บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ ห้องหุ่น ตอนที่ 24 หน้า 11
14 ตุลาคม 2558 ( 10:23 )
1.3M
1
เวทย์ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างสะใจ “ในที่สุดพวกแกก็เสร็จข้าจนได้”
หุ่นทั้งหมดถูกบ่วงอาคมรัดร่างไว้รวมกลุ่มอยู่กลางห้องหุ่นมีเพทายเฝ้ามองอยู่อย่างระแวดระวัง
พิไลยืนอยู่ข้างเวทย์รีบถาม “แล้วเราจะทำยังไงกับพวกมันต่อดีจ้ะพี่เวทย์”
เวทย์กำลังจะตอบ อัมรา พรรณรายวิ่งเข้ามาในห้องหุ่นมีสันติกับอ๊อดตามมาติดๆ “คุณพ่อคุณแม่”
หุ่นเดชกับหุ่นอารีย์ตกใจ หุ่นเดชตะโกน “ออกไป”
อัมราสีหน้าเด็ดเดี่ยว “ไม่ค่ะ พวกเราจะไม่ทิ้งคุณพ่อคุณแม่อย่างเด็ดขาด”
พรรณรายมองพิไลพูดจริงจัง “พอซักทีเถอะค่ะคุณแม่ พรรณขอร้องคิดเสียว่าเห็นแก่พรรณได้มั้ยค่ะ”
พิไลระเบิดเสียงหัวเราะดังก้องห้องหุ่น “ทำไมฉันต้องเห็นแก่แกด้วยพรรณราย แกก็รู้ความจริงทั้งหมดแล้วก็น่าจะรู้แล้วว่าฉันไม่เคยรักแกเลย”
“คุณแม่”
สันติก้าวออกมาเผชิญหน้ากับเวทย์และพิไล “คุณสองคนต้องการอะไร สิ่งที่คุณทำอยู่มันผิดมากแต่ถ้าพวกคุณหยุดตอนนี้มันก็ยังไม่สายนะครับ”
“หุบปากของแกซะเถอะไอ้หน้าอ่อน” เวทย์พึมพำคาถา ครู่เดียวสันติ อัมรา พรรณราย อ๊อดโดนมัดด้วยเชือกเหมือนกัน ทั้งสี่คนตกใจ
ชิ้นนอนสลบอยู่ในครัวค่อยๆ รู้สึกตัว ชิ้นลุกขึ้นนั่งมองรอบๆอย่างงงๆพึมพำ “ทำไมเรามานอนอยู่ที่นี่” สีหน้าชิ้นเหมือนนึกขึ้นมาได้ตกใจ
ที่หน้าเพทายเส้นเลือดดำแผ่กระจายเต็มหน้า ตาดำหายไปเหลือแต่ตาขาว แสยะยิ้มปากกว้างถึงหู เห็นเลือดซึม แล้วค่อยๆไหลออกมาจากปากที่ฉีกออก ชิ้นตาค้างตะกุกตะกัก “ผะ..ผะ..ผะผี...”
ชิ้นร้องเสียงดัง “ใช่แล้วผีหลอก ว้าย คุณอัมขาช่วยน้าด้วย” ชิ้นวิ่งออกจากห้องครัวอย่างกลัวมากๆ
ชิ้นวิ่งหน้าตื่นร้องโวยวายเข้ามาในห้องนั่งเล่น “คุณอัมขาช่วยน้าด้วยน้าโดนผีหลอก “ ชิ้นชะงักแทนสายตาในห้องนั่งเล่นว่างเปล่าไม่มีอัมราและอ๊อด ชิ้นสีหน้าหวาดกลัว “หายไปไหนกันหมดเนี่ย “
เสียงร้องของหุ่นนางรำดังขึ้นอย่างโหยหวนชิ้นตกใจสุดขีดมองซ้ายขวาเลิ่กลั่ก ได้ยินเสียงอัมรารอดมา “อย่าทำร้ายคุณครูเลยค่ะอัมขอร้อง”
สีหน้าชิ้นจากตกใจเป็นแปลกใจ พึมพำ “เสียงคุณอัม” ชิ้นมองไปทางห้องหุ่น ชิ้นลังเลก่อนตัดสินใจค่อยๆย่องไปที่ห้องหุ่นอย่างกล้าๆกลัวๆ
เวทย์พึมพำบริกรรมคาถาอยู่ตรงหน้าหุ่นทั้งหมด พิไลกับเพทายอยู่ข้างๆ สันติ อัมรา พรรณราย อ๊อดโดนมัดรวมกันอยู่มุมหนึ่ง เห็นร่างหุ่นนางรำกำลังถูกพลังอาคมของเวทย์ดูดเข้าหม้อดินตรงหน้าเวทย์อย่างช้าๆ หุ่นนางรำส่งเสียงร้องโหยหวน หุ่นทุกตัวต่างมีสีหน้าเจ็บใจแต่ทำอะไรไม่ได้ ร่างหุ่นนางรำหายเข้าไปในหม้อดิน เวทย์มอง