บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 1 หน้า 4
“วี๊ดดดดดด...”
หลังโรงแตกฮือ นักแสดงที่กำลังสะลึมสะลือต่างแตกกระเจิงหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง บัว ดำเกิง ตกใจ
“อะไรกันน่ะเกิ่ง” บังถามดำเกิง
ไหมฟ้าปราดเข้าตอบโต้ตบคืน “อีหน้าโง่ ผัวมึงมายุ่งกับกูก่อนทำไม” เกิดตะลุมบอนต่อสู้ตบตีกันอย่างเมามัน กลิ้งโคโล่ไปกับพื้น ข้าวของฉิบหายวายวอด ชาวคณะทั้งตกใจทั้งเมามันกับสิ่งที่เกิดขึ้น กรูเข้ามามุงดูแน่นขนัด
“รีบเข้าไปห้ามไว้ เกิ่ง” บัวสั่ง
“ห้ามใครล่ะ”
“ก็ทั้งสองคนนั่นแหละ”
ดำเกิงพรวดพราดเข้าไปพยายามจะห้าม “อย่าทะเลาะกัน อย่า ขอทีล่ะ” ดำเกิงถูกถีบกระเด็นออกมาล้มคะมำไม่เป็นท่า เจียง ซินแสหลอ วิ่งเข้ามา “เอะอะอะไรกัน บัว” บัวพูดไม่ออกได้แต่ชี้ให้เจียง ซินแสหลอ ดู
-ตรึงจิตตบไหมฟ้าคะมำพุ่งเข้ามาใส่อกซินแสหลอ แล้วตามตบแต่พลาดฝ่ามือประเคนเข้าหน้าซินแสหลอเต็มเปาฟันปลอมกระเด็นหลุดจากปาก ฟันปลอมกลิ้งไปตามพื้น ดำเกิงเก็บฟันปลอมส่งคืนให้ซินแสหลอ
“อาเกิ่ง...ลื้อไปสลับฉากไว้ก่อน เดี๋ยวคนดูก็หนีกันหมดพอดี”
ดำเกิงมึนมุดรูผิดรูถูก ไหมฟ้ากับตรึงจิต ตบตีปลุกปล้ำกันเหมือนหมาบ้าไม่มีใครหยุดห้ามได้ บัวตื่นตระหนกทำอะไรไม่ถูก
หลังโรงงิ้ว คนดูวิ่งกรูกันเข้ามามุงดู ฟ้าไหม ตรึงจิตตบตีกันอย่างเมามัน ส่งเสียงเชียร์กันเต็มที่ ทั้งคู่ต่อสู้สิ้นสภาพ เสื้อผ้า ผมเผ้าหลุดลุ่ยหน้าที่แต่งฉ่ำเอาไว้เละเทะราวกับเอาเค้กปอนด์ใหญ่โปะไว้ นักดนตรียังคงบรรเลงเพลงเร็วเร้าใจ ประกอบการต่อสู้ ดำเกิงมุดกลับเข้ามาที่หลังเจียง “ผมพยายามเต็มที่แล้วครับป๊า”
ฟ้าไหม ตรึงจิตตบตีกันพุ่งเข้ามาอีก บัว เจียง กระโดดหลบทัน ดำเกิงรับเคราะห์อีกคำรบ ล้มลงและโดนนางเอกทับแบนแต๊ดแต๋ ซินแสหลอลากพระเอกเข้ามา ไเอ็งจะเอายังไงก็เอาซะอย่าง ไอ้นกขมิ้น”
นกขมิ้นจดๆ จ้องๆ กลัวๆ กล้าๆ ซินแสหลอผลักนกขมิ้นเข้าไปขวางคู่ต่อสู้ ตรึงจิตคว้าคอนกขมิ้นไว้
“พี่นกขมิ้น พูดออกมาเดี๋ยวนี้ มันกับฉัน พี่เลือกใคร พูดออกมาเดี๋ยวนี้” นกขมิ้นตาเหลือกลิ้นจุกปาก
“บอกมันไปเลยพี่นกขมิ้นว่าพี่เบื่ออีปากเหม็นนี่ขนาดไหน อีไส้เน่า” ไหมฟ้ากระชากนกขมิ้นเข้าไปแสดงความเป็นเจ้าของ
“มึงดีกว่ากูนักนี่ อีเต่าเหม็น ไม่รู้ว่าเต่าเหม็นที่เดียวหรือว่าที่อื่นมันเหม็นด้วย... ทั้งทอม ทั้งผู้ชาย อีนี่มันฟาดเรียบทั้งตลาด ทุเรศที่สุด” คนดูหัวเราะชอบใจสนุกกันเต็มที่ บัว เจียง เซ็งจัดเพราะเรื่องไปกันใหญ่