บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 13 หน้า 4

หุ่นเด็กกระโดดลงมาขวาง เพทายผลักกระเด็น เพทายจะออกไป หุ่นทับ  หุ่นชาวนาเคลื่อนเข้าไปขวางทางอย่างรวดเร็ว 

หุ่นชาวนาห้าม “ฟังพวกเราก่อน”

“ไม่ฟัง หลีกไปฉันจะไปฆ่าไอ้เดช”

หุ่นชาวนากับหุ่นนักยิงธนูช่วยกันจับแขนเพทายไว้คนล่ะข้าง เพทายดิ้น  หุ่นนางพยาบาลปรากฏร่างขึ้นตรงหน้าเพทาย พยายามอธิบาย “เธอไม่ได้ตายเพราะคุณเดช “

“หุบปากไปเลย พวกแกมันเป็นหุ่นทาส ที่ไอ้เดชมันเลี้ยงไว้ใช้งานใช่มั้ยล่ะ ฉันจะไม่ยอมเป็นอย่างพวกแกหรอก”

เพทายสะบัดอย่างแรงจนหลุด ร่างเพทายหายวับไปอย่างรวดเร็ว 

หุ่นทั้งหมดตกใจ หันมามองหุ่นท่านเจ้าคุณนรบดินทร์ หุ่นท่านเจ้าคุณนรบดินทร์พยักหน้า  หุ่นทั้งหมดหายไปจากห้องหุ่นทันที รวมทั้งหุ่นท่านเจ้าคุณนรบดินทร์ด้วย

เดชนอนหลับสนิทอยู่กับอารีย์ ร่างเพทายปรากฏขึ้นสีหน้าเจ็บแค้น  เพทายพุ่งเข้าหาเดช จะบีบคอ ไม้ตะพดเข้ามาขวางไว้ เพทายชะงักหันไปมอง หุ่นท่านเจ้าคุณนรบดินทร์พูดดุๆ “เธอทำร้ายพ่อเดชไม่ได้”

“แต่มันฆ่าฉัน มันต้องชดใช้ ฉันจะฆ่ามัน ฆ่าคนในครอบครัวของมันให้หมด” เพทายพุ่งเข้าไปหาอารีย์ หุ่นทับยื่นดาบมากั้นไว้อีก เพทายชะงักจ้องทับแค้นๆ “แกไม่เกี่ยวถอยออกไปไอ้ดารากระจอก”

หุ่นทับโกรธ ดวงตาเรืองแสงแดงก่ำขึ้น จ้องเพทาย เพทายผงะหงายล้มกระเด็นไป “อย่ามาดูถูกฉัน ฉันใช้ความสามารถในการแสดงไม่ได้ใช้เรือนร่างอย่างเธอ”

เพทายมองหุ่นทั้งสองอย่างเจ็บใจ ก่อนหายวับไป 

เพทายมาปรากฏร่างบนเตียงนอนคุกเข่าอยู่ระหว่างพรรณรายกับอัมราที่นอนหลับสนิท  เพทายยิ้มน่ากลัว พุ่งสองมือบีบคอพรรณรายกับอัมราคนล่ะข้างอย่างแรง เสียงกร๊อบเหมือนกระดูกคอหัก

เพทายปล่อยมือหัวเราะสะใจ “ฆ่าไอ้เดชไม่ได้ฆ่าลูกมันสองคนก็ได้ฮ่ะๆๆๆ” พรรณรายกับอัมราลืมตาโพลง ลุกขึ้นคอเอียงๆแบบคอหัก ต่างพุ่งเข้าจับตัวเพทาย  เพทายตกใจ “แก..”

หน้าอัมรากลายเป็นหน้าหุ่นนางรำ หน้าพรรณกลายเป็นหุ่นนางพยาบาล

“พวกแกอีกแล้วเหรอ” เพทายสะบัดรีบหายตัวไป หุ่นทั้งสองมองหน้ากันแล้วหายตัวไปทั้งคู่  

ที่เตียงนอนพรรณรายกับอัมรานอนหลับสนิทไม่รู้เรื่อง

เพทายมาปรากฏตัวในห้องนั่งเล่นอย่างสุดแค้น  “พวกแกมันเป็นหุ่นทาสรับใช้จริงๆ หึไอ้เดชนะไอ้เดช” เพทายเจ็บใจมองไปที่แจกันราคาแพงมุมห้อง เพทายสะบัดหน้า แจกันลอยละลิ่วไปตามแรงสะบัดหน้าจะกระแทกกับฝาผนัง แต่จู่ๆก็หยุดนิ่ง 

หุ่นเด็กปรากฏร่างขึ้นรับเอาไว้ “ไม่เอานะป้า ทำลายข้าวของไม่ดีนะ”