บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 18 หน้า 2
“คิดจะลองดีกับข้า มันไม่ง่ายหรอกนังเพทาย” เวทย์ก้าวมายืนตระหง่านมองวิญญาณเพทายที่หมดสภาพอย่างสะใจก่อนหันไปถามเทิด “ทำไมถึงเป็นแบบนี้”
“นังพิไลจ้ะพี่ นังพิไลมันดันทำโอ่งอาคมแตก”
“แล้วตอนนี้พิไลอยู่ไหน”
พิไลสลบอยู่ค่อยรู้สึกตัวลืมตา พิไลมองในห้องนอนเวทย์ลางๆแล้วค่อยชัดขึ้น พิไลหันมาเห็นเวทย์มองอยู่ พิไลรีบลุกพรวดขึ้นโผเข้าหาเวทย์ “พี่เวทย์ช่วยฉันด้วย ผีจ้ะ คุณเพทายเป็นผี น่ากลัวจัง”
เวทย์ยิ้มกริ่ม กอดพิไลลูบหลังไหล่ปลอบโยน “ไม่ต้องกลัวไม่มีอะไรแล้ว ข้าจัดการกับมันเรียบร้อยแล้ว ทีหน้าทีหลังก็อย่าไปหยิบจับอะไรที่โต๊ะหมู่บูชาของข้าอีกล่ะ”
พิไลรีบกราบที่อกเวทย์ “ฉันขอโทษนะจ้ะพี่เวทย์ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
เวทย์เชยคางพิไลทำเสียงขรึม “ข้าคงต้องทำโทษสักหน่อย คราวหลังพิไลจะได้หลาบจำ”
เวทย์ดึงพิไลเข้ามากอด พิไลทำสะบัดสะบิ้งแต่พองาม “อุ๊ยพี่เวทย์ก็...ฉันมารอพี่เพราะมีเรื่องร้อนใจนะจ้ะ”
“เอาน่า แม่พิไลดับร้อนให้ข้าก่อน แล้วข้าจะช่วยแม่พิไลทุกเรื่องเลย”
“จริงๆนะจ๊ะ”
“จริงสิ” เวทย์ซุกไซ้พิไลอย่างหื่นๆ
เทิดแอบดูอยู่ที่ประตูพึมพำ“นังพิไลมันเอาพี่เวทย์อยู่แบบนี้ รับรองเงินทองต้องไหลมาเทมาแน่ๆฮ่ะๆๆๆๆๆ” เทิดค่อยๆย่องออกไปปิดประตูไว้ตามเดิม
ที่บ้านเดช อัมราเดินออกมาหน้าตึกมองไปที่ประตูรั้วเปิดอยู่อย่างเป็นห่วง
ชิ้นเดินผ่านมาทัก “คุณอัมยังไม่ขึ้นข้างบนเหรอคะ”
“อัมรอพี่พรรณนะคะ ทำไมป่านนี้ยังไม่กลับก็ไม่รู้”
เสียงรถเข้ามา อัมราดีใจ “พี่พรรณกลับมาแล้ว” ชิ้นทำท่าจะไปปิดประตู อัมรารีบบอก “เดี๋ยวอัมไปเองค่ะ”
“ค่ะ” ชิ้นเดินเข้าบ้านไป
อัมรารีบวิ่งไปที่รถ
สันติลงจากรถด้านคนขับรีบวิ่งไปเปิดประตูให้พรรณราย พรรณรายลงมายิ้มหวาน “คืนนี้สนุกมากๆเลย “
“ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ขอให้คุณพรรณฝันดีนะครับ”
“ที่จริงน่าจะให้พรรณไปส่งอาร์ตนะ ดึกแล้วอาร์ตกลับลำบากแย่”
“ถ้าคุณพรรณขับรถกลับมาคนเดียวผมก็เป็นห่วงแย่นะสิครับ”
พรรณรายมองสันติอย่างซึ้งใจ พรรณรายขยับเข้าไปหอมแก้มสันติอย่างรวดเร็ว “กลับดีๆนะ ฝันดีด้วย”
“ครับ ผมกลับนะ”