บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 10
บทประพันธ์ของ : ภราดร ศักดา บทโทรทัศน์ : ยิ่งยศ ปัญญา / สรรัตน์ จิรบวรวิสุทธิ์
ถนนหน้าบ้านเจียง ดำเกิงแบกเจียงออกมา ซินแสหลอเรียกรถสามล้อมารอไว้ บัวช่วยประคองเจียงอย่างเป็นห่วงสุดๆ บรรยากาศตึงเครียดและรีบร้อน นกขมิ้นกับตรึงจิตคอยดูอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ ตกใจเหมือนกัน
“เร็วเข้าอาเกิ่งรถสามล้อมาแล้ว!!”
บัวจะร้องไห้ “ป๊า! ป๊าทำใจดีๆไว้นะจ๊ะ ป๊า!!”
ดำเกิงและชาวคณะช่วยกันประคองเจียงขึ้นบนสามล้อ แล้วหันมาบอกบัว
“บัวกับซินแสไปโรงพยาบาลกับอาป๊าก่อนนะ” ดำเกิงจะจ้ำออกไป “แล้วเกิ่งจะไปไหน?”
ดำเกิงหันมองบัวไม่ตอบอะไรแล้วเดินไปเลย บัวมองตามเอะใจ
โถงบ้านชยุติ ชยุติขึ้นเสียงเถียงกับไชโย วลียืนมองหน้าตึงอยู่
“แกพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไงไอ้ตี๋?”
“ผมไม่เข้าใจเลย บ้านเราก็ที่ทางตั้งหลายไร่ อาป๊ากับอาม้าจะอยากได้ที่ดินแปลงนั้นไปทำไมอีก?”
“ฉันก็ซื้อเอาไว้ปลูกเรือนหอให้แกกับหนูยิ่งจันทร์นั่นแหละ”
“ใช่ๆ คุณไชโยกับคุณพี่ อยากจะปลูกเรือนหอให้หลานติกับหนูยิ่งจันทร์ ให้ยิ่งใหญ่ที่สุดเลยไงจ๊ะ”
“แล้วก็อยากจะไล่บัวกับทุกคนในคณะให้ออกไปไกลๆด้วยใช่มั้ยครับ?!”
“ถ้าใช่ แล้วจะทำไม ในเมื่อเราไม่ได้ไล่เปล่า เราเองเงินก้อนโตไปให้พวกมันด้วย”
“แต่ไอ้พวกงิ้วนั่นก็ทำหยิ่งผยองไม่ยอมขาย จะอดตายกันอยู่แล้วยังไม่เจียม”
ทนายแทรกเอาหน้า “พวกนั้นคงอยากจะปั่นราคาน่ะครับคุณติ”
“คุณทนาย เชิญคุณกลับไปเลยครับ”
“ครับๆๆ” ทนายอึ้งหน้าเสีย จำต้องลากลับ วลีหันมาเฉ่งชยุติ “แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้เลยนะ คุณทนายเขาพูดถูกแล้ว ที่ไอ้พวกนั้นเล่นแง่ก็เพราะอยากได้เงินเพิ่มนั่นแหละ ถึงทำดึงเช็งไม่ยอมขาย”
“ดีแล้วละครับที่พวกเขาไม่ยอมขาย เพราะยังไงก็จะไม่มีการปลูกเรือนหออะไรทั้งนั้น!!” ทุกคนอึ้งไป
วลีเดือดดาล เสียงเขียว “แกพูดอะไรออกมาตาติ?!”
“ผมจะไม่แต่งงานกับยิ่งจันทร์หรอกครับม้า” วลีเสียงลั่น “ตาติ!!!” วลีมองชยุติอย่างโมโหสุดๆ