บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 18 หน้า 4
“เปล๊า พี่กินขนมเค้กเลอะนะอาร์ตเค้าเลยเอาผ้าเช็ดหน้าของตัวเองมาเช็ดให้ อาร์ตเค้าเป็นสุภาพบุรุษมากเลยนะ พี่ว่าพี่คงหลงรักเค้าจริงๆแล้วล่ะ” พรรณรายดึงอัมรามานั่งเล่าให้ฟังต่อ “นี่รู้มั้ยตอนไปเลือกซื้อผ้า เค้าก็คอยดูแลกางร่มให้พี่ จะข้ามถนนก็คอยระวังจูงมือพี่ตลอดเลยนะ พี่จะทำอะไรอาร์ตเค้าไม่ขัดใจเลย ไม่เหมือนพี่ออยรายนั้นนะขัดตลอด สมควรแล้วล่ะที่จะโดนพี่ทิ้งนะ”
“เหรอคะ..แล้วเอ้อทำไมกลับมืดนักล่ะคะ”
“อ๋อ ก็พอซื้อของเสร็จเราก็ไปทานขนมเค้ก แล้วพี่ก็เลยชวนอาร์ตเค้าดูหนัง ตอนแรกพี่ก็คิดว่าเค้าจะไม่ไปแต่ตรงข้ามเลยเค้าก็ตามใจพี่อีก โอ๊ยน่ารักสุดๆเลยอ่ะ นี่ยัยอัมเธอต้องช่วยพี่นะ”
“ช่วยอะไรคะ”
“เอ้าก็ช่วยคอยกั้นพวกสาวๆที่มหา’ลัยเธอให้พี่ไง พี่บอกตรงๆพี่ไม่ค่อยไว้ใจโดยเฉพาะยัยจุ๊บปากปีจอนั่นนะ ดูท่าก็รู้แล้วว่าคอยจ้องจะงาบอาร์ต” อัมรายังไม่ทันตอบ พรรณรายลุกขึ้นยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ “แต่ตอนนี้ช่วยเอาผ้านี่ไปตากให้พี่ทีพี่จะอาบน้ำแล้ว โอ๊ยวันนี้เที่ยวทั้งวันเหนื่อยจังเลย คืนนี้คงหลับสนิทแน่”
อัมรารับผ้าเช็ดหน้ามา มองพรรณรายที่วิ่งเข้าห้องน้ำปิดประตูเสียงเปิดน้ำลั่นๆ อัมราก้มมองผ้าเช็ดหน้าในมือ น้ำตาซึม สีหน้าท่าทางเสียใจมากพึมพำ “นี่มันเกิดอะไรขึ้น พี่อาร์ตชอบพี่พรรณจริงๆเหรอคะ”
สันตินอนพลิกกระสับกระส่ายไปมาอยู่หลายรอบ ถอนใจเฮือกใหญ่หลับตาแล้วก็ลืมตาสลับไปมา สุดท้ายลุกขึ้นนั่ง
“คุณพรรณทำไมผมคิดถึงคุณมากเหลือเกิน” สันติถอนใจ ลุกขึ้นเดินไปมุมห้องหยิบกระดาษวาดรูปออกมาวางบนโต๊ะเตี้ยๆหยิบดินสอออกมา ลงมือสเก็ตร่างภาพพรรณรายอย่างรวดเร็ว วาดไปก็ยิ้มไปสีหน้าเต็มไปด้วยความสุข มุมห้องเห็นผีตายทั้งกลมนั่งมองสันติอยู่นิ่งๆ
เช้ามืดวันต่อมา ชิ้นกำลังดูจัดปัดกวาดในห้องครัวชะงัก อัมราหน้าซีดๆเข้ามา
“อุ๊ย คุณอัมตื่นแต่เช้าเชียวนะคะ”
“ค่ะ น้าชิ้นหุงข้าวหรือยังคะ”
“หุงแล้วค่ะ กำลังจะทำกับข้าว คุณอัมหิวเหรอคะ”
“เปล่าค่ะ อัมจะใส่บาตรให้คุณแม่ “
“โถแม่คุณของชิ้น คงจะคิดถึงคุณผู้หญิงละสิคะ มาค่ะมาช่วยกันทำกับข้าวเดี๋ยวเดียวก็เสร็จ ทำหมูทอดกับแกงจืดเต้าหู้ก็แล้วกันนะคะ หมูน้าหมักไว้แล้วในตู้เย็น “
“ดีจังค่ะกับข้าวที่คุณแม่ชอบทั้งนั้นเลย”
อัมรากับชิ้นรีบช่วยกันทำกับข้าว
อัมราใส่บาตรพระ ชิ้นช่วยส่งของอยู่ข้างๆ ใส่เสร็จพระให้ศีลให้พรก่อนเดินจากไป อัมรารีบบอกชิ้น “น้าชิ้นช่วยเอาถาดไปเก็บในครัวหน่อยนะคะเดี๋ยวอัมปิดประตูบ้านเอง”