บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ ห้องหุ่น ตอนที่ 24 หน้า 15
14 ตุลาคม 2558 ( 10:23 )
1.3M
1
หลวงตากลับยืนสงบนิ่งเปล่งคำพูดก้องกังวานด้วยน้ำเสียงอันอ่อนโยน “สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ อัพะยาปัชฌา โหนตุ อะนีฆา โหนตุ อาตมาขออุทิศบุญกุศลที่ได้เคยทำไว้ทั้งในอดีตและปัจจุบันให้แก่โยนเพทาย ขอโยมจงรับบุญกุศลที่อาตมาอุทิศให้เพื่อวิญญาณของโยมจะได้หลุดพ้นจากอาคมอันชั่วร้ายและได้ไปสู่ภพภูมิที่โยมควรไป”
ระหว่างที่หลวงตาพูดเกิดแสงสว่างส่องสู่ร่างเพทาย พร้อมละอองแห่งบุญโปรยปรายลงมาต้องร่างของเพทาย
เพทายตกตะลึงคลายจากอาการดุร้าย ค่อยๆสงบทรุดลง มองหลวงตาอย่างคาดไม่ถึงน้ำเสียงสั่นเครือ “ฉันจะทำร้ายท่าน แต่ท่านกับแผ่เมตตาเพื่อปลดปล่อยวิญญาณของฉัน”
“เพราะอาตมาไม่ได้คิดจะมาทำร้ายโยม โยมได้รับความทุกข์ทรมานมามากแล้ว ขอจงหยุดความแค้นความอาฆาตทำใจให้สงบนิ่ง อาตมาจะปลดปล่อยวิญญาณให้โยมเอง”
เพทายนิ่งคิดก่อนหันไปมองสันติ พรรณราย อ๊อด “ฉันขอโทษที่ทำร้ายพวกเธอ อโหสิกรรมให้ฉันด้วยนะ”
“พวกผมขออโหสิกรรมให้คุณเพทายครับ”
เพทายยิ้มพอใจหันกลับมาหาหลวงตา นั่งพับเพียบพนมมือน้ำเสียงอ่อนโยน“ดิฉันพร้อมแล้วค่ะ” เพทายหลับตาสีหน้าสงบนิ่ง หลวงตามองพอใจหลับตาพึมพำสวดคาถาปลดปล่อยวิญญาณเพทายทันที ที่ร่างเพทายค่อยๆเลือนก่อนจางหายเป็นอากาศธาตุ สันติ พรรณราย อ๊อด มองอย่างตกตะลึง
อัมรากำลังเขียนรายละเอียดในการยกทรัพย์สินให้พิไล เวทย์กับพิไล ยืนดูอยู่ เวทย์มีสีหน้าแปลกใจหันไปมองทางห้องหุ่น เวทย์จะเดินไปพิไลหันมาถามแปลกใจ “พี่เวทย์จะไปไหน”
เวทย์ตอบเคร่งขรึม “ห้องหุ่น”
“มีอะไรหรือจ๊ะพี่ นังเพทายมันก็เฝ้าอยู่นี่” เวทย์ไม่ตอบรีบเดินไป พิไลพึมพำงงๆ “อะไรของเค้า” พิไลหันกลับมาเร่งอัมรา “เร็วๆเข้าสิ”
อัมรามองพิไลนิ่งๆแต่ก็เขียนต่อไปเรื่อยๆ พิไลอดหันไปมองเวทย์อีกครั้งอย่างแปลกใจไม่ได้
สันติ พรรณราย อ๊อด ยืนมองหม้อดินอาคม หลวงตาอยู่ด้วย
อ๊อดฟ้อง “ไอ้หมอผีมันขังคุณพ่อคุณแม่และหุ่นทั้งหมดไว้ในนี้ครับหลวงตา”
หลวงตาลูบหัวอ๊อด “ไม่ต้องห่วงนะ หลวงตากำลังจะช่วยหุ่นทั้งหมดเดี๋ยวนี้ละ” หลวงตาหันมองสันติ “อาจใช้เวลาพอสมควร คงต้องให้เจ้าช่วยด้วย เพราะตอนนี้หมอผีรู้แล้วว่าโยมเพทายถูกปลดปล่อยไป”
สันติมองหน้าหลวงตาอย่างเข้าใจ “ครับหลวงตา” สันติรีบออกไปจากห้องหุ่นอย่างรวดเร็ว
หลวงตาหันไปสั่งพรรณรายกับอ๊อด “เจ้าสองคนถอยออกไปก่อนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นขอให้อยู่ในความสงบ”
พรรณรายโอบอ๊อดพากันถอยออกไปอยู่มุมห้อง หลวงตานั่งลงตรงหน้าหม้อดินอาคมหลับตานั่งสมาธิพึมพำสวดมนต์ด้วยท่าทางที่สงบนิ่ง เห็นยันต์อาคมเริ่มขยับเหมือนมีแรงดึงอย่างน่าอัศจรรย์