บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 1 หน้า 4
“ไม่เป็นไรครับ”
อาทรชวน “จะมาทานข้าวกันใช่มั้ย งั้นไปด้วยกันเลย มื้อนี้เป็นเจ้ามือเอง”
นุชนารถตอบรับ “ดีเลย เอาร้านแซ่บๆนะคะพี่ออย”
“ได้เลยครับ มา .. ตามพี่มา” อาทรเดินนำไป นุชนารถตามติดๆ
จุ๊บรีบคว้ามือสันติดึงไปไม่สนใจอัมรา “ไปเร็วอาร์ตเดี๋ยวคิวยาว”
สันติมองอัมราอย่างเป็นห่วง แต่จำต้องตามแรงจุ๊บไป อัมรานิ่งๆ ไม่แสดงอาการอะไรเดินตามไปเงียบๆ
ทั้งห้าคนนั่งอยู่ที่โต๊ะใต้ต้นไม้ อัมรามองรอบๆพอใจ “ร่มรื่นดีจังคะ”
อาทรเสนอ “พวกพี่ชอบมานั่งอ่านหนังสือกันที่นี่ เป็นโต๊ะประจำเลย ถ้าน้องอัมชอบก็มานั่งได้เลยนะครับ”
จุ๊บมองอย่างไม่ค่อยพอใจ “ไหนว่าจะให้เป็นที่ของเราสามคนไงออย”
อาทรย้อน “อย่างกไปหน่อยเลยน่าจุ๊บ เดี๋ยวพวกเราก็จบแล้วถือว่าส่งมอบให้น้องๆก็แล้วกัน หรือจบแล้วจะยกโต๊ะกลับบ้านไปด้วยล่ะ”
จุ๊บหน้างอ สะบัดลุกขึ้นไปดื้อๆ อัมรามองอย่างไม่สบายใจ “พี่จุ๊บคงไม่พอใจมั้งคะ”
อาทรหัวเราะ สันติรีบอธิบาย “ไม่มีอะไรหรอกครับสองคนนี่เค้าชอบแหย่กัน อะไรที่จุ๊บไม่ชอบนายออยก็จะทำ ทะเลาะกันเป็นเรื่องธรรมดา”
อาทรเปลี่ยนเรื่อง “วันนี้กลับยังไงครับ กลับกับพี่มั้ย”
“เดี๋ยวรถที่บ้านมารับค่ะ”
สันตินึกได้ รีบลุกขึ้น “ลืมไปเลยว่าต้องรีบกลับ”
นุชนารถแซว “สงสัยคุณพ่อคุณแม่พี่อาร์ตจะหวงลูกชายนะคะ”
“คุณพ่อคุณแม่พี่เสียนานแล้วครับ พี่อยู่กับหลวงตา”
อัมราสงสัย “คุณตาพี่อาร์ตเป็นคุณหลวงเหรอคะ”
สันตินิ่งไปนิดหนึ่งก่อนตอบชัดเจน “หลวงตาเป็นพระครับ พี่อยู่ที่วัดกับหลวงตา พี่เป็นเด็กวัด “ อัมราอึ้ง สันติหันไปทางอาทรกับจุ๊บ “กลับก่อนนะออย เย็นนี้หลวงตารับนิมนต์ไปเจิมร้าน ฉันต้องไปด้วย “
“ได้แล้วอย่าลืมคืนนี้ล่ะ”
สันติพยักหน้าแล้วหันมามองอัมรา นุชนารถ “พี่ไปก่อนนะครับ”
สันติรีบเดินไป อัมรามองตาม เผลอพูดออกมา “แบบนี้พี่อาร์ตก็คงลำบากแย่สิคะ”
“ก็คงงั้นแต่ไอ้หมอนี่มันสู้ชีวิตน่าดู ไม่เคยปริปากบ่นให้ใครฟังเลย แถมไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากใครด้วยนะ พี่ละนับถือจริงๆ”
อัมราฟังด้วยสีหน้าชื่นชม