บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 9
หทัยรัตน์ฟังแล้วก็ใจอ่อนยวบ .. ทุกอย่างที่ผ่านมา ทำให้หทัยรัตน์เริ่มอ่อนลง และเริ่มจะเปลี่ยนความคิด
“ชีวิตคนเราสั้นนักนะปุ้ม อย่าขังตัวเราไว้กับความกลัว..ปุ้มปิดปากเงียบไม่แสดงความรู้สึกออกมาแบบนี้ นอกจากปุ้มจะอึดอัด พี่หนึ่งก็เสียกำลังใจไปด้วย... ถึงปุ้มพูดออกมาว่า “รัก” คุณค่าในตัวปุ้มก็ไม่ลดลงแน่นอน ...”
หทัยรัตน์คิดตาม...แววตาเริ่มอ่อนลงเริ่มเห็นด้วยกับสุดา
หน้าบ้านพักบรรยากาศยามเช้าสดใส ในห้องนอนหทัยรัตน์เห็นหทัยรัตน์กำลังรื้อกระเป๋าและหยิบจดหมายที่อนวัชเขียนให้ออกมาดู หทัยรัตน์มองดูและคิด.. หญิงสาวอ่านซ้ำๆ ตรงคำว่า “ฉันรักเธอ” “ฉันรักเธอ” “ฉันรักเธอ”
หทัยรัตน์ค่อยๆเอาจดหมายมาแนบอก และยิ้มนิดๆ เหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่าง ...วันนี้ฉันจะบอกล่ะนะ ^^
หน้าบ้านพัก ส่องแสงจ้ำพรวดๆเข้ามาอย่างร้อนใจ ส่องแสงแววตาจิกร้ายหลังชนฝา สู้ไม่ถอย
บุญเติมคอยวิ่งไล่ตาม “คุณครับ..คุณหนึ่งป่วยอยู่นะครับ..คุณหนึ่งกำชับว่าไม่อยากพบใครทั้งนั้น..คุณรออยู่ข้างนอกนี่ดีกว่านะครับ แล้วผมจะไปตามคุณปุ้มคู่หมั้นของคุณหนึ่งมาพบคุณที่นี่ “
ส่องแสงหันขวับตะหวาดเสียงเขียว “แกไม่มีสิทธิ์มาห้ามฉัน..ฉันมาหาพี่หนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่นังปุ้ม ถ้าแกฟังไม่รู้เรื่องฉันจะไปฟ้องคุณลุงวิทย์..”
บุญเติมสะดุ้ง ตกใจและเริ่มกลัว ไม่กล้าห้าม ส่องแสงได้ทีรีบเดินเข้าไปในบ้าน บุญเติมคิดทำไงดีวะ?
หทัยรัตน์กำลังจัดอาหารเช้าใส่ถาดจะยกไปให้อนวัช มีดอกไม้วางอยู่ในถาดอาหารด้วย หทัยรัตน์จัดเสร็จก็หันมาหยิบจดหมายที่อนวัชเขียนให้ออกมาดู หทัยรัตน์ยิ้มๆและวางไว้ในถาดอาหาร
บุญเติมวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในบ้าน “คุณปุ้มครับ..เกิดเรื่องแล้วครับ”
“มีอะไรเหรอบุญเติม”
“มีคนมาหาคุณหนูครับ .. ผมห้ามแล้วก็ไม่ฟัง ตอนนี้วิ่งขึ้นไปหาคุณหนูที่ห้องพักแล้วครับ เค้าบอกว่าเค้ารู้จักกับคุณท่านด้วยนะครับ”
หทัยรัตน์ขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ
ส่องแสงเดินหาอนวัช..“พี่หนึ่งขา..พี่หนึ่ง..พี่หนึ่ง” ส่องแสงเปิดประตูห้องพักอนวัชเข้าไป
อนวัชนั่งอยู่ที่ระเบียง เขาเงี่ยหูฟังเหมือนได้ยินเสียงส่องแสง อนวัชแปลกใจเข็นรถจะมาที่ห้องพัก
ส่องแสงเดินอยู่ในห้องอนวัช ยังเรียกต่อ “พี่หนึ่ง..พี่หนึ่ง”
เสียงหทัยรัตน์ดังขึ้น “คุณส่องแสง มีธุระอะไรกับคุณอนวัชไม่ทราบคะ “