บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 16 หน้า 3
อัมรานอนพลิกไปมาไม่หลับ อัมราลุกขึ้นนั่งหันไปมองพรรณราย อัมราค่อยๆลุกเดินไปยืนที่หน้าต่าง สีหน้ากังวล ทางด้านสันติเองก็นอนไม่หลับ เปิดประตูห้องออกมายืนมองท้องฟ้าสีหน้าไม่สบายใจนึกถึงที่อาทรพูด
“คนอย่างน้องพรรณนิสัยเอาแต่ใจแล้วก็ชอบเอาชนะ นายควรระวังตัวไว้ให้ดี ถ้านายอ่อนให้น้องพรรณอย่างวันนี้ วันข้างหน้านายอาจมีปัญหากับน้องอัมได้นะ”
สันติคิดหนัก อัมราก็มีท่าทางไม่ต่างกัน
ในห้องหุ่น หุ่นอารีย์เกือบเสร็จแล้ว เดชกำลังเก็บรายละเอียดขั้นตอนสุดท้าย เดชถอยหลังยืนมองหุ่น เดชชะงักหุ่นอารีย์ค่อยๆมีรอยร้าวจากหน้าแล้วขยายกระจายไปเรื่อยๆ เดชมองด้วยความตกใจ “อะไรกันเนี่ย”
“อย่าปั้นต่อไปอีกเลยพ่อเดช” เดชตกใจหันมามองที่หุ่นท่านเจ้าคุณนรบดินทร์โยกเก้าอี้เบาๆ “หยุดปั้นเสียเถอะก่อนที่จะสายเกินไป”
“ท่านเจ้าคุณ”
เสียงหุ่นทั้งหมดสะท้อนขึ้นพร้อมๆกันในห้องหุ่น “หยุดซะ..หยุดซะ..หยุดซะ”
เดชหันหมุนมองตามหุ่นแต่ละตัวอย่างตกใจ
เดชตกใจตื่นลืมตาตกใจ ลุกพรวดขึ้นนั่งกุมหัวก่อนสลัดหัวไปมา เดชหันไปมองเห็นอารีย์ยังนอนหลับสนิท เดชถอนใจค่อยๆย่องลงจากเตียงอย่างแผ่วเบา เสียงประตูปิด อารีย์ลืมตาสีหน้าครุ่นคิด
พิไลแอบเข้าบ้านมาอย่างระวัง พิไลมองรอบๆสีหน้ายังหวาด พิไลเดินไปมองซ้าย ขวาไปท่าทางยังกลัวๆ
ที่ห้องหุ่น หุ่นพีทหันขวับมองไปทางหน้าบ้าน “ยังไม่เข็ดอีกนะ”
หุ่นนางรำเอ่ยเยาะๆ “โดนขนาดนี้ยังกล้ากลับมาอีก”
“หนูจะไปไล่เอง” หุ่นพีทหายไปอย่างรวดเร็ว
หุ่นท่านเจ้าคุณนรบดินทร์ห้ามไม่ทัน “อย่าไปเจ้าพีท” หุ่นท่านเจ้าคุณนรบดินทร์หันมามองหุ่นนางรำกับหุ่นนางพยาบาล น้ำเสียงเครียด “ไปตามเจ้าพีทกลับมา”
หุ่นนางรำสงสัย “มีอะไรหรือเปล่าคะท่านเจ้าคุณ”
“ฉันรู้สึกอึดอัดแปลกๆตั้งแต่พิไลก้าวเข้าบ้านมา รีบไปตามเจ้าพีทกลับมาก่อน”
หุ่นนางพยาบาลมองหุ่นนางรำพยักหน้ากันก่อนรีบหายตัวไปทั้งคู่ สีหน้าหุ่นท่านเจ้าคุณนรบดินทร์ไม่สบายใจ
พิไลเดินมาชะงักตกใจหน้าซีดเผือดแทนสายตาเห็นหุ่นเด็กยืนจ้องน่ากลัวตากลวงโบ๋ ถามเยือกเย็น “จะกลับมาเล่นกันต่อใช่มั้ย”
พิไลถอยกรูด ปากสั่น “ผะ..ผี”