บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 17 หน้า 3
ส่องแสงอิจฉาอย่างแรง แต่แสร้งทำเป็นไม่สน “พี่หนึ่งเค้าก็คงจะบังเอิญมีธุระที่ร้านนั้นล่ะสิ ถึงได้พามันไปด้วย”“เปล่าเลย..ฉันแอบถามคนขายเค้าบอกว่าพี่หนึ่งซื้อสร้อยกับตุ้มหูให้เข้าชุดกับแหวนหมั้นที่เค้าให้นังเด็กปุ้ม..อู้ย..ฟังแล้วหวานจนน้ำตาลปึกยังเรียกพี่เลยนะส่อง” ส่องแสงอิจฉาสุดๆ “นี่ส่อง..เห็นทีที่เธอบอกว่าพี่หนึ่งจะถอนหมั้นเด็กปุ้มในเร็วๆนี้..คงจะไม่จริงซะล่ะมั้ง..เพราะดูท่าทางเค้าสองคน รักกันจะตาย..”
ส่องแสงยิ่งฟังยิ่งแค้น คิดหาทางแก้แค้น....
ที่บ้านเดือนประดับ หทัยรัตน์เดินเข้ามาในบ้านผ่านห้องรับแขก ส่องแสงเดินออกมาหา หทัยรัตน์ชะงัก ด้วยความแปลกใจ
“เป็นยังไงจ้ะปุ้ม สร้อยคอกับตุ้มหูที่พี่หนึ่งซื้อให้ถูกใจเธอหรือเปล่า?“
“คุณรู้ได้ยังไง?“
“ที่ฉันรู้ก็เพราะ..ฉันเป็นคนบอกให้พี่หนึ่งซื้อให้เธอเอง “ หทัยรัตน์ชะงักไป ส่องแสงโกหกต่อหน้าตาเฉย “พี่หนึ่งเค้าพูดกับฉันว่าเค้าสงสารเธอ เห็นเธอไม่ค่อยจะมีสมบัติติดตัว เวลาจะพาออกงานก็ต้องลำบากยืมของคนอื่น ฉันก็เลยบอกพี่หนึ่งให้ซื้อเครื่องเพชรให้เธอสักชิ้นสองชิ้นเลือกที่เข้ากับแหวนหมั้น เธอจะได้เอาไว้ใส่ออกงานไม่อายใคร ?” หทัยรัตน์นิ่งไป ส่องแสงใส่ต่ออย่างตอแหล “ทำไมเงียบไปล่ะปุ้ม ดูท่าทางเหมือนผิดหวัง..เอ๊ะ..นี่เธอคงไม่คิดว่าพี่หนึ่งเค้าซื้อของให้เธอเพราะ “เค้ารัก” เธอหรอกนะ“
หทัยรัตน์สะอึกไป และตอบกลับนิ่งๆ “ดิฉันไม่เคยคิดแบบนั้นหรอกค่ะ “
“ไม่คิดก็ดีแล้ว..ฉันกลัวเธอจะลืมว่าการหมั้นของเธอกับพี่หนึ่งมันเป็นเพียงการจัดฉาก.. และที่พี่หนึ่งดีกับเธอก็เพราะเค้ากำลังเล่นบทเป็นคู่หมั้นที่แสนดีให้ชาวบ้านดู .. มันก็เท่านั้นเอง”
หทัยรัตน์พูดเสียงแข็ง “ดิฉันทราบดีค่ะว่าทุกอย่างไม่ใช่ความจริง เพราะดิฉันเองก็กำลังเล่นบทคู่หมั้นที่แสนดีเช่นเดียวกับคุณอนวัช” ส่องแสงยิ้มเหยียด “คุณส่องแสงล่ะคะกำลังเล่นบทอะไรอยู่? หวังว่าคงจะไม่ใช่บทนางอิจฉานะคะ” ส่องแสงชะงักไป รอยยิ้มหายไปเป็นปลิดทิ้ง ส่องแสงจะกรี๊ด หทัยรัตน์ชิงตัดบท “ขอบคุณที่มาเตือนดิฉันนะคะ สวัสดีค่ะ” หทัยรัตน์พูดจบก็เดินเลี่ยงเข้าบ้านไป
“นังปุ้ม..นี่แกว่าฉันอิจฉาแกเหรอ..ห๊ะ..นังปุ้ม..นังลูกไม่มีพ่อไม่มีแม่..นังบ้า”
หทัยรัตน์เข้ามาในห้องนอนด้วยความสับสน แล้วนั่งลงบนเตียง เหลือบไปเห็นกล่องเครื่องเพชรที่อนวัชซื้อให้ หทัยรัตน์เปิดออกดู คำพูดอนวัชลอยเข้ามา “ฉันอยากซื้อให้ เพราะเครื่องเพชรชุดนี้คล้ายกับแหวนหมั้นที่ฉันหมั้นเธอ เธอจะได้ใส่คู่กัน”
หทัยรัตน์คิดหนัก คำพูดของส่องแสงลอยเข้ามา “ฉันก็เลยบอกพี่หนึ่งให้ซื้อเครื่องเพชรให้เธอสักชิ้นสองชิ้นเลือกที่เข้ากับแหวนหมั้น เธอจะได้เอาไว้ใส่ออกงานไม่อายใคร ?”
“เธอคงจะไม่คิดว่าพี่หนึ่งเค้าซื้อของให้เธอเพราะ “เค้ารัก” เธอหรอกนะ“