บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 18 หน้า 3
“ตอนที่ฉันเจ็บตอนที่ฉันทุกข์ คุณไม่เคยอยู่เลย แต่คนที่อยู่ข้างๆฉัน คอยปลอบฉันเสมอ มีแต่เกิ่งคนเดียวเท่านั้น”
“เพราะอย่างนี้ คุณเลยต้องกอดกับมันอย่างนั้นเหรอ ???”
“คุณติ!!! ฉันกับเกิ่งเป็นพี่น้องกัน ทำไมฉันกับเขาจะกอดกันไม่ได้ เรารักกันด้วยความบริสุทธิ์ใจ”
“คุณบริสุทธิ์ใจฝ่ายเดียวหรือเปล่า? ผมว่าเกิ่งไม่น่าจะคิดเหมือนคุณ”
บัวโกรธสุด “ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้ ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณแล้ว ออกไปซะ !!!”
“ใช่สิ ก็คุณเกลียดผมนี่ คุณไม่เคยรักผมอยู่แล้ว ต่อให้ผมพยายามแค่ไหนผมก็ไม่มีค่าในสายตาคุณ คุณไม่เคยสนอยู่แล้วว่าผมจะรู้สึกยังไง”
“ใช่ ฉันไม่สนหรอกว่าคุณจะรู้สึกยังไง” บัวตัดบท “ฉันต้องการพักผ่อน คุณออกไปได้แล้ว”
“บัว !!!” บัวไม่สนล้มตัวลงนอนแล้วหันหลังใส่ชยุติทันที ชยุติมองอย่างเจ็บปวด “คุณใจร้ายมาก...บัว...”
ชยุติเสียใจเดินออกจากห้องไป บัวเสียใจยิ่งกว่า...หลับตาลงแล้วน้ำตาก็ไหลไม่ขาดสาย
หน้าห้องพักบัว วลี วลัย และกนกวิภากำลังแนบหูฟังชยุติกับบัวทะเลาะกันด้วยความสะใจ แฮปปี้ดี๊ด๊า ชยุติเปิดประตูออกมา ทั้งสามถลาเกือบจะล้มคะมำใส่ วลี/วลัย/กนกวิภาอุทานพร้อมกัน “ตาติ/หลานติ/พี่ติ!!”
ชยุติหน้าแดงจัด น้ำตาคลอ เดินออกไป ไม่ฟังเสียงใคร ชยุติสวนกับชูดวงที่ขนกระเป๋าเสื้อผ้าและตะกร้าใส่อาหารเข้ามา “อ้าวคุณติ! ผมเอากระเป๋าเสื้อกับอาหารมาให้...”
“ไอ้ชู !!! เอาอาหารไปส่งห้องคุณจันทร์โน่น”
“แต่อาหารนี่คุณท่านให้เอามาให้คุณบัวครับ”
“คุณบัวอะไรของแก ไม่ต้องไปเรียกมันว่าคุณ ผู้หญิงมักมาก คบชู้สู่ชายอย่างมัน เป็นเสนียดจันไรกับตระกูลเราแท้ ๆ”
“คบชู้!!!!”
“ก็ใช่น่ะสิ นังบัวมันคบชู้กับพี่ชายของมัน เล่นกอดฟัดกันในโรงพยาบาลกไม่อายฟ้าดิน”
ชูดวงอึ้ง...พูดอะไรไม่ออก บอกกับตัวเอง “คุณบัวเนี่ยนะมีชู้??”
บันไดหน้าบ้านชยุติ รถชยุติแล่นเข้ามาจอด ชยุติลงจากรถมองเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ด้วยความรู้สึกเหงาจับใจ
ชยุติก้าวขึ้นบ้าน แต่แล้วก็ตัดสินใจทรุดตัวลงนั่งที่ขั้นบันไดอย่างเหนื่อยอ่อน ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ที่โรงพยาบาลประดังเข้ามาในหัว
ชยุติเห็นบัวกอดกับดำเกิงที่โรงพยาบาล กนกวิภา วลี วลัย เข้ามาพูดแทรกทันที