บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 10
ส่องแสงหยุดชะงักและหันมา เผชิญหน้ากับหทัยรัตน์...หทัยรัตน์เดินเข้ามาในห้องพัก “ฉันจะมีธุระอะไรก็ไม่จำเป็นต้องบอกเธอ..พี่หนึ่งอยู่ไหน ฉันต้องการคุยกับพี่หนึ่ง”
“คุณอนวัชกำลังพักผ่อน ไม่ต้องการให้ใครรบกวน..ถ้าคุณมีธุระสำคัญคุณคุยกับดิฉันได้นะคะ..”
“คุยกับหล่อนเนี่ยนะ ในฐานะอะไรยะ? เธอไม่มีสิทธิ์จะมาแสดงตัวรับเรื่องอะไรแทนพี่หนึ่งทั้งนั้น “
“มีสิคะ..ดิฉันมีสิทธิ์อย่างเต็มที่..ในฐานะ “คู่หมั้น” ของคุณอนวัช”
ส่องแสงชะงักไปและเบ้หน้า “เหอะ! คู่หมั้นที่พี่หนึ่งเค้าจำใจต้องหมั้นเพราะโดนบังคับน่ะเหรอ? นี่ฉันจะบอกให้นะ ถ้าพี่หนึ่งเค้าไม่ห่วงหน้าตาของผู้หลักผู้ใหญ่ ไม่เห็นแก่สังคมภายนอก อย่าคิดเลยว่าเค้าจะยอมหมั้นกับเธอ” ส่องแสงเชิดใส่ อย่างมั่นหน้า
หทัยรัตน์..เดือดปุดๆข้างใน
อนวัชเข็นรถมาได้ยินพอดี..อนวัชส่ายหน้า กำลังจะเข้าไปห้าม
ส่องแสงเชิดใส่อย่างไม่กลัว “เธอลืมไปแล้วหรือไงว่าพี่หนึ่งเค้าถอนหมั้นเธอแล้ว...เพราะฉะนั้นเธอก็ควรจะเลิกใช้คำว่า “คู่หมั้นของพี่หนึ่ง” ..แล้วรีบเก็บเสื้อผ้ากลับไปกรุงเทพซะ.. พี่หนึ่งไม่มีวันกลับไปหาเธอ เพราะเค้ารักฉัน เค้าถอนหมั้นกับเธอเพื่อมาแต่งงานกับฉัน “ ส่องแสงยิ้มอย่างผู้ชนะ
หทัยรัตน์ตอกกลับนิ่งๆ แต่หนักแน่น “การโกหกคนอื่นเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ...และการโกหกตัวเองก็เป็นสิ่งที่สมเพช คุณทำทั้งสองอย่างในเวลาเดียวกัน คุณจึงเป็นคนน่ารังเกียจ และก็น่าสมเพชที่สุด !!”
ส่องแสงหุบยิ้ม จี๊ดดดดดดด ช็อค ไม่เคยเห็นหทัยรัตน์ตอกกลับ ..
อนวัชชะงักหยุดฟังต่อตื่นเต้น ด้านหลังสุดากับสัทธารีบเดินมาหา
“หนึ่ง ! เติมบอกว่ามีคน ..”
อนวัชรีบหันมาจุ๊ปาก “ชู่ววววว”
สัทธากับสุดา รีบหรี่เสียง เดินเบาๆ และเข้ามาใกล้ๆ ทั้งสามคนแอบดู
ส่องแสงกรี๊ด “กรี๊ดดดดด นี่นังปุ้มแกด่าฉันเหรอ ห๊ะ?”
“ดิฉันไม่ด่า..แต่พูดเพื่อให้คุณได้สติ และเห็นว่าตัวเองเป็นยังไงในตอนนี้”
“ฉันจะเป็นยังไง ฉันก็เป็นคนที่ดีกว่าเธอ สวยกว่า รวยกว่า เพียบพร้อมกว่าทุกอย่าง ! และพี่หนึ่งจะต้องเลือกฉัน ไม่ใช่แก”
“คุณจะพูดเพ้อเจ้ออะไรก็พล่ามไปเถอะค่ะ คำพูดคุณไม่มีอะไรที่จริงแม้แต่คำเดียว..”
“ทำไมไม่จริง ฉันพูดจริงทุกคำ”
หทัยรัตน์รุก “ที่คุณบอกว่าคุณอนวัชรักคุณ? จะแต่งงานกับคุณ? แค่นี้ก็ไม่จริงแล้ว“