บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 5 หน้า 4
“ไม่ใช่นางเอกคนเดิมนี่ครับ”
“นั่นน่ะสิ ทำไมวันนี้ถึงเอานักแสดงปลายแถวมารับบทนางพญางูขาวไป๋ซู่เจิน”
“หรือว่าจะเป็นนางงูเขียวจำแลงกายปลอมตัวมาพบพระเอกครับ”
“เรื่องนางพญางูขาวอาม่าดูมาตั้งแต่สาวๆ มีฉากนี้ที่ไหนกัน เอ... แล้วอาบัวลูกสาวเถ้าแก่เจียงที่สวยๆเก่งๆ อีไปไหน ทำไมคืนนี้ถึงไม่ยอมมาเล่น” ชยุติชักเป็นห่วงบัว นั่งไม่ค่อยติด ชะเง้อชะแง้ว่าเมื่อไหร่บัวจะออกมาสักที คนดูเริ่มทนไม่ไหว โห่ไล่ตรึงจิต “ไม่ได้เรื่อง ร้องแบบนี้ไปขายเต้าฮวยดีกว่า ไป๊”
“งิ้วแบบนี้ ใครจะไปดู ไม่ต้องดูแล้ว พวกเรากลับ”
คนดูเริ่มเซ็ง ตรึงจิตกับนกขมิ้นเจอคนดูโห่ไล่ เขวี้ยงปาข้าวของขึ้นมาบนเวที
หลังเวทีงิ้ว ซินแสหลอที่แอบดูอยู่ตรงหลืบเวทีเห็นคนดูโห่ไล่นกขมิ้นกับตรึงจิตก็โวยวายลั่น
“ไอ้หยา คราวนี้ชื่อเสียงคณะเหลียนฮัวของเราต้องป่นปี้แน่ๆ”
“เอายังไงดีล่ะป๊า คนดูโห่ไล่พี่ตึงจิตใหญ่แล้ว”
“ก็อีร้องเสียงเป็นควายออกลูกแบบนี้ ใครเขาจะอยากดู ไม่ควรเลย ไม่ควรเลยจริงๆ”
เจียงนั่งหน้าดำคร่ำเครียด คิดไม่ตก ตรึงจิตกับนกขมิ้นกระฟัดกระเฟียดเข้าหลังเวทีมา เนื้อตัวยังมีเศษผักที่คนดูปาใส่ติดตามตัว
“อ้าว อาตรึงจิตยังไม่ทันเปลี่ยนฉาก ลื้อกลับเข้ามาทำไม ออกไปเล่นต่อให้จบ”
“ไม่เห็นหรือไง คนดูทั้งโห่ทั้งด่า แถมถูกปาของใส่แบบนี้ ใครจะไปทนไหว” บัววิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา
“ถ้าไม่มีนางเอกงิ้ว คืนนี้มันก็จบไม่ได้ พี่ตรึงจิตช่วยออกไปเล่นให้จบเถอะนะบัวขอร้อง”
“บอกว่าไม่ก็ไม่สิวะ บทนางงูขาว ใครอยากเล่นก็เล่นไปสิ ฉันไม่เอาด้วยแล้ว พอกันที”
ตรึงจิตถอดชุดงิ้วออก ก่อนสะบัดตูดออกจากโรงงิ้วไป บ่นโวยวายลั่นไม่หุบปากตลอดทาง
“อั๊วจะไปขอโทษคนดูเองว่าคืนนี้เรางดการแสดง” เจียงเครียดจนความดันขึ้นเป็นลมหมดสติไป “ป๊า”
บัว กับนกขมิ้นรีบเข้าไปพยุงเจียงที่เป็นลมล้มไป เหตุการณ์หลังเวทีชุลมุนมาก
“อาป๊าเป็นลมหมดสติไปแล้ว”
“พี่นกขมิ้น พี่ช่วยพาอาป๊าขึ้นรถไปส่งโรงพยาบาลก่อนนะ เดี๋ยวบัวตามไป”
นกขมิ้นกับนักแสดงชายช่วยกันหามร่างเจียงปส่งที่โรงพยาบาล