บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 1 หน้า 5
รถเดชขับเข้ามาจอดรอใกล้ประตูทางออกของมหาวิทยาลัย ในรถพรรณรายที่อยู่ในชุดมหาวิทยาลัยเอกชนนั่งอยู่ด้านหลังท่าทางหงุดหงิด ชะเง้อมองไปด้านนอกบ่นดังๆ “ชักช้าจริงๆยัยอัมเนี่ย ดูสิคนอื่นเขาออกกันมาหมดแล้ว มัวทำอะไรอยู่ได้”ri
น้าทวนออกความเห็นอย่างเกรงๆ “คุณหนูอัมราบอกให้มารับบ่ายสองนี่อีกตั้งสิบนาทีนะครับ”
“เอ๊ะ ก็ฉันรีบนี่ คืนนี้มีงานวันเกิดคุณแม่ ฉันอยากจะรีบกลับไป เตรียมตัวไม่รู้ล่ะอีกห้านาทีไม่มา ฉันกลับก่อนจริงๆด้วย” พรรณรายหันไปมองด้านหลังชะงักแทนสายตาเห็นสันติเดินเร็วๆ มา พรรณรายมองด้วยสีหน้าพอใจมาก พรรณรายรอให้สันติเดินมาใกล้รถแล้วเปิดประตูลงไปทันที สันติชะงักหยุดเดิน พรรณรายทำตกใจ “อุ๊ย..ขอโทษค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ”
สันติจะเดินต่อแต่พรรณรายขวางไว้ “เดี๋ยวค่ะ..ขอโทษนะคะคณะที่เรียนวาดรูปอยู่ตรงไหนคะ”
“อ๋อคณะจิตรกรรมและประติมากรรม..” สันติหันไปชี้ด้านหลัง “เดินไปทางนี้แล้วเลี้ยวขวาก็ถึงแล้วครับ”
“อ๋อ..” พรรณรายยังยืนขวางรีบอธิบายต่อ “คือฉันจะมารับน้องนะคะ”
“ครับ..เอ้อผมขอตัวก่อน”
พรรณรายจำใจหลบเปิดทางให้ สันติรีบเดินเร็วๆไป พรรณรายมองตาม เห็นรถเมล์วิ่งผ่านหน้ามหาวิทยาลัย สันติรีบวิ่งออกประตูไป ตามทันรถเมล์จอดป้าย สันติกระโดดขึ้นไป พรรณรายมองดูทำหน้าเสียดาย พึมพำ “หล่อดี..แต่จนแบบนี้เห็นทีจะไม่ไหว”
พอดีกับเสียงอัมราดังขึ้นมา “พี่พรรณคะ..”
พรรณรายหันกลับมา อัมราวิ่งมาถึงพอดี พรรณรายชักสีหน้าใส่ “พี่มารอเธอตั้งนานแล้วนะ”
อัมรากอดแขนพรรณรายประจบ “นี่อัมก็รีบวิ่งมาเลยนะคะ อย่าโมโหน่าไปเร็วขึ้นรถเถอะค่ะนะคะ” พรรณรายยังหน้าบึ้ง อัมราทำหน้าสลดอ้อน “นะคะพี่พรรณคนสวยของอัม”
พรรณรายเริ่มยิ้มออก “ก็ได้..”
อัมรารีบเปิดประตูให้พรรณรายขึ้นไปนั่ง อัมราขึ้นตาม เห็นรถออกจากมหาวิทยาลัยไป
ในงานเลี้ยงบ้านเดช มีโต๊ะเก้าอี้จัดเป็นชุดๆที่สนาม มีเสียงเพลงเบาๆคลอในงาน พรรณรายกับอัมรา ยืนอยู่ตรงโต๊ะยาววางอาหารแบบบุพเฟ่ต์ ช่วยกันตักอาหารใส่จาน
เดชกับอารีย์กำลังนั่งคุยอยู่กับดำเกิง บุญเรือน แขกอื่นๆนั่งตามโต๊ะดื่มกินตามอัธยาศัย ผอบถือกล่องของขวัญเข้ามาในงานกับพงษ์
พงษ์มองรอบๆ บ้านตื่นตากระซิบผอบ “โอ้โห บ้านช่องใหญ่โตไม่เบาเลยนะแม่”
“ก็ใช่นะสิ..แม่ถึงเรียกให้แกมาไง ถ้าได้ดองกับคุณเดชเราจะได้สบายไปทั้งชาติ” ผอบพยักเพยิดไปที่พรรณราย กับอัมรา “โน่นไงเป้าหมายของแก ลูกสาวสองคนของคุณเดช คนไหนก็ได้แกต้องจีบให้ติดสักคน เข้าใจมั้ย”