บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 17
ที่บ้านเดือนประดับ สุดากำลังจัดแจกัน แหววเดินเข้ามาในบ้านพร้อมซองจดหมายสี่ห้าซอง “มีจดหมายมาส่งค่ะคุณแป้น”
สุดาหันมารับ “ไหนดูสิมีของใครบ้าง” สุดาดูหน้าซองจดหมายแล้วชะงักไป..
สุดายื่นซองจดหมายให้หทัยรัตน์ “จดหมายจากคุณชายจ้ะปุ้ม”
หทัยรัตน์รับมา “ขอบคุณค่ะ “
สุดาเลียบๆ เคียงๆ ถาม “ปุ้ม..เอ่อ..ปุ้มได้เล่าเรื่องงานหมั้นให้คุณชายทราบหรือยังจ้ะ “
“ยังค่ะ..ก่อนหน้านี้ก็มัวแต่คิดเรื่องงานหมั้นจนลืมเรื่องนี้ไปเลย”
“พี่คิดว่า..ปุ้มควรจะบอกคุณชาย ให้คุณชายรู้จากปุ้มเอง ดีกว่าให้รู้จากข่าวหรือคนอื่นตอนที่มาถึงประเทศไทย อย่างน้อย..คุณชายจะได้เตรียมใจไว้บ้าง” สุดาพูดด้วยความเป็นห่วง..
หทัยรัตน์ครุ่นคิด
“สวัสดีครับคุณหทัยรัตน์ “ หทัยรัตน์นั่งอ่านจดหมายอยู่บนเตียง “ผมได้รับจดหมายที่คุณเขียนมารายงานการเรียนการสอนของคุณหญิงแล้วก็อดน้อยใจไม่ได้ เนื้อความเกือบทั้งหมดของจดหมายมีแต่เรื่องงาน แต่ยังดีที่คุณยังถามไถ่สารทุกข์สุขดิบของผมบ้าง ถึงจะเพียงเล็กน้อยก็ตาม ตอนนี้งานที่ผมได้รับมอบหมาย ใกล้จะสำเร็จลงในอีกไม่กี่วัน นั่นหมายถึงกำหนดการเดินทางกลับประเทศไทยก็ใกล้เข้ามาเต็มที ผมส่งของบางส่วนมาทางเรือแล้ว ตื่นเต้นทุกครั้งที่คิดถึงประเทศไทย ภายในเวลาอีกไม่กี่สัปดาห์นี้..เราคงจะได้พบกัน..คิดถึง ประสาทพร จรูญลักษณ์ “
หทัยรัตน์ปิดจดหมายคุณชายประสาทพรลง ด้วยแววตาครุ่นคิด.. หญิงสาวหยิบกระดาษเขียนจดหมายขึ้นมาและคิดว่าจะเขียนอะไรกลับไปดี..
เสียงเคาะประตูดังขึ้น “คุณปุ้มคะ..แหววเองค่ะ”
“เข้ามาจ้ะ”
“คุณอนวัชให้มาเรียนคุณปุ้มว่าจะพาไปทำธุระสำคัญ คุณอนวัชรออยู่ที่หน้าบ้านค่ะ “
หทัยรัตน์แปลกใจ .. ธุระอะไร?
ที่หน้าร้านขายเครื่องเพชร หทัยรัตน์สงสัย “คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ?”
“เข้าไปเถอะน่า” อนวัชลากหทัยรัตน์เข้ามาในร้าน อนวัชเดินมาหาพนักงานขาย “ผมขอดูสร้อยและตุ้มหูคู่นั้นหน่อยครับ” พนักงานหยิบมาให้ดู อนวัชหยิบสร้อยมาพิจารณาแล้วถามหทัยรัตน์ “เธอชอบมั้ย??”