บทละครโทรทัศน์ ห้องหุ่น ตอนที่ 1 หน้า 9
“ยัยพรรณคงไม่คิดอะไรหรอกค่ะ คงเห็นตาออยเหมือนพี่ชายใช่มั้ยลูก” อารีย์มองปรามให้พรรณรายตอบ
แต่พรรณรายไม่สนลุกพรวด “พรรณไปอาบน้ำดีกว่า” พรรณรายเดินไปหน้าตาเฉย
เดชจะเรียก อารีย์แตะแขนมองขอร้อง เดชโมโห “เธอก็เป็นแบบนี้ทุกที ให้ท้ายจนยัยพรรณจะเสียคนอยู่แล้วเป็นลูกผู้หญิงทำท่าทำทางสนใจผู้ชายจนออกนอกหน้า คนอื่นเขาจะดูถูกเอา”
อัมราเข้ามานั่งใกล้ๆ เดช “คุณพ่ออย่าโมโหเลยนะคะ เรื่องพี่ออย เดี๋ยวอัมจะคุยกับพี่พรรณให้เอง แต่อัมเชื่อว่าพี่พรรณไม่ได้คิดอะไรกับพี่ออยหรอกค่ะ”
เดชนิ่งแต่หน้ายังโกรธอยู่
ที่ห้องนอนพรรณรายกับอัมรา พรรณรายหันมาตอบอัมราเสียงดัง “พี่คิด..พี่ชอบพี่ออย”
อัมราตกใจ “พี่พรรณพูดอะไรแบบนั้นคะ”
“ทำไมจะพูดไม่ได้นี่มันยุคไหนแล้ว คุณพ่อน่ะหัวโบราณเกินไป” อัมราอึ้ง พรรณรายเข้ามานั่งใกล้ๆ “แต่จะพูดไป พี่ก็ยังไม่แน่ใจหรอกนะถ้าเจอใครที่ดีกว่าพี่ออยพี่ก็อาจจะเปลี่ยนใจก็ได้”
“พี่พรรณ..เรายังเด็กอยู่นะคะอัมว่าตอนนี้เราน่าจะสนใจเรื่องเรียนก่อนดีกว่า”
พรรณรายรำคาญ “ฉันไม่ใช่ลูกคุณพ่ออย่างเธอนี่”
“ทำไมพูดอย่างนั้นละคะพี่พรรณก็ลูกคุณพ่อเหมือนกัน ถ้าคุณพ่อได้ยินจะเสียใจ”
“แล้วที่คุณพ่อชอบว่าพี่ล่ะไม่คิดบ้างเหรอว่าพี่จะเสียใจ คุณพ่อนะลำเอียง”
“พี่พรรณ..”
“ก็จริงนี่..” พรรณรายลุกไปหยิบกล่องนาฬิกาบนโต๊ะมายื่นตรงหน้าอัมรา “เห็นมั้ยคุณพ่อให้แต่เธอไม่ให้พี่”
“นาฬิกานี่คุณพ่อให้อัมเพราะอัมสอบเข้ามหา’ลัยได้นี่คะ”
“ถึงพี่สอบไม่ได้ถ้าคุณพ่อไม่ลำเอียงก็ต้องให้พี่ด้วยสิ”
“แต่คุณแม่ก็ให้กระเป๋าสตางค์พี่พรรณ”
“พี่ไม่ได้อยากได้กระเป๋าพี่อยากได้นาฬิกาใหม่เหมือนกัน” พรรณรายเอานาฬิกาไปวางแรงๆบนโต๊ะ “พี่ไม่รักคุณพ่อ พี่รักคุณแม่มากกว่า”
“พี่พรรณอย่าพูดแบบนี้เลยนะคะ คุณพ่อ..”
“พอแล้วไม่อยากฟัง” พรรณรายขึ้นเตียงจะนอนแล้วนึกได้หันมาถาม “เธอสนใจนายอาร์ตนั่นเหรอ”
“เปล่านะคะ ทำไมพี่พรรณถามแบบนี้”
“ไม่สนใจก็ดีแล้ว ถึงจะหน้าตาดีแต่จนสนไปก็เท่านั้น”
“พี่พรรณรู้ได้ไงคะ”
“ก็วันนี้พี่เห็นตอนไปรับเธอ ยังขึ้นรถเมล์ต๊อกต๋อยอยู่เลย ไม่รู้เป็นเพื่อนพี่ออยได้ยังไง”
“พี่ออยบอกว่าพี่อาร์ตเป็นคนดีค่ะ ถึงจะเป็นเด็กวัดแต่ก็มีมานะหนักเอาเบาสู้"