บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 17 หน้า 5
“อ๋อๆๆแล้วคุณเป็น...” เสี่ยมองการแต่งตัวของผอบ “อา เป็นญาติของคุณเดชเหรอคับ”
“อุ๊ยไม่ใช่ญาติก็เหมือนใช่ละคะ อย่าพูดไปนะคะคือตาพงษ์เนี่ยเป็นว่าที่ลูกเขยในอนาคตของคุณเดชค้า”
เสี่ยชะงักสบตาเมีย สองคนชักสนใจ “จริงๆเหรอคับ”
“ก็จริงนะสิค้า เอ๋ แต่ดิฉันก็ไปบ้านคุณเกือบทุกวัน ไม่เคยเห็นเสี่ยไปมาหาสู่คุณเดชมาก่อน เพิ่งรู้จักกันเหรอคะ”
“คืออั๊วะ เอ๊ย ผมกำลังคิดอยากจะชวนคุณเดชทำธุรกิจด้วยกัน แต่คุณเดชแกยังไม่ยอมรับปาก”
ผอบทำวางท่าเหมือนรู้จักเดชมานาน “อุ๊ย คุณเดชแกก็เป็นคนอย่างนี้ละคะ แต่ถ้ารู้จุดแกนะคะพูดไม่ยากหรอกค่ะ ยิ่งกับฉันแกเกรงใจอย่างกับอะไรดี ก็อย่างที่บอกละค้า จะดองกันอยู่เร็วๆนี้แล้ว จะไม่เกรงใจได้ยังไง เอ้อถ้ามีอะไรที่ให้ดิฉันช่วยได้ขอให้บอกเลยนะคะดิฉันยินดี”
เสี่ยกับเมียแอบสบตากันอย่างดีใจ พงษ์มองผอบอย่างทึ่งๆ
พิไลเดินเข้าบ้านมาอย่างสบายใจ มองตัวตึกปิดไฟเงียบอยู่อย่างหมายมาด “คอยดูนะพี่เดช คราวนี้ฉันจะทำให้พี่มาสยบอยู่แทบเท้าฉันให้ได้” พิไลจะเลี้ยวไปทางเรือนเล็ก พิไลชะงัก เห็นเงาพรรณรายอยู่ในที่มืด “คะ..ใครนะ” พรรณรายเคลื่อนออกมาในที่สว่าง ท่าทางนิ่งๆ จ้องพิไล พิไลถอนใจโล่งอก “พรรณราย โธ่เอ๊ย น้าตกใจหมด เอ๊ะทำไมหนูกลับมาคนเดียวล่ะ”
“ฉันอยากกลับมาคุยกับเธอ....ตามลำพัง” สีหน้าท่าทางพรรณรายไม่เป็นมิตร พิไลมองอย่างสงสัยว่าพรรณจะเอายังไง
สันติ อัมรา เดช อ๊อดเห็นในห้องพักสันติว่างเปล่า อัมรากับสันติมองหน้ากัน อัมราไม่สบายใจ “พี่พรรณหายไปไหนแล้วคะ”
“หรือว่าจะไปเดินเล่น ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพี่ลองเดินไปดูรอบๆวัดก่อนนะ น้องอัมอยู่กับคุณอาแล้วก็อ๊อดที่นี่ก่อน เผื่อคุณพรรณเธอกลับมา”
สันติจะไป เดชเรียกไว้ “อาร์ต..” สันติชะงัก เดชพูดขรึม “ไม่ต้องไปหาหรอก”
“ทำไมละคะคุณพ่อ หรือว่าคุณพ่อยังโกรธพี่พรรณอยู่ อัมว่ารับพี่พรรณกลับบ้านก่อนแล้วค่อยคุยกันดีมั้ยคะ”
“พ่อคิดว่าพรรณรายคงกลับบ้านแล้วล่ะ เรารีบตามไปที่บ้านเร็วเข้าเถอะ” เดชหันกลับอย่างเร็ว แต่ซวนเซไปพิงผนังห้อง
สันติรีบเข้าประคอง “คุณอา..”
“คุณพ่อ..คุณพ่อพักก่อนดีมั้ยคะ”
เดชร้อนใจ “ไม่..รีบกลับบ้าน”
“แต่คุณพ่อจะขับรถไหวเหรอคะ”
“ให้ผมขับให้ดีกว่าครับคุณอา”
เดชมองสันติ รีบพยักหน้า “ขอบใจอาร์ต..ไปกันเลยเร็วๆเข้า”