บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 5 หน้า 5
จุ๊บหูผึ่ง “ผีเหรอ..”
“ค่ะ..พวกมันว่าโดนผีหุ่นในห้องหุ่นหลอกค่ะ”
จุ๊บตกใจมากขึ้น มองหน้าสันติ สันติอึ้ง
สันติ จุ๊บเดินมาถึงหน้าห้อง จุ๊บดึงสันติไว้ “เดี๋ยวอาร์ต ที่นี่อาร์ตจะเชื่อจุ๊บหรือยัง”
“เชื่อเรื่องอะไร”
“ก็เรื่องหุ่นผีไง จุ๊บบอกแล้วว่าหุ่นในห้องหุ่นมีชีวิตจริงๆ จุ๊บก็โดนมาแล้ว นี่พวกขโมยก็โดนอีก” อาร์ตนิ่ง จุ๊บรีบใส่ “อัมราต้องติดต่อสื่อสารกับพวกหุ่นผีพวกนั้นได้ เวลาตัวเองมีเรื่องพวกหุ่นก็จะออกมาช่วยไง”
“ไปกันใหญ่แล้วจุ๊บ อาร์ตว่ามันน่าจะเป็นอย่างที่ตำรวจเขาสันนิษฐาน พวกขโมยคงเสพสารเสพติดแล้วก็หลอนขึ้นมาเองมากกว่า”
“ไม่ใช่หรอก พวกมันพูดความจริงหุ่นในห้องหุ่นมีชีวิตจริงๆ อาร์ตเชื่อจุ๊บสิ อัมราต้องไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา ต้องเป็นแม่มดหรือพวกเล่นของถึงติดต่อกับวิญญาณได้”
“จุ๊บพูดอะไรน่ะ”
“เชื่อจุ๊บนะ อาร์ตต้องออกห่างอัมราเข้าไว้ อย่าไปใกล้ชิดสนิทสนมด้วย คนแบบนี้น่ากลัวนะอาร์ต”
อาร์ตถอนใจ “อาร์ตว่าเราเข้าเรียนกันก่อนดีกว่านะ“ อาร์ตรีบเดินเข้าห้องเล็กเชอร์เพื่อตัดบท
จุ๊บขัดใจ “อาร์ต..โธ่ทำไมไม่เชื่อกันบ้างเลย คอยดูนะฉันจะพิสูจน์ให้เธอเห็นกับตาให้ได้” ท่าทางของจุ๊บไม่ยอมเลิกราง่ายๆ
เย็นวันนั้น ที่บ้านเดช สันติ อัมรา อาทร จุ๊บ เดชและอารีย์ ทั้งหมดนั่งอยู่ที่โต๊ะสนาม
เดชเอ่ยขึ้น “ขอบใจมากนะที่พวกเธออุตส่าห์เป็นห่วง”
จุ๊บโพล่งทันที “เห็นว่าพวกขโมยโดนผีหุ่นหลอกเหรอคะ”
สันติมองปรามแต่จุ๊บไม่สน เดชหัวเราะ “เป็นไปไม่ได้หรอก พวกเธอก็เคยเข้าไปเห็นหุ่นของอาแล้วนี่ คิดว่ายังไงล่ะ”
จุ๊บจะพูด สันติรีบแทรก “ก็เป็นแค่หุ่นธรรมดานี่ครับอาเดช ผมว่าที่ตำรวจเขาสันนิษฐานน่าจะน่าเชื่อกว่า”
“อาก็ว่าอย่างนั้น ตอนนี้ก็แค่รอผลพิสูจน์ว่าพวกมันเสพยากันจริงหรือเปล่า”
พอดีอ๊อดวิ่งเข้ามา “มีโทรศัพท์ถึงคุณพ่อครับ”
เดชพยักหน้ารีบลุกขึ้น “อาขอตัวก่อนนะ” เดชโอบอ๊อดเดินเข้าบ้านไป
อารีย์ลุกขึ้นบ้าง “คุยกันไปก่อนนะจ้ะเดี๋ยวอาจะเอาน้ำกับขนมมาให้”
สันติ อาทร จุ๊บพร้อมใจกันยกมือไหว้ “ขอบคุณครับ/ขอบคุณค่ะ”
อารีย์เดินเข้ามาในห้องรับแขก เห็นเดชวางโทรศัพท์ลงที่แป้นพอดี เดชยืนนิ่งเหมือนคิดอะไรอยู่ “ใครโทรมาเหรอคะพี่เดช”