บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 11 หน้า 4
ไชโยหุบปากฉับ ขณะวลีจ้องมองบัวด้วยสายตาสุดเกลียดชัง ต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้พวกงิ้วชั้นต่ำได้อายที่สะเออะมาเล่นทีนี่
หลังงิ้วเล่นจบลง บัว เจียง ซินแสหลอ ดำเกิงและนักแสดงออกมายืนหน้าเวทีเพื่อขอบคุณคนดู ชยุติเป็นคนแรกที่ลุกขึ้นปรบมือให้ ตามด้วยมาลัยและนักข่าว ชยุติยิ้มให้บัวอย่างชื่นชมเต็มหัวใจ
“บัวไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย”
“ผมละสายตาจากบัวไม่ได้เลยครับ”
ยิ่งจันทร์แทรก “อะไรกันคะ คุยกันอะไรกัน”
มาลัยแดกดัน “ยุ่ง !”
วลียิ้มร้ายล้วงเหรียญในกระเป๋าสะพายขึ้นมาแล้วโยนไปบนเวที ต่อหน้าบัวและเจียง การกระทำของวลีทำให้แขกร่วมงานและนักข่าวพากันงง ชยุติกับมาลัยมองหน้ากัน วลีบิ้ว
“รออะไรกันอยู่คะ งิ้วเล่นดีขนาดนี้ ก็ต้องตบรางวัลหน่อยสิคะ”
วลีขยิบตาให้วลัยและแสงเดือน ทั้งคู่ทำตามทันที จากนั้นทุกคนก็ทำตาม ยกเว้นชยุติและมาลัย
“คุณแม่ครับ! พอเถอะครับ”
บัว ดำเกิง เจียง ซินแสหลอ หน้าเสีย ขณะตรึงจิตกับนกขมิ้นตาค้าง มีความอยากได้เงินโยนขึ้นมาตกอยู่บนพื้นเวทีแต่ไม่กล้าเก็บ วลีตะโกน “เอ้า...ยืนนิ่งกันอยู่ทำไมละ หิวเงินกันนักก็รีบเก็บเงินไปซิ เร็ว!”
“ได้เหรอ?!!” ตรึงจิตยิ้มตาวาว “พี่นกขมิ้น!”
“เดี๋ยวนี้เลยจ๊ะน้องตรึงจิต!!” ตรึงจิตกับนกขมิ้นก้มลงเก็บเหรียญอย่างหน้ามืดตามัว พวกวลีเบ้ปากมองด้วยความดูถูก ดำเกิงทนไม่ไหวโวยลั่น “นี่!!! หยุดนะโว๊ย! พวกเราไม่ใช่ขอทานนะ บอกให้หยุดไง!!!”
วลีมองบัวที่ยืนนิ่งอยู่กลางเวที ทำอะไรไม่ถูกด้วยแววตาสุดเหยียดหยาม
“เอ้า แม่นางเอกงิ้ว ทำไมไม่เก็บเงินละยะ”
แสงเดือนเสริม “เศษเงินมันหมดแล้วนี่คะคุณพี่...”
“อ้อ...ลืมดูไปคุณแสงเดือน...” วลีเปิดกระเป๋าหยิบเหรียญออกมาอีก ก่อนจะจ้องหน้าบัวเขม่ง
“ทีหลังถ้าอยากได้เงินก็เอ่ยปากขอกันดีๆได้นะ นังนางงิ้ว!” พูดจบวลีก็ปาเศษเหรียญใส่ตัวบัวทันที “โอ้ย!!!”
“บัว!!” ชยุติทนไม่ได้วิ่งไปหน้าเวทีแล้วกระโดดขึ้นไปยืนบังบัวไว้จากเศษเหรียญที่ยังปามาไม่เลิก
“ตาติ!! ลงมาเดี๋ยวนี้นะ!!” วลี ไชโย วลัย ยิ่งจันทร์ แสงเดือน ล้อมหน้าเสีย ฮึ่มฮ่ำ ขณะมาลัยยิ้มพอใจ
นักข่าวถ่ายรูปชยุติปกป้องบัวกันรัวๆ วลีแทบกรี๊ด!!