บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 3 หน้า 3
พิไลทำท่าจะเข็นรถไป อัมรารีบบอก “กินสิจ๊ะ..”
พรรณรายมีท่าทีรังเกียจ “เขาไม่ขายก็ช่างเขาสิ สกปรกจะตายใครจะกินเข้าไปลง”
พิไลฉุนตั้งท่าจะด่าแต่ต้องชะงักกับเสียงของอารีย์ “ซื้อกันเสร็จหรือยังจ๊ะ” พิไลหันไปมองแทนสายตาเห็นอารีย์เดินเข้ามา พิไลตกใจรีบดึงหมวกปิดหน้า ก้มหน้าจะรีบเข็นไป “อ้าว จะรีบไปไหนละแม่ค้า ไหนลูกพรรณบอกอย่างกินไงจ๊ะ”
พิไลตกใจแอบเงยหน้ามองไปที่พรรณราย พึมพำดีใจ “พรรณราย..”
พรรณรายเบ้ปาก“พรรณไม่อยากกินค่ะยัยอัมต่างหากที่อยากจะกิน ไปขึ้นรถเถอะค่ะคุณแม่ร้อนจะตาย” พรรณรายกระชากแขนอารีย์ไปจนได้
อัมราหน้าเสีย “ขอโทษนะคะป้า..หนูต้องรีบไปก่อน”
อัมราจะรีบตามไป พิไลเรียกไว้ “เดี๋ยวหนู..”
อัมราชะงักมองงงๆ พิไลรีบคว้าหมูปิ้งหลายไม้ใส่ถุงส่งให้ อัมรางงๆ “เอ้อ ป้าให้จ้ะ เอาไปกินฟรีๆไม่คิดตังค์หรอก เอาไปให้หนูคนนั้นด้วยนะ”
“ทำไมป้าต้องให้ฟรีๆด้วยละคะ”
พิไลอึกอักแล้วรีบพูด “อ๋อ..ก็หนูจะได้รู้ไงว่าถึงจะดูไม่น่ากินแต่อร่อยนะวันหลังผ่านมาจะได้อุดหนุนป้าไง”
“แต่..”
เดชขับรถเข้ามาใกล้บีบแตรเร่ง
“เอาไปเถอะจ้ะ” พิไลรีบก้มหน้าเข็นรถออกไป
อัมราตะโกนตาม “ขอบคุณนะคะป้า”
อัมรารีบวิ่งขึ้นรถ รถออกไป พิไลหยุดหันมองตามไปเห็นเดชขับ อารีย์นั่งสง่าอยู่หน้ารถ พรรณรายกับอัมรานั่งหลัง พิไลจ้องที่พรรณรายไม่วางตาพึมพำ “พรรณราย..ลูกโตขนาดนี้เชียวเหรอ”
ในรถ อัมรายื่นหมูปิ้งให้พรรณรายอย่างคะยั้นคะยอ “ลองชิมหน่อยน่าพี่พรรณอร่อยจริงๆนะ”
พรรณรายรำคาญดึงมากินแล้วชะงัก “ฮึ่ม อร่อยแหะ”
“เห็นมั้ย..วันหลังผ่านมาแถวนี้เราต้องอุดหนุนป้าแกหน่อยนะคะ”
อารีย์เห็นพ้อง “นั่นสิเป็นคนมีน้ำใจดีนะอุตส่าห์ให้มาชิม”
พรรณรายคว้าหมูปิ้งจากถุงมากินอีก “ท่าทางสกปรกอย่างนั้นไม่น่าเชื่อว่าจะทำอร่อย”
เดชมองพรรณรายทางกระจกหลัง “จำไว้บทเรียนว่าอย่ามองคนแต่ภายนอก ของอร่อยไม่จำเป็นต้องเป็นของตามร้านหรูๆ คนก็เหมือนกันคนดีไม่ใช่ต้องเป็นคนรวยหรือคนแต่งตัวหรูหรา ไม่งั้นจะมีสุภาษิตที่ว่าข้างนอกสุกใสข้างในเป็นโพรงเหรอ”
พรรณรายหยุดกิน ทำหน้าเซ็ง
อัมราทัก “อ้าวพี่พรรณไม่กินแล้วเหรอ”
“พี่อิ่มจนจุกเลยล่ะ” พรรณรายมองออกนอกหน้าต่าง
เดชมองกระจกหลังรู้ว่าประชด สีหน้าไม่พอใจ อารีย์กับอัมราเงียบกันไปหมด รู้สึกบรรยากาศเริ่มแย่ อัมรารีบเปลี่ยนเรื่อง “คุณพ่ออย่าขับเพลินจนลืมแวะส่งอัมที่มหา’ลัยนะคะ”
“ไม่ลืมหรอกอ๋อพ่อฝากหนังสือให้อาร์ตเขาหน่อยนะ”
“ค่ะ”