บทละครโทรทัศน์ เสน่ห์นางงิ้ว ตอน 11 หน้า 5
“ห้ามถ่ายรูปนะคะ หยุดถ่ายนะคะ! ห้ามเอารูปในงานไปเผยแพรไม่อย่างนั้นฉันฟ้องพวกคุณแน่ วลัยไปสั่งนักข่าวให้หยุดเดี๋ยวนี้!!” วลัยกุลีกุจอเข้าไปห้ามนักข่าว บรรยากาศวุ่นวายสุดๆ บัวกับชยุติจ้องมองกันนิ่งราวกับโลกถูกหยุดเวลาไว้แล้ว
หน้าโรงงานน้ำปลา กนกวิภาในชุดนักศึกษาขับรถเข้าโรงงานมาอย่างอารมณ์ดี
“โอ้ย...สอบเสร็จแล้ว!! จบซะชีวิตการเรียนกนกวิภา” กนกวิภาฉุกคิด “แล้วทำไมยัยนางงิ้วนั่นไม่มาสอบนะ...”
กนกวิภาขับรถเข้าไปเกือบถึงบริเวณที่จัดการ เห็นความชุลวุ่นวายเกิดขึ้นผ่านหน้ารถ
“เอ๊ะ! เกิดอะไรขึ้น ใครตีกัน” กนกวิภาเห็นดำเกิง “นั่นมัน! ไอ้หมาบ้าที่โรงงิ้วนี่!”
หน้าเวทีงิ้ว ดำเกิงโมโหสุดขีด พุ่งเข้าผลักชยุติให้ออกห่างจากบัว
“ไอ้ตี๋!! อย่ามาใกล้บัวนะ!!” ดำเกิงตะโกนลั่น “ทนไม่ไหวแล้วโว๊ยยยยย”
ดำเกิงกระโดดลงจากเวที ตรงเข้าหาวลีอย่างมุ่งมาดจะทำร้ายด้วยการบีบคอ บัวได้สติ รีบแตะหน้าอกชยุติให้ออกห่าง “เกิ่งอย่า!”
“กรี๊ดดดดด ช่วยด้วย ไอ้บ้านี่มันจะฆ่าฉัน”
เกิดความชุลมุนวุ่นวาย ดำเกิงพยายามจะเข้าถึงตัววลีให้ได้ ไชโยตั้งการ์ดจะสู้ ล้อมหลบหลัง ชยุติ บัว รีบลงมาลากดำเกิงออก ดำเกิงพยายามจะถีบไปข้างหน้า กลายเป็นถีบกลางอากาศ แต่เพราะเรี่ยวแรงมากพอ ทำให้ดำเกิงสะบัดตัวจนหลุดได้ ดำเกิงพุ่งเข้าไปหาวลีอย่างเร็ว กนกวิภากระโดดเข้าขวางแล้วผลักอกดำเกิงอย่างแรงจนล้มไป “ไอ้หมาบ้า! แกคิดจะทำอะไรอาม้าของฉันหา!” ดำเกิงลุกพรวด เกรี้ยวกราด ชี้หน้า
“ฉันก็จะฆ่าแม่แกไง”
“ไอ้เลว ไอ้ป่าเถื่อน ไอ้คนไม่มีการศึกษา” กนกวิภาบอกกับชยุติ “แจ้งความเลยค่ะพี่ติ คนอันตรายอย่างมันต้องตั้งข้อหาหนัก พยายามฆ่าเป็นไงคะ”
“พอแค่นี้เถอะ พอได้แล้ว”
“ทำไมคะ ทำไมพี่ติต้องปกป้องคนพวกนี้ด้วย อ๋อ หรือว่าเพราะอีนางเอกงิ้วชั้นต่ำ!!!”
กนกวิภาหันไปเย้ยหยันใส่บัวทันที
“หึ! นึกว่าหายไปไหน ไม่เห็นไปสอบ ที่แท้ก็มารำงิ้วแลกเศษเงินอยู่นี่เอง”
บัวหน้าเสีย เจียงตกใจ ชยุติและดำเกิงหันมองบัวด้วยความอึ้ง วลี วลัย แสงเดือน ยิ่งจันทร์ กนกวิภาหัวเราะสะใจ “ไม่ได้ไปสอบ ก็แสดงว่าเรียนไม่จบน่ะสิ ต๊าย น่าเวทนา!”
เจียงสะเทือนใจ “แต่การแสดงจบแล้วครับ ผมและชาวคณะต้องขอขอบคุณเจ้าภาพที่จ้างคณะของเรามาแสดง