บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 5 หน้า 3
อาทรทัก “เอ๊ะ เสียงอะไร ดังมาจากบ้านน้องอัมนี่ครับ”
ดำเกิงวิตก “พ่อว่าท่าจะไม่ดีซะแล้ว วันนี้คุณเดชก็ไม่อยู่ซะด้วย”
อาทรชวนผู้เป็นพ่อ “รีบไปดูกันเถอะครับพ่อ” สองพ่อลูกรีบวิ่งออกไป
บุญเรือนตกใจ ร้อนรน “ทำไงดีละ ทำไงดี อ๋อ..ตำรวจต้องรีบโทรแจ้งตำรวจ” บุญเรือนวิ่งเข้าไปในบ้านอย่างรีบร้อน
โชค นัย ยะ วิ่งหน้าตาตื่นท่าทางตกใจสุดขีด ถลาออกมาที่ถนนหน้าบ้านเดช หุ่นท่านเจ้าคุณนรบดินทร์ปรากฏร่างขึ้นขวางหน้าสามคนไว้ โชค นัย ยะ ตาเหลือก “พวกแกจะหนีไปไหน”
สามคนรีบวิ่งหนีไปอีกทางแต่ก็ปรากฏหุ่นทับขวางไว้อีก “พวกแกต้องตาย”
สามคนทรุดนั่งพนมมือแย่งกันพูดลนลาน “อย่าฆ่าพวกเราเลยครับ/พวกเรากลัวแล้ว/ปล่อยพวกเราไปเถอะ”
หุ่นท่านเจ้าคุณนรบดินทร์กับหุ่นทับจ้องมองอย่างดุดันท่าทางหน้ากลัวมาก
ที่หน้ารั้วบ้านอาทร ดำเกิงกับ อาทร วิ่งมา สองคนชะงักแปลกใจเมื่อเห็นโชค นัย ยะ กลางถนน ดำเกิงดึงอาทรให้หลบดูอยู่ “เดี๋ยวออย พวกขโมยมันทำอะไรกัน”
โชค นัย ยะ ทำท่าเหมือนโดนฟาดเข้ากลางหลังบ้าง ลำตัวบ้าง สามคนร้องเสียงดังอย่างเจ็บปวด ดำเกิงกับอาทรมองงงๆ
อาทรสงสัย “พวกมันทำท่าเหมือนโดนใครตี”
“นั่นสิ แต่ก็ไม่เห็นมีใครสักคน”
โชค นัย ยะล้มฟุบหมดสภาพอยู่กลางถนน ดำเกิงกับอาทรแปลกใจมาก
ที่บ้านเดช ทุกคนนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นอัมรากับอารีย์สีหน้าตกใจ ทางตำรวจลุกขึ้นพูดกับเดช “ผมขอตัวก่อนนะครับ ถ้าพวกหัวขโมยฟื้นแล้วผมคงต้องขอเชิญคุณเดชไปชี้ตัวที่โรงพักด้วย”
“ยินดีครับ”
ตำรวจออกไปเดชหันกลับมา ดำเกิงยังงง “ผมยังแปลกใจไม่หาย พวกขโมยมันทำท่าเหมือนโดนใครตี แต่ก็ไม่เห็นมีใครสักคน”
อาทรรีบยืนยัน “นั่นสิครับ มันโดนใครเล่นงานเอา แปลกมากจริงๆครับคุณอาเดช”
เดชอึ้ง พรรณรายรีบเข้ามาเกาะแขนอาทร “น่ากลัวจังเลยค่ะพี่ออยพรรณกลั๊วกลัว พี่ออยต้องอยู่เป็นเพื่อนพรรณนะคะ”
เดชมองพรรณรายอย่างตำหนิ รีบปราม “นี่ก็ดึกมากแล้วพรรณราย อย่าไปรบกวนพี่เค้าอีกเลย” พรรณรายอึ้งรู้ว่าเดชไม่พอใจ เดชหันมาทางดำเกิง บุญเรือน “ผมต้องขอบคุณคุณพี่ทั้งสองอีกครั้ง”
ดำเกิงเข้ามาตบบ่าเดช “ไม่เป็นไรหรอกคุณเดชไม่ต้องเกรงใจเราคนกันเองมีอะไรก็ต้องช่วยเหลือกันเป็นหูเป็นตาให้กัน งั้นผมกลับล่ะนะ”
“ขอบคุณค่ะ” อัมรารีบไหว้ พรรณรายไหว้ตาม เดชกับอารีย์กุลีกลุจอเดินออกไปส่ง