บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 11
บทประพันธ์ของ : ภราดร ศักดา บทโทรทัศน์ : ยิ่งยศ ปัญญา / สรรัตน์ จิรบวรวิสุทธิ์
โรงงานน้ำปลา หลังฉากงิ้ว จ๊าดย่องเข้ามาแล้วตรงดิ่งไปที่ถังน้ำดื่มสำหรับคณะงิ้ว หยิบซองยาขนาดเล็ก(ยาถ่าย)ขึ้นมา สายตาร้าย มุมปากเหยียด “หึ ๆ งานนี้มีเหลืองทั้งบางแน่” จ๊าดเปิดฝาถังน้ำ
เสียงเอะอะโวยวาย “ฮ่วย! เป็นไปไม่ได้ เกิ่งไม่เชื่อ ให้ฟ้าผ่ายัยคุณนายนั่นเลย ยังไงก็ไม่เชื่อ!!!”
จ๊าดตกใจสะดุ้งเสียงดำเกิง รีบมุดตัวเพื่อซ่อนตัว ดำเกิงเดินหัวเสีย นำบัว เจียง ซินแสหลอเข้ามา ตามด้วยตรึงจิตที่เกาะแขนนกขมิ้นเป็นปลิง และชาวคณะที่ถือข้าวของอุปกรณ์การแสดงพะรุงพะรัง
“คนที่ดูถูกงิ้วสารพัด ชี้หน้าด่าพวกเราว่าต่ำ อยู่ ๆ ไปจ้างเรามาแสดงเนี่ยนะ ถ้าไม่ใช่ผีเข้า ก็ต้องมีแผนร้ายแน่”
“โธ่เกิ่ง อย่าคิดมากน่า มันไม่มีอะไรหรอก นี่มันงานมงคลเขาเลยนะ เขาคงไม่คิดทำอะไรไม่ดีหรอก”
จ๊าดยื่นมือออกมา หวังจะเทยาลงในถังน้ำ แต่ดำเกิงหันไปซะก่อน จ๊าดผลุบมือกลับ
“น้อยไปน่ะสิบัว ดูสายตายัยคุณนายนั่นซะก่อน สายตาแบบนั้นมันน่าไว้ใจซะที่ไหน เกิ่งว่ามันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ เกิ่งว่าเรากลับกันดีกว่า ป๊ากลับเหอะ”
“ไอ้บ้า! จะกลับได้ยังไง เรารับเงินเขามาแล้ว เดี๋ยวเขาก็หาว่าไม่เป็นมืออาชีพหรอก อีกอย่างอาม่าเป็นคนจ้าง คิดซะว่าเรามาเล่นให้อาม่าดู”
“ใช่ อย่าให้เสียชื่อเลย” ซินแสหลอสั่งทุกคน “รีบแต่งหน้าแต่งตัวกันได้แล้ว”
“มันแปลก ๆจริงนะบัว เกิ่งว่า...”
บัวพูดแทรก “ไปแต่งตัว เราต้องแสดงให้ดีที่สุด ให้สมกับเป็นลูกหลานงิ้ว เข้าใจมั้ยเกิ่ง อย่าให้ใครดูถูกเราได้”
ดำเกิงยอม “อืม ๆ” ตรึงจิตกับนกขมิ้นออกันที่หลืบเวที เพื่อดูบรรยากาศด้านนอก
“นักข่าวมากันเพียบเลยอ่ะ งานนี้เราได้แจ้งเกิดแน่พี่นกขมิ้น”
“ใช่ คนสวยๆก็เพียบนะ พี่เห็นแล้วมีแรงร้องงิ้วขึ้นมาเลย”
“ไอ้นกขมิ้น! เดี๋ยวเหอะ!”
จ๊าดพยายามจะยื่นมือขึ้นมาเทยาลงในถังน้ำให้ได้
โรงงานน้ำปลา หน้าเวทีงิ้ว วลีจูงมือชยุติ/วลัยดันหลังให้เข้ามายืนคู่กับยิ่งจันทร์ที่กำลังถูกนักข่าวรุมล้อมสัมภาษณ์ ยิ่งจันทร์ได้ทีควงแขนโชว์นักข่าวซะเลย