพิธี
“ปีนี้คณะเหลี่ยนฮัวเปิดการแสดงเป็นครั้งแรก ขอให้การแสดงราบรื่น ไร้อุปสรรคเป็นที่ชื่นชอบของผู้ชมด้วยเถิด”
ซินแสหลอเสริม “พวกเราชาวคณะขอคารวะเทพเจ้าฉั่งหง่วงส่วย และองค์ไท้จื่อเอี้ย
ทั้งหมดไหว้เสร็จก็ส่งธูปต่อๆ กัน ให้คนไปเอาปักที่กระถาง แล้วทั้งหมดนั่งคุกเข่าลงคำนับศาลเจ้าสามครั้ง
ทั้งหมดกล่าวพร้อมกัน “เหล่าเอี้ยป่อฮ่อ”
“อาเกิ่ง ลื้อแจกขนมเปี๊ยะทุกคนแบ่งกันเจี๊ยะ” ซินแสหลอสั่ง
เจียงฝาก “ขอให้ทุกคนร่วมแรงร่วมใจสามัคคีกัน แสดงให้ดีๆที่สุดเพื่อความก้าวหน้ารุ่งเรืองของคณะเหลี่ยนฮัว”
ดำเกิงตะโกนขึ้นมาเพื่อปลุกใจคนในคณะ “สู้ตาย! พวกเรา สู้ตาย ใช่มั้ยพ่อแม่พี่น้อง”
สายตาทุกคนมองมาที่ดำเกิง ดำเกิงจึงสงบลง
“ลื้อซี้ซั้วน่าอาเกิ่ง พูดออกมาได้ว่าสู้ตง-สู้ตาย ลื้อจะเล่นงิ้วหรือจะไปชกมวยวะ ...เอ้า พวกลื้อตั้งใจนะ เจี๊ยะๆ ให้เสร็จแล้วก็ทำสมาธินะ” ทั้งหมดรับพร้อมกัน “ฮ่อๆ”
“อาตรึงจิต เดี๋ยวลื้อทวนบทร้องให้แม่นๆ นะ อย่าให้ผิดเหมือนคราวก่อนเชียวนะ” ซินแสหลอเตือน
“รู้แล้วน่า แต่จะให้ทวนกับใครล่ะครู แม่นางเอกไม่รู้หายหัวไปไหน” ตรึงจิตเบ้ปากเอือมระอา