บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 17 หน้า 5
หทัยรัตน์เดินผ่านหน้าร้านอาหาร ชะงักที่เห็นอนวัชกับส่องแสง หทัยรัตน์ยืนนิ่งมองดูอนวัชกับส่องแสงนั่งคุยกันด้วยความชื่นมื่น หทัยรัตน์หน้าซีดอึ้งไป
เสียงผ่องฉวีดังขึ้น “ปุ้ม..”
หทัยรัตน์สะดุ้ง “ห๊ะ..”
ผ่องฉวีสงสัย “มองอะไรอยู่เหรอ ?“
หทัยรัตน์รีบหันหนี “เปล่า..ไม่มีอะไร..เรารีบไปกันเถอะ ?” หทัยรัตน์เดินนำไปเลย
ผ่องฉวียังสงสัย แล้วรีบเดินตามหทัยรัตน์ไป
ในร้าน ส่องแสงกับอนวัชทานข้าวกันอย่างมีความสุขไม่รู้เรื่องอะไร
ที่ร้านตัดเสื้อ หทัยรัตน์เหม่อ..คิดถึงส่องแสงกับอนวัช ช่างตัดเสื้อถามขึ้น “ตกลงคุณจะเอาผ้าแบบไหนคะ?” หทัยรัตน์นิ่ง “คุณคะ..”
ผ่องฉวีแปลกใจ “ปุ้ม..”
หทัยรัตน์ตกใจ “ห๊ะ..”
“ช่างเค้าถามว่าจะเอาผ้าแบบไหน ผ้าลายหรือผ้าเรียบจ๊ะ”
“เอ่อ. ผ้าเรียบสีนี้ก็ได้ค่ะ..” หทัยรัตน์ชี้ไปแบบไม่ค่อยมีสมาธิ..
“ค่ะ... “ ช่างหันมาทางผ่องฉวี “แล้วของคุณล่ะคะ”
“เอาสีนี้นะคะ..แล้วก็ใส่โบว์ด้วย อ้อ..ขอเพิ่มกระดุมผ้าตรงนี้ด้วยนะคะ “ผ่องฉวีหันหลังไปคุยกับช่าง
หทัยรัตน์นั่งเงียบค่อยๆมองแหวนหมั้นที่นิ้วนางข้างซ้าย.. หญิงสาวครุ่นคิด..และค่อยๆถอดแหวนออก เธอมองอีกครั้งอย่างผิดหวังก่อนจะเอาแหวนยัดใส่ในกระเป๋าถือและค่อยๆ เงยหน้าขึ้นพยายามทำใจเข้มแข็ง
ที่บ้านเดือนประดับ อนวัชนั่งคุยกับทิพย์
“ปุ้มไม่อยู่จ้ะ นัดเพื่อนไปร้านเสื้อ เห็นบอกว่าจะตัดชุดที่จะใส่ไปรับคุณชายน่ะ”
อนวัชอึ้งไปนิดๆ “ตัดชุด...เพื่อไปรับคุณชาย?” อนวัชจี๊ดในใจ
หทัยรัตน์เดินเศร้าๆ กำลังจะเข้าบ้าน ภาพเมื่อกลางวันยังติดตา..
ทันใดนั้นเสียงอนวัชดังขึ้น “หทัยรัตน์..” หทัยรัตน์สะดุ้งหันไปเห็นอนวัชยืนอยู่... มาเลย..อารมณ์ขุ่นที่ค้างกรุ่นขึ้นมาทันที อนวัชเดินเข้ามาหา “ได้ข่าวว่าเธอตัดชุดสำหรับใส่ไปรับคุณชาย..?”
“ใช่ค่ะ..”
ไคุณชายสำคัญกับเธอมากขนาดนี้เลยเหรอ ?”
หทัยรัตน์ปรายตามามองอนวัช แล้วก็ตวัดหางตาใส่ ตอบเชิงประชด“ค่ะ.. “
“สำคัญมากกว่าฉันหรือเปล่า ?”