บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 15
“ไปครับ ไป ไปเดี๋ยวนี้ครับ” เติมรีบขึ้นรถไปสตาร์ทเครื่อง
สัทธากับสุดาได้ยินเสียงก็หันมาเห็นหทัยรัตน์อยู่ในรถ และรถเคลื่อนออกไป สัทธากับสุดารีบวิ่งตาม
สัทธาร้องเรียก “ปุ้ม!!“
สุดาตะโกนถาม “ปุ้มจะไปไหน?“
อนวัชเดินกระเผลกมาพอดี๊พอดี “หทัยรัตน์!!“ อนวัชรีบหันซ้ายหันขวา หันไปเห็นจักรยานจอดอยู่ เขารีบวิ่งไปที่จักรยานทันที
“อ้าว ไอ้หนึ่ง / พี่หนึ่ง”
“พี่หนึ่งจะไปไหนคะ ?”
“ไปตามหทัยรัตน์” อนวัชพูดแล้วก็รีบปั่นจักรยานตามไปทันที
รถบุญเติมค่อยๆเคลื่อนออกจากประตูบ้าน อนวัชปั่นจักรยานตาม สัทธากับสุดายืนเหวอ
“อ้าวววว ไปกันหมดเลย เราจะทำยังไงกันต่อไปดีคะพี่ปุ๊”
สัทธามองตามแล้วก็พูด “สวดมนต์ !! “
“ห๊ะ???” สุดาเหวอซ้ำกับคำตอบของสัทธา
หทัยรัตน์นั่งหน้าหงิกอยู่บนรถ
บุญเติมขับไปก็มองหน้าหทัยรัตน์ทางกระจกหลังไปด้วย “คุณปุ้มจะไปที่ท่าเรือจริงๆเหรอครับ ?”
“จริง !!! “ หทัยรัตน์พูดด้วยน้ำเสียงดุๆบุญเติมสะดุ้ง “แล้วก็รีบๆไปด้วย ขับให้เร็วกว่านี้อีก”
“ครับๆ" บุญเติมรีบเร่งเครื่องด้วยความไม่แน่ใจ .. ยังไงกันวะเนี่ย ?? บุญเติมขับไปก็มองกระจกหลังไปด้วย
หทัยรัตน์นั่งหน้าหงิก คิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด เป็นภาพมารยาของอนวัชล้วนๆ ตอนแกล้งทำเป็นเดินไม่ได้
ตอนแกล้งตกเขา ตอนแกล้งให้ป้อนอาหาร เช็ดตัว ตอนเต้นรำ
หทัยรัตน์ทั้งอาย ทั้งเขิน ทั้งเสียหน้า “บ้าๆๆๆๆ ฉันทำอะไรลงไปตั้งหลายอย่าง ไอ้คุณหนึ่งบ้า”
อนวัชปั่นจักรยานสุดชีวิต ปั่นแบบไม่คิดชีวิต อนวัชปั่นๆๆๆ ผ่านทุ่งดอกไม้สวยงาม
บุญเติมขับรถไปพลางมองกระจกหลังไปพลาง เห็นหทัยรัตน์หน้าหงิกงอ และด้านหลังหทัยรัตน์..ห่างออกไป เป็นอนวัชปั่นจักรยานมา
บุญเติมอึ้ง “คุณ... “ ดีที่ยั้งไว้ทัน ไม่ได้พูดชื่ออนวัชออกมา
หทัยรัตน์หันมา “มีอะไร ?”
“เอ่อ...คือ..ผมจะถามว่า..คุณปุ้มไม่เปลี่ยนใจแน่นะครับ”
“ไม่เปลี่ยน แล้วก็รีบๆขับให้เร็วกว่านี้ด้วย”