บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 11
“ทำไมจะไม่จริง” ส่องแสงโกหก เถียงเสียงสั่น
หทัยรัตน์สวน “ก็เค้าบอกฉันเองว่าเค้าไม่ได้รักคุณ และคนที่เค้ารักคือฉัน..”
ส่องแสงช็อค หทัยรัตน์แววตานิ่ง มาดเมียหลวงจับทันที ส่องแสงรีบแก้เกมกลับ “ต๊าย.. นังหน้าด้าน มาอ้างว่าพี่หนึ่งรักแก.. กล้าพูดไม่ดูหนังหน้าตัวเอง แกนั่นแหละเพ้อเจ้อ ไม่มีวันที่พี่หนึ่งจะรักผู้หญิงไม่มีอะไรอย่างแก เค้ารังเกียจแกยังกะอะไรดี ไม่รู้ตัวหรือไงห๊ะ?”
“คุณนั่นแหละที่ไม่รู้ตัว คุณสร้างเรื่องทุกอย่าง ตั้งแต่จัดฉากวันที่คุณชายกับฉันไปร้านหนังสือ และยังพูดเป่าหูอีกสารพัด คำพูดของคุณทำอะไรฉันไม่ได้อีกต่อไป เพราะฉันไม่เชื่อ!!” ส่องแสงสะดุ้ง “คนที่ฉันเชื่อคือคุณหนึ่ง ฉันเชื่อที่เค้าบอกว่า...เค้ารักฉัน...และฉันก็รักคุณหนึ่งคนเดียวเท่านั้น.. “ หทัยรัตน์พูดโพล่งออกไป ส่องชะงักกึก !!
อนวัชยิ้มตื่นเต้นดีใจ สุดาสัทธา ตาโตวาวววว ว้าว ๆๆๆๆ
สัทธาหลุดปาก “เฮ้ยยยย“
สุดารีบจุ๊ปาก “ชู่ววววว์ “
ส่องแสงกรี๊ดใส่ “ไม่จริง..ฉันไม่เชื่อพี่หนึ่งไม่มีวันพูดแบบนั้น.. พี่หนึ่งเค้ารักฉัน พี่หนึ่งไม่มีวันรักแก..แกโกหก..ฉันไม่เชื่อแก..”
“หยุดส่งเสียงกรี๊ดๆๆๆ แล้วก็ออกจากบ้านนี้ไปซะ ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ อย่ากลับมาเพื่อสร้างความลำบากให้คุณหนึ่งอีกเลย สิ่งที่เค้าเจอมันหนักหนามากพอแล้ว เชิญกลับไปซะ “
“แกไม่มีสิทธิ์มาไล่ฉัน !! ฉันจะไปหาพี่หนึ่ง..พี่หนึ่งคะ..พี่หนึ่ง”
ส่องแสงจะเดินไปแต่หทัยรัตน์มาขวางไว้ “ฉันบอกว่าไม่ให้ไป หยุดนะ”
ส่องแสงยื้ดยุดกับหทัยรัตน์ “ปล่อยฉันนะ อีบ้า นังเด็กบ้า แกจะมากไปแล้วนะ ฉันบอกให้ปล่อย !!“ ส่องแสงกรีดเสียง พร้อมกับจะออกแรงผลักหทัยรัตน์
ทันใดนั้นเสียงอนวัชก็ดังขึ้น “พอได้แล้วส่อง! หยุดได้แล้ว !!!“ ส่องแสงและหทัยรัตน์ชะงักไป หันไปตามเสียง อนวัชนั่งอยู่บนรถเข็น สุดาเป็นคนเข็นออกมา สัทธาเดินประกบ “ทำตามที่หทัยรัตน์บอก..กลับออกไปซะ !! “
ส่องแสงเหวอไป..รีบรวบรวมสติกลับมา “พี่หนึ่ง พี่หนึ่งพูดเพราะโกรธส่องใช่มั้ยคะ โกรธที่ส่องไปแต่งงานกับคุณรวยและไม่ยอมแต่งงานกับพี่หนึ่งใช่มั้ยคะ..ส่องขอโทษนะคะ..ส่องตัดสินใจผิดพลาดไปแล้ว ส่องขอโทษนะคะ พี่หนึ่งให้โอกาสส่องอีกครั้งนะคะ”.. ส่องแสงเข้ามาคุกเข่ากอดอนวัช “นะคะ..พี่หนึ่งยกโทษให้ส่องและเราจะได้แต่งงานกันอย่างที่พี่หนึ่งต้องการไงคะ”
สุดากับสัทธาส่ายหน้าเอือมระอา
สัทธาปราม “ยัยส่องพอเถอะ มันจะมากเกินไปแล้ว “
ส่องแสงสวน “มันไม่ใช่เรื่องของพี่ปุ๊ ไม่ใช่เรื่องของใครทั้งนั้น นอกจากฉันกับพี่หนึ่ง “
“แต่พี่ส่องเป็นพี่ของแป้น แป้นไม่อยากให้พี่ส่องทำอะไรที่มันเสียเกียรติแบบนี้”