บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 6 หน้า 6
“ใครเล่นกับแก ฉันรู้นะว่าแกคิดอะไรถึงมาที่นี่แต่อย่าฝันไปเลย อย่างแกมันก็เป็นได้แค่หมาเห่าเครื่องบินเท่านั้นแหละ” พงษ์ตะลึง ฉุน พรรณรายหันไปสั่งชิ้น “จำไว้นะน้าชิ้น ถ้าไอ้บ้านี่มาอีกไม่ต้องเปิดประตูให้เข้ามานะ” พรรณรายสะบัดไปอย่างไม่สนพงษ์ พงษ์มองตามแค้นมาก
อารีย์มองอย่างตกใจ “น้าขอโทษแทนยัยพรรณด้วยนะอย่าถือน้องเลยนะจ้ะ พอดีแกไม่ค่อยสบายอยู่ด้วย คงหงุดหงิดนะ พงษ์กลับไปก่อนดีกว่านะจ้ะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ถือ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อน” พงษ์ไหว้อารีย์ รีบออกไป อารีย์มองตามไม่สบายใจ
พรรณรายเข้ามาในห้อง โมโหสุดๆ “ทุเรศคิดว่าหล่อตาย ชาติหน้ายังไม่ได้เห็นขาอ่อนฉันเลย” พรรณรายปัดมืออย่างขยะแขยง “ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ..ยี้..แหวะ..ขยะแขยง” หญิงสาวคว้าผ้ามาเช็ดมืออย่างรังเกียจสุดๆ
อารีย์เปิดประตูเข้ามา “พรรณ ลูกทำกิริยาไม่ดีเลยนะ”
“น้อยไปนะสิคะคุณแม่ พรรณละเกลี๊ยดเกลียดไอ้บ้านี่ ไม่ชอบหน้าตั้งแต่วันแรกแล้ว”
“ถึงไม่ชอบยังไงลูกก็ไม่ควรไปว่าเขาอย่างนั้น ถ้าเขาโกรธแล้วคิดร้ายกับลูก จะว่ายังไง”
“พรรณไม่เห็นกลัว”
“แต่เราเป็นผู้หญิงนะลูก อย่าสร้างศัตรูเป็นดีที่สุด”
“คนอย่างมันนะไม่มีปัญญามาทำอะไรพรรณหรอกค่ะ คุณแม่อย่างห่วงไปเลย”
พรรณรายคว้านิตยสารมาอ่านต่อไม่สนคำเตือนของอารีย์ อารีย์มองอ่อนใจ
พงษ์มองเข้าไปในบ้านเช่าโชค บ้านปิดเงียบ พงษ์ตะโกน “ไอ้โชค..ไอ้โชค..ไอ้นัย..ไอ้ยะโว้ย มีใครอยู่บ้าง” เงียบ พงษ์เซ็ง “สงสัยพวกมันไม่อยู่” พงษ์ทำท่าจะกลับ ลมพัดแรงมาเหมือนจะมีฝน ประตูรั้วเปิดออกช้าๆ พงษ์มอง
“อ้าวไม่ได้ล็อคเหรอ” พงษ์เดินเข้าไป สายตามองขวดเหล้าเปล่า จานกับแกล้มที่ทิ้งไว้จนมดไต่ ใบไม้สุมเต็ม
“อะไรวะอย่างกับไม่มีคนอยู่มาหลายวัน หรือพวกมันย้ายไปแล้ว”
“เข้ามา” พงษ์รีบหันไปตามเสียงแทนสายตาเห็นโชคยืนอยู่หน้าประตูบ้าน
พงษ์ดีใจ “ไอ้โชค...” พงษ์ตามโชคเข้ามาในบ้าน โชคเดินไปนั่งทำความสะอาดลูกธนู มีคันธนูวางอยู่ข้างตัว พงษ์มองแปลกใจ “แกหัดยิงธนูตั้งแต่เมื่อไรวะ” โชคเงียบ พงษ์ไม่ได้สนใจ มองทั่วบ้าน “ไอ้นัย ไอ้ยะไม่อยู่เหรอ”
“ไม่อยู่”
พงษ์กระแทกตัวนั่งเซ็ง “วะ..จะมาชวนไปฉุดผู้หญิงซะหน่อย” พงษ์ขยับเข้ามาใกล้โชค “แกกับฉันสองคนก็ได้ ดีเสียอีกตัวหารน้อยลง ตกลงมั้ยเพื่อน” โชคไม่ตอบ แต่หยุดทำความสะอาดลูกธนู จ้องหน้าพงษ์ น่ากลัว พงษ์ชะงัก ถามแปลกใจ “แกเป็นอะไรหรือเปล่าวะโชค ท่าทางแปลกๆ”
“ไม่ทำเรื่องชั่วๆ”