บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 5 หน้า 2
ยะมองหุ่นนางรำบนแท่น นัยหันไปมองหุ่นนางพยาบาลบนแท่น สองคนตกใจพร้อมกัน ต่างหันมามองหุ่นนางรำกับหุ่นนางพยาบาลที่ถูกโชคจี้อยู่ สองคนร้องพร้อมกัน “เฮ้ย...”
โชคโวย “อะไรกันวะ” ทั้งสองพูดไม่ออก ต่างชี้ไปที่หุ่น โชคมองไปที่หน้าหุ่นทั้งสองตัว โชคตกใจหันกลับมามองหุ่นนางรำกับหุ่นนางพยาบาลที่โดนจี้อยู่ “เฮ้ย ทำไมเธอสองคนหน้าเหมือนหุ่นสองตัวนั่นล่ะ”
หุ่นนางรำเฉลย “ก็ฉันทั้งคู่เป็นแบบของหุ่นไง”
“ไหนว่าคนที่เป็นแบบตายหมดแล้ว”
“ก็ใช่นะสิ” หุ่นทั้งสองหัวเราะเยือกเย็นก่อนหายตัวไปต่อหน้าต่อตา
โชค นัย ยะตะลึงทำอะไรไม่ถูก เสียงครืดคราดสามคนหันไปมอง รับที่หุ่นนางรำก้าวลงจากแท่น รำแข็งๆเข้ามาหา สามคนถอยกรูด
“เฮ้ย..”
เสียงครืดคราดด้านหลัง สามคนหันขวับ หุ่นนางพยาบาลก้าวลงจากแท่น ยกเข็มฉีดยาขึ้นสูง เดินทื่อๆเข้ามาหา สามคนแหกปาก พากันวิ่งหนีจะออกจากห้องหุ่น ลูกธนูพุ่งปักที่พื้นขวางหน้าไว้
หุ่นนักยิงธนูตวาด “จะรีบไปไหน”
พวกมันรีบเบรกตัวโก่ง วิ่งไปอีกทาง เจอเคียวเกี่ยวข้าวขว้างมาปักที่ผนัง สามคนหน้าซีดเผือดกลัวสุดชีวิต รีบวิ่งหนีไปล้มอยู่แทบเท้าทับ ทับขยับดาบฟันลงมา โชค นัย ยะทิ้งตัวหลบได้ฉิวเฉียด ล้มกลิ้ง หุ่นทับก้าวลงมา
หุ่นเด็กตบมือชอบใจ “จัดการพวกมันเลย”
“ผี..พวกมันเป็นหุ่นผี หนีเร็ว” โชคหวาดกลัว
สามคนรีบวิ่งไปขึ้นบันได เจอท่านเจ้าคุณนรบดินทร์ยืนดักอยู่ “ไอ้พวกรกแผ่นดินไม่รู้จักทำมาหากิน พวกแกตาย”
ท่านเจ้าคุณนรบดินทร์ฟาดไม้ตะพดใส่ ทั้งสามคนอย่างน่ากลัว โชค นัย ยะ แย่งกันวิ่งล้มลุกคลุกคลานไม่คิดชีวิตออกไปได้จนได้ หุ่นทั้งหมดหัวเราะน่ากลัวสะท้อนก้องไปมา
อารีย์ อัมรา ชิ้นร้อนรนอยู่ในห้อง พรรณรายรำคาญ ลุกขึ้นอีก “มานั่งกลัวกันอยู่แบบนี้ทำไมกันคะ มันอาจไม่ใช่เสียงขโมยก็ได้ พรรณจะไปดูให้เห็นกับตาเอง”
“อย่าลูก”
พรรณรายไม่ฟังลุกไปเปิดประตู ชะงักมองผ่านบันไดลงไป เห็นโชค นัย ยะวิ่งหนีมาจากทางห้องหุ่น ส่งเสียงดังด้วยความหวาดกลัว พรรณรายตกใจ รีบวิ่งกลับมาในห้อง ปิดประตูล็อค วิ่งพรวดพราดเข้ามากอดอารีย์ “ขโมย..ขโมยเข้าบ้านเราจริงๆด้วยค่ะคุณแม่”
ทั้งสี่คนตกใจมาก
ที่บ้านอาทร ดำเกิงนั่งอยู่ที่โต๊ะสนามรับลม บุญเรือนกับอาทรอยู่ด้วย ดำเกิงปิดปากหาว “ไป..ไปนอนกันเถอะ”
เสียงพวกโชคโวยวายดังมาไกลๆ อาทร บุญเรือน ดำเกิงชะงักมองหน้ากัน