บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 14 หน้า 5
“ข้าเตือนแล้วนะ กลับไปซะดีๆ” เพทายแค้น เคลื่อนร่างเข้าไปอีกแต่เหมือนชนกำแพงที่แข็งแกร่ง เพทายกระเด็นมาล้มไม่เป็นท่า เจ็บปวด เจ้าที่หัวเราะสะใจ “บอกแล้วว่าสัมภะเวสีอย่างเจ้าไม่มีทางสู้ข้าได้หรอก ถ้าเจ้าของบ้านไม่ได้บอกให้เข้ายังไงเจ้าก็เข้าไม่ได้”
เพทายเจ็บใจ คิดหาทางแต่แล้วชะงักมองไปเห็นอัมรากำลังออกมาจากตัวบ้านถือหนังสือ จะไปอ่านที่สวน เพทายแกล้งร้องเสียงดัง “โอ๊ย...”
ได้ผล อัมราชะงักมองมา เห็นเพทายล้มอยู่กับพื้น อัมราตกใจ “เอ๊ะ นั่นคุณเพทายเป็นอะไรนะ” อัมรารีบวิ่งมา “คุณเพทายเป็นอะไรไปคะ”
เพทายรีบลุกขึ้นก่อนอัมราจะจับตัว พูดเสียงอ่อน “อยู่ๆก็หน้ามืดไปนะสงสัยเป็นลม”
“ถ้าอย่างนั้นรีบเข้าไปพักในบ้านก่อนเถอะค่ะ”
เจ้าที่ตกใจ ร่างที่ขวางเป็นกำแพงหายวับไปหมด เหลือเจ้าที่ยืนอยู่ร่างเดียวร้องตกใจ “โธ่หนูอัมรา..หมดกัน"
เพทายหันไปยิ้มเยาะเจ้าที่ก่อนรีบเดินเข้าไปในบ้าน อัมรามองตามงงๆ “ไม่สบายทำไมเดินเร็วอย่างนั้นล่ะเดี๋ยวก็ล้มไปอีกหรอก” อัมรารีบตามไปอย่างเป็นห่วง
ในห้องนั่งเล่น อัมราเฝ้ามองเพทายอย่างเป็นห่วง “คุณเพทายดีขึ้นมั้ยคะ”
เพทายมองอัมรา ยิ้มมีเลศนัย “รู้สึกดีขึ้นแล้ว เอ๊ะนี่ทุกคนไปไหนกันหมดล่ะ”
“อ๋อ คุณพ่อคุณแม่ พี่อาร์ต พี่ออยพี่จุ๊บอยู่ในห้องหุ่นค่ะ”
“แล้วพี่สาวเธอล่ะ”
“พี่พรรณออกไปซื้อของข้างนอกค่ะ”
“ฉันเห็นมีแม่บ้านกับคนใช้อีกคน แต่ทำไมไม่เห็นใครเลย”
“น้าพิไลบอกว่าไปทำผม คงอีกนานกว่าจะกลับค่ะ ส่วนน้าชิ้นไปตลาด คุณเพทายถามทำไมคะ”
“คือ..พอดีฉันยังไม่ได้กินอะไรมาเลย อยากได้อะไรรองท้องสักหน่อย ก่อนไปเป็นแบบ เธอพอจะหาอะไรให้ฉันกินหน่อยได้มั้ย”
“ได้สิคะ งั้นอัมจะทำแซนวิชให้คุณเพทายทานกับกาแฟดีมั้ยคะ”
“ดี”
อัมรารีบลุกไปเข้าครัว เพทายมองตามยิ้มร้าย ค่อยๆลุกขึ้นเดินตามไปช้าๆ
อัมราเปิดตู้หยิบขนมปัง มีด ซอสฯลฯ อุปกรณ์ในการทำแซนวิชมาวางไว้ที่โต๊ะ อัมราเดินไปที่ตู้เย็นเปิดหยิบผัก เพทายเดินน่าตาน่ากลัวเข้ามาในครัวเงียบๆ เพทายหยิบมีดที่โต๊ะ เดินตรงรี่เข้าหาอัมราด้านหลัง อัมราปิดตู้เย็น เพทายเงื้อมีด อัมราทำผักหล่นพื้น อัมราก้มลงเก็บเป็นจังหวะเดียวกับที่เพทาย จ้วงแทง พลาดไปปักตู้เย็นอย่างฉิวเฉียด
อัมราตกใจ “คุณเพทาย..” อัมราหันไปมองมีดที่ปักอยู่ที่ประตูตู้เย็นอย่างตกใจ “คุณจะทำอะไรคะ”