บทละครโทรทัศน์ หนึ่งในทรวง ตอนที่ 9 หน้า 2
เช้าวันต่อมา หทัยรัตน์ยืนส่งหมอประสงค์ที่หน้าบ้านชิดชายชล
หมอประสงค์กระซิบกระซาบคุยกับหทัยรัตน์ “เมื่อคืนคุณอนวัชมาคุยกับผม..ผมคิดว่าคุณอนวัชอาจจะกำลังเข้าใจผิดคิดว่าผมกับคุณมีอะไรมากกว่าความเป็นเพื่อน”
“อย่าไปใส่ใจเลยค่ะ เค้าไม่เคยอารมณ์ดีเวลาที่พูดถึงดิฉัน คุณอนวัชเค้าไม่ค่อยจะชอบปุ้มเท่าไหร่ ปุ้มก็ไม่ค่อยจะถูกชะตาเค้า เรียกง่ายๆ คือเราสองคนเป็นศัตรูกันน่ะค่ะ”
“คุณปุ้มแน่ใจเหรอครับว่าคุณอนวัชคิดแบบนั้น เพราะถ้าเกลียดคุณจริงๆ คงจะไม่คอยจับตามองคุณตลอดเวลา แม้แต่ตอนนี้...”
หทัยรัตน์ชะงัก หมอประสงค์เหลือบมองไปที่ริมระเบียงชิดชายชล หทัยรัตน์เหลือบมองตามเห็นอนวัชยืนมองอยู่ หทัยรัตน์รีบหันมาทางหมอประสงค์และยิ้มหวาน “ที่เค้าจับตามองดิฉันก็เพราะต้องการจับผิดและเอาไว้เยาะเย้ย ถากถางมากกว่าไม่มีเหตุผลอื่นหรอกค่ะ..”
“ถ้าไม่มีอะไรงั้นผมก็..ขอตัวก่อนนะคะ”
“ขอให้คุณหมอเดินทางโดยปลอดภัยนะคะ”
หทัยรัตน์ยิ้มหวาน หมอประสงค์ยิ้มตอบ “ขอบคุณครับ...ผมไปก่อนนะครับ”
หมอประสงค์ขึ้นรถไป หทัยรัตน์ส่งจนลับตา แกล้งทำเป็นโบกมือร่ำลาอาลัยอาวรณ์ อนวัชมองเหยียดด้วยความหมั่นไส้
ส่องแสงยืนหมุนไปหมุนมาที่หน้ากระจก
สีสุกเข้ามาชื่นชม เอออวยสุดๆ “ลูกส่องของแม่...สวยอีกแล้ว สวยมากๆเลยค่ะลูก .. สวยทุกมิติค่ะ”
“ความสวยของส่องจะทำให้พี่หนึ่ง ลืมเรื่องที่นังปุ้มมันนั่งตักเมื่อคืนได้หรือเปล่าคะ?”
“ได้สิคะ ได้แน่ๆ อย่าว่าแต่นังปุ้มเลย ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ไม่มีตัวตน เมื่อเทียบกับลูกสาวของแม่” ส่องแสงยิ้มรับ “วันนี้..เป็นวันสุดท้ายที่จะได้อยู่กับคุณหนึ่งที่ชิดชายชล พรุ่งนี้เราก็ต้องกลับกันแล้ว .. ลูกส่องต้องหว่านเสน่ห์ให้เต็มที่ มีเท่าไหร่ สำแดงออกมาให้หมด รับรองว่าคุณหนึ่งต้องหลงลูกสาวแม่แน่นอน ไม่ว่าใครก็มาขวางไม่ได้”
สีสุกพูดอย่างมั่นใจ
ชุลีอยู่ในชุดขาสั้นกุด..หน้าระรื่น ทันใดนั้นเสียงส่องแสง กับสีสุกก็ดังแหวกอากาศเข้ามา “ชุลี !!”
ชุลีหันมา เห็นสีสุกกับส่องแสงหน้าเหวอ ชุลียิ้มกว้าง “สวัสดีค่ะคุณน้า..ไม่ได้ตั้งใจเลยนะเนี่ย เดินมาเพลินๆ มาหยุดอยู่ที่นี่ได้ยังไงก็ไม่รู้” สีสุกกับส่องแสงมองหน้ากัน รู้ว่าชุลีตอแหล “เออแล้วนี่คนอื่นตื่นกันหรือยังจ้ะ”
ส่องแสงเสียงแข็ง “ยัง ... เมื่อคืนออกไปกินข้าวกันข้างนอก กลับดึก ทุกคนก็เลยเพลียยังไม่มีใครตื่นเลยแม้แต่คนเดียว นอกจากฉันกับคุณแม่”