บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 1 หน้า 8
“ไม่ครับ..ผมคิดว่าผมพอจะเข้าใจแล้ว ผมจะลองทำตามที่คุณอาแนะนำ”
“เห็นออยว่าพวกเธอกำลังจะส่งผลงานเข้าประกวด”
“ครับเป็นการแข่งขันเพื่อเป็นตัวแทนของมหา’ลัย”
“ถ้ามีอะไรที่อาจะช่วยได้ก็บอกนะ”
“จริงเหรอครับเอ้อแต่จะรบกวนเวลาทำงานของคุณอามากไป”
“ไม่หรอก อาไม่ได้ปั้นหุ่นมาตั้งนานแล้ว”
“อ้าวทำไมละครับ...”
เดชนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนตบบ่าสันติเบาๆ “เราออกไปกันเถอะ ป่านนี้ทุกคนคงรออยู่”
เดชเดินนำไป สันติแปลกใจแต่ก็เดินตามไป พอเดชพ้นประตู สันติกำลังจะออกตาม เสียงเหมือนเก้าอี้โยก สันติชะงักหันกลับมามองไปที่หุ่นท่านเจ้าคุณนรบดินทร์ แต่ทุกอย่างปกติ สันติเดินออกประตูไป เมื่อประตูปิดเก้าอี้โยกเริ่มโยกไปมาช้าๆ
ที่บ้านผอบ ผอบทิ้งตัวลงนั่งหยิบหนังสือบนโต๊ะพัดให้ตัวเองแรงๆ “โอ๊ยร้อน..ร้อน” ผอบปลดสร้อยคอสร้อยข้อมือออกโยนบนโต๊ะค่อนข้างแรง “ไอ้ของปลอมพวกนี้เวลาเหงื่อออกมันคันจริงๆ”
พงษ์มองไปที่พัดลมเก่าติดเพดาน “ทำไมไม่เปิดพัดลมละแม่”
“เปิดเข้าไปไหวเหรอ ค่าไฟเดือนที่แล้วแม่ก็ยังไม่ได้ไปจ่ายเลยถ้าโดนเค้ามาตัดไฟละก็อายชาวบ้านตาย” ผอบนึกได้ รีบถาม “แม่เห็นแกพายัยคนน้องเข้าไปในบ้าน เป็นไงบ้างล่ะ”
“ก็เกือบได้เรื่องถ้าไม่มีตาแก่บ้านั่นมาขวางซะก่อน”
“ตาแก่ไหน”
“สงสัยเป็นตาหรือไม่ก็ปู่น้องอัมรามั้งแม่ ท่าทางหวงหลานน่าดูผมเลยต้องถอยก่อน โอ๊ยร้อนจริงๆ ผมไปอาบน้ำก่อนนะ” พงษ์รีบลุกไป
ผอบงงๆพึมพำ “ตา..ปู่..เจ้าพงษ์มันพูดถึงใครที่บ้านนั้นมีแค่คุณเดชกับเมียแล้วก็ลูกๆสามคนแค่นั้นนี่นา”
ที่ห้องนั่นเล่นบ้านเดช อารีย์นั่งคุยอยู่กับเดช “จัดงานแบบนี้รู้สึกเหนื่อยเหมือนกันนะคะ” อารีย์ดมยาดม
เดชมองเป็นห่วง “เธอเป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะสงสัยจะแก่แล้วมั้ง” พรรณรายกับอัมราเข้ามาสมทบ อารีย์รีบถาม “ออยกลับไปแล้วเหรอจ้ะ”
“ค่ะ แหม พรรณชวนให้อยู่ต่ออีกหน่อยก็ไม่ยอม พรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุด”
“พูดถึงตาออย พ่ออยากเตือนลูกหน่อยนะพรรณราย ถึงจะเห็นกันมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ตอนนี้ต่างคนต่างโตเป็นหนุ่มเป็นสาว ไอ้การถึงเนื้อถึงตัวผู้ชายมันดูไม่เหมาะ”
พรรณรายทำหน้าเบื่อ แกล้งถอนใจดังๆ “คุณพ่อนี่หัวโบราณจัง”
“อะไรนะ”