บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 15 หน้า 5
“ขอรับคุณผู้หญิง..” เดชหันกลับไปเก็บรายละเอียดหุ่นต่อ อารีย์มองตามหลังเดชด้วยสายตาเศร้า
บริเวณสนามกีฬา กลุ่มนักฟุตบอลทั้งสองทีมกำลังซ้อมวอร์มร่างกาย มีอาทรอยู่ด้วย นักศึกษาชาย-หญิง อยู่ริมสนามบ้างอยู่บนอัฒจันทร์บ้าง อาทรซ้อมๆอยู่ เห็นสันตินั่งครุ่นคิดอยู่ริมสนาม อาทรส่งลูกให้เพื่อนยกมือขอตัวก่อนวิ่งเหยาะๆเข้าไปหาสันติ “เฮ้ อาร์ตนั่งใจลอยคิดอะไรอยู่” เขายิ้มแบบรู้ทัน กระเซ้า “น้องอัมมาแน่ๆนา” สันติยังไม่ทันพูดอะไร อาทรมองข้ามไหล่สันติไปด้านหลังทำหน้าเบ้ กระซิบ “แต่ตอนนี้น้องจุ้นจ้านมาแล้ว”
สันติหันไปมองแล้วหัวเราะแทนสายตาเห็นจุ๊บวิ่งถือขวดน้ำเข้ามาหา “นายกับจุ๊บเนี่ยทะเลาะกันเป็นเด็กๆไปได้”
“โอ๊ย เหนื่อย” จุ๊บยื่นขวดน้ำให้ “น้ำจ้ะ” อาทรคว้าขวดน้ำอย่างว่องไวยกดื่ม จุ๊บเหวอ อึ้งไปครู่หนึ่งรีบกระชากกลับจนอาทรสำลักน้ำ “ไอ้ออยบ้า ฉันเอามาให้อาร์ต ไม่ได้ให้นายซักหน่อย”
อาทรทำหน้างง “อ้าว..ไม่รู้นี่”
จุ๊บโมโห “อย่ามาทำโง่ ฉันรู้ว่านายแกล้ง”
“นี่ยัยจุ๊บเป็นผู้หญิงนะหัดพูดจาดีๆ มีคะมีขาบ้าง พูดคำด่าคำระวังจะขึ้นคาน”
จุ๊บกำลังจะเล่นงานต่อแต่ชะงักมองเห็นพรรณรายหอบถุงพะรุงพะรังมากับอัมรา เสียงมาก่อนตัว “พี่ออยขา พี่ออย”
อาทรชะงัก จุ๊บสะใจ “แบบนี้ใช่มั้ยที่นายชอบ” อาทรอึ้ง พรรณรายกับอัมราเข้ามาถึง สันติยิ้มทักทายอัมรา อัมรายิ้มตอบ จุ๊บรีบหันไปบอกพรรณราย “นายออยกำลังบ่นถึงอยู่พอดี” พรรณรายชะงัก มองจุ๊บอย่างไม่แน่ใจ จุ๊บยิ้มแย้ม“จริงๆ เค้ากำลังชื่นชมเธอ”
“จริงเหรอคะพี่ออย”
อาทรมองจุ๊บแบบฝากไว้ก่อน “น้องพรรณเอาอะไรมาเยอะแยะครับ”
“แฮมเบอร์เกอร์ค่ะ เนี่ยพรรณอุตส่าห์ไปแวะที่ร้านวิมปี้หน้าห้างไทยไดมารูเพื่อซื้อมาให้พี่ออยทานก่อนแข่งเลยนะคะ”พรรณรายรีบหยิบแฮมเบอร์เกอร์ออกจากถุงคะยั้นคะยอให้อาทร “ทานเลยนะคะพี่ออยกำลังร้อนๆ”
อาทรมองเห็นจุ๊บมองเยาะๆ “อย่าเพิ่งเลยครับน้องพรรณ”
“ไม่เอาค่ะทานนะมาๆๆพรรณป้อน” พรรณรายทำจริง จุ๊บขำมากขึ้นแอบทำท่าทางล้อเลียน
“ไม่ต้องครับ”
“ไม่ได้ค่ะ ต้องทานร้อนๆ” พรรณรายยัดเยียดจนเลอะปาก
อาทรเสียงดัง “เอ๊ะ ก็พี่บอกว่ายังไม่อยากทาน น้องพรรณไม่เข้าใจเหรอครับ” พรรณรายชะงัก ทุกคนอึ้งๆ อาทรรู้สึกตัวเสียงอ่อนลง “ขอตัวไปซ้อมก่อนนะทุกคน อาร์ตไปกันได้แล้วล่ะ” อาทรวิ่งเข้าไปในสนาม
พรรณรายโกรธ จุ๊บสะใจ อัมรารีบแก้แทนให้ “สงสัยพี่ออยจะเครียดที่จะแข่งฟุตบอลมั้งคะ”
“ก็แค่แข่งระหว่างคณะจะอะไรนักหนา ทำไมต้องมาหงุดหงิดใส่กันด้วย ไม่กินก็อย่ากินสิ ใครง้อล่ะ” พรรณรายเดินสะบัดไปนั่งที่อัฒจันทร์ริมสนาม
สันติมองจุ๊บ “แหย่กันจนได้เรื่อง”