บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 17 หน้า 4
“จะบ้าเหรอ อยากติดคุกหรือไง แกมันก็เก่งแต่คิดอะไรไม่ได้เรื่อง นี่ถ้าแกจีบลูกคุณเดชติดสักคน เราก็คงไม่ต้องมานั่งตากหน้าแบบนี้หรอก”
“ก็ถ้าไม่มีไอ้ผีเจ้าที่พวกนั้น ไม่ยัยพรรณก็ยัยอัมราต้องเสร็จผมไปแล้ว”
“อย่ามาคุย แล้วนังเพทายล่ะป่านนี้ก็ยังไม่สำเร็จ”
“โธ่แม่ ผมก็พยายามแล้ว แต่ไม่เจอตัวสักที หมู่นี้มันหายหน้าไป ไหนก็ไม่รู้ เค้าลือๆกันว่ามันมีอะไรกับคุณอาเดช แม่ว่าจริงหรือเปล่า”
“แม่ไม่สนหรอก แต่ถ้าจริง งานนี้ยัยเพทายก็น่าจะมา แกคอยเล็งๆไว้ให้ดีก็แล้วกัน” ผอบชะเง้อมองๆแล้วชะงักรีบสะกิดพงษ์ “พงษ์ๆๆแกดูนั่นสิ”
พงษ์มองตามเห็นเสี่ยกวงถือพวงหรีดอันใหญ่มากกับเมียเข้ามาในงาน มองหาเจ้าภาพ แต่พอเห็นพระกำลังสวด เมียเสี่ยสะกิดให้มานั่งทางเก้าอี้นอกศาลาก่อนสองคนเดินมานั่งไม่ไกลจากผอบกับพงษ์
ผอบกระซิบพงษ์ “แกชวดอีกแล้วเจ้าพงษ์”
“ทำไมแม่”
“ก็นั่นไงเสี่ยกวงที่เลี้ยงดูนังเพทายอยู่ เมียเขามาด้วยอย่างนั้น นังเพทายจะกล้ามาเสนอหน้าในงานได้ยังไง”
“อุตส่าห์ลงทุนมา ไม่ได้เรื่องอะไรสักอย่าง เฮ้อ เบื่อจริงๆ”
“มันก็ไม่แน่นะ ไม่เจอยัยเพทาย แต่เจอเสี่ยกวง คนรวยๆแบบนี้เราคบไว้ก็ไม่เสียหลายหรอกน่า บางทีอาจจะมีช่องทางให้เราทำมาหากินก็ได้” พงษ์ไม่เข้าใจ แต่ผอบสีหน้าแววตาเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว
แขกเริ่มทยอยกลับ อัมรา สันติ อาทร บุญเรือน ดำเกิงช่วยกันส่งแขก จุ๊บดูแลอ๊อด เดชยังนั่งนิ่งเฝ้าแต่มองรูปอารีย์ เสี่ยกวงกับเมียเข้าไปทัก “อาคุณเดช ผมมาแสดงความเสียใจด้วยครับ” เดชเหลือบมองรำคาญ เสี่ยกวงพูดต่อ “คุณอารีย์เธอไม่น่าจะ...”
เดชลุกขึ้นไม่ฟังพูดเรียบๆ “ขอบคุณที่มา..ผมขอตัวก่อน”
เสี่ยอึ้งมองเดชที่เดินออกไปด้านข้างศาลา เสี่ยกระซิบกับเมียแค้นๆ “อั๊วะอุตส่าห์เสียสละเวลาอันมีค่าของอั๊วะมางานเมียมัน แต่มันไม่เห็นอั๊วะอยู่ในสายตาเลย”
“ก็ไหนเสี่ยว่า พิไลเมียอีกคนเค้าจะช่วยพูดให้ไงล่ะ “
“ราคาคุยล่ะมั้ง ถ้าอีแน่จริงก็น่าจะอยู่ในงานด้วย นี่ไม่เห็นหัวเล้ย สงสัยเราจะโดนอีหลอก ดีนะที่อั๊วะฉลาดกว่าอีถึงยังไม่ได้ให้เงินอีสักแดงเดียว”
“อุ๊ย เสี่ยกวงใช่มั้ยค้า..” เสี่ยกับเมียหันไปมองแปลกใจ ผอบกับพงษ์เดินเข้ามาไหว้อ่อนช้อย “สวัสดีค่ะแหมดีใจจังที่ได้พบกันวันนี้” เสี่ยกวงกับเมียรับไหว้ยังงงๆ ผอบรีบหันไปบอกพงษ์ “ลูกพงษ์ สวัสดีเสี่ยซะสิลูก เนี่ย เสี่ยกวง นักธุกิจมือทองเชียวนะจับทำอะไรก็รุ่งไปหมด”
พงษ์รีบไหว้ เสี่ยยิ้มชอบใจ “อา..แหมพูดล่ายลี อั๊วะชอบ เอ้อคุณคือ..”
“ดิฉันผอบค่ะ นี่ลูกพงษ์”