บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 6
อนวัชรีบทำฟอร์มเป็นคนป่วย เรียกความน่าสงสารกลับคืนมา ...
เสียงหทัยรัตน์ดังอยู่ใกล้เข้ามา “คุณอนวัช..คุณอนวัช...”
อนวัชส่งเสียงมาอย่างแผ่วเบา “ฉันอยู่ที่นี่... “
หทัยรัตน์ชะงักรีบเดินมาตามเสียง อนวัชนั่งเหม่อลอยอยู่อย่างเสแสร้ง..หทัยรัตน์เดินมาเจอก็ตกใจ “คุณทำให้ฉันตกใจหมดเลย ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่คะ “
“ก็..ฉันเบื่อ..อยู่แต่ในห้องก็เลยออกมาสูดอากาศข้างนอก..มีอะไรเหรอทำไมเธอถึงทำหน้าตาตกใจแบบนี้”
“ก็ฉันกลัวว่าคุณจะ..คิดสั้นอีกหน่ะสิ...เฮ่อ..แต่เห็นคุณไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว “
“หทัยรัตน์..เมื่อกี๊..เธอบอกว่าเธอเป็นห่วงฉัน..เธอเป็นห่วงฉันจริงๆเหรอ”
หทัยรัตน์เขิน “ก็..ถ้าไม่จริงฉันคงจะไม่วิ่งวุ่นหาคุณแบบนี้หรอก..”
“แล้วทำไมเธอเป็นห่วงฉัน..บอกฉันได้มั้ย ? ตอนนั้นที่ฉันคิดฆ่าตัวตายเธอก็บอกว่าไม่อยากให้ฉันตาย แต่เธอก็ยังไม่ยอมบอกเหตุผลกับฉัน..ตอนนี้เธอบอกฉันได้หรือยัง ว่าทำไมเธอถึงเป็นห่วงฉัน “
“เอ่อ..”
“บอกฉันได้มั้ย ? ฉันอยากรู้..”
“บอกได้ค่ะ..” อนวัชลุ้นใจระทึก หทัยรัตน์บ่ายเบี่ยง “แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้..”
แป่ว!!! อนวัชเซ็งปนเสียดาย “ทำไมล่ะ?? “
“ก็ฉันไม่มั่นใจ..ขอให้ฉันมั่นใจมากกว่านี้ แล้วฉันจะบอกคุณเอง”
“แล้วเมื่อไหร่เธอถึงจะมั่นใจ“
“ก็..คงจะอีกไม่นานหรอกค่ะ.. “
“ได้..ถ้าอีกไม่นาน..ฉันจะรอ..รอจนกว่าเธอจะยอมพูดคำนั้นออกมา..” อนวัชมองหน้าหทัยรัตน์ด้วยความมุ่งมั่น..
หทัยรัตน์หลบตาอาย และเฉไฉ “ตรงนี้แดดร้อนมากแล้ว..ฉันพาคุณเข้าไปในบ้านดีกว่านะคะ..” หทัยรัตน์เดินอ้อมไปด้านหลัง..และเข็นรถอนวัชไป
คล้อยหลังหทัยรัตน์อนวัชเหนื่อยใจ .. เฮ่อออ เมื่อไหร่จะบอกรักสักที
อนวัช สัทธา สุดา และบุญเติมปรึกษากันในห้องพัก
บุญเติมพยักหน้าเข้าใจ “อ๋อ..เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง..ผมเข้าใจแล้ว..แหม แล้วคุณหนูก็ไม่บอกผมแต่แรก ผมก็ตกใจหมด..ถ้ารู้แบบนี้ผมก็จะได้ช่วยคุณหนูให้เต็มที่ไปเลย”
“เอาน่า..รู้ตอนนี้แกก็ยังช่วยฉันได้..”
“ได้เลยครับ ผมยินดีช่วยเต็มที่” บุญเติมยิ้มแฉ่ง
สัทธาเตือน “ช่วยเต็มที่ยังไงก็ระวังอย่าให้ความแตก”
“ครับผม”
สุดาเอ่ยขึ้น “แล้วเราจะทำยังไงกันต่อดีคะ แป้นไม่เห็นปุ้มจะยอมเปิดปากพูดความรู้สึกกับพี่หนึ่งสักที “